ตามล่ารักซาตานเถื่อน

ตามล่ารักซาตานเถื่อน

บทนำ

จะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องหนีจากการไล่ล่าสุดสวาทจากเหยื่อที่เธอเคยรูดทรัพย์มา แกลรี่ โกเรสเซส อัครวมิน โจรสาว ลูกครึ่ง อังกฤษ-ไทย ผู้ที่ต้องหนีเหยื่อผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในอังกฤษ ซึ่งเธอหารู้ไม่ว่าสิ่งของที่เธอขโมยมานั้นเป็นสิ่งที่จะนำเธอไปสู่นรกสวาทของซาตาน คาเรสเซียมานร์ ฮัมมูนฮามิ ชายหนุ่ม ลูกครึ่ง ไทย-อาหรับ-อังกฤษ ผู้เป็นเจ้าของคาสิโน่และเจ้าของบ่อน้ำมันรายใหญ่ทำธุรกิจทั้งด้านมืดและด้านสว่าง“หึ!!! แม่โจรสาวเธอคิดผิดแล้วที่จะมากระตุกหนวดราชสีห์อย่างฉันกล้ามากที่ขโมยสิ่งมีค่าของฉันไปฉันจะทำให้เธอเจอบทลงโทษที่แสนจะทรมาน!!”เธอจะหนีซาตานตนนี้ได้พ้นหรือไม่.

แนะนำตัวละคร

คาเรสเซียมานร์ ฮันมูนฮามิ

คาเรส อายุ30ปี

ปล.รูปภาพ วิลเลียม จาฎามระ (วิล)

แกลรี่โกเรสเซส อัครวมิน

พุดน้ำบุศย์ อัครวมิน

น้ำบุศย์/แกลรี่ อายุ18ปี

                                  ปล.รูปภาพ อมตา จินตาเสนีย์ (แพร)

บทที่1

ณ ประเทศไทย แกลรี่โกเรสเซส อัครวมิน หรือชื่อภาษาไทยของเธอ พุดน้ำบุศย์ อัครวมิน หรือ น้ำบุศย์ เดินกลับที่พักหลังจากเลิกงานประมาณตี2ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนหลับไหลอย่างแสนสบายบนที่นอนอันอบอุ่น น้ำบุศย์ขยับเสื้อโค้ชตัวเก่าๆ ซึ่งฉันก็อยากจะทำแบบนี้ดูบ้างแต่ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้ชีวิตฉันต้องดิ้นรนหาเงินเพื่อมาใช้จ่ายเพื่อประทังชีวิตไปวันๆแต่ถ้าเป็นเมื่อก่อน ณ เวลานี้ฉันคงนอนบนที่นอนอันแสนสบายในบ้านหลังใหญ่ที่ฉันเคยอยู่ นอนหลับในอ้อมกอดของคุณแม่ พอนึกถึงคุณแม่ที่ไรพลอยให้คิดถึงท่านทุกทีตั้งแต่คุณแม่เสียไปตั้งแต่8ขวบทำให้เธอรู้สึกเหงาขึ้นมาจับใจ เพราะแม่ของเธอท่านเป็นเพียงเมียเก็บของเศรษฐีชาวอังกฤษซึ่งก็คือพ่อของเธอนั่นเอง ถึงคุณแม่จะเป็นเพียงเมียเก็บแต่คุณพ่อก็รักคุณแม่และฉันมาก แต่ตอนนี้คุณพ่อท่านเปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อนท่านขายฉันให้กับครอบครัวหนึ่งที่ไม่สามารถมีลูกได้ แม้ฉันอ้อนวอนท่านเท่าไรคุณพ่อก็ไม่ใยดีฉันเลย พอฉันอายุได้15ปีครอบครัวใหม่ของฉันได้จับฉันแต่งงานกับชายแก่คนหนึ่ง ก่อนคืนงานแต่งงานฉันได้หนีออกมาจากบ้านนรกหลังนั้น บ้านหลังนั้นไม่เคยให้ความอบอุ่นแก่ฉันเลย บ้านที่เหมือนกับนรกถึงทนอยู่ที่นั้นต่อไปเท่ากับเรามีชีวิตตายทั้งเป็น

“เฮ้อออ เราจะไปนึกถึงมันอีกทำไมนะ เรามีชีวิตใหม่แล้วหยุดคิดถึงอดีตที่ไม่น่าจดจำซักทีนะ ผ่านมา2-3ปีแล้วลืมมันไปซะ” ฉันบอกกับตัวเองอีกครั้ง

เมื่อเดินมาถึงบ้านเช่าหลังเล็กและทรุมโทรมไปตามกาลเวลา ฉันรีบเดินขึ้นบันไดเพื่อจะได้ไปถึงห้องพักเร็วๆ ตอนนี้เวลาตี3แล้ว ฉันใช้เวลาในการเดินกลับที่พัก1ชั่วโมงทุกวันเป็นเวลา3ปีมานี้ เพื่อประหยัดเงินถึงมันจะเหนื่อยเพียงใดแต่ก็ต้องทน เมื่อเข้ามาให้ห้องฉันก็อาบน้ำเตรียมตัวนอน เสียงมือถือก็ดังขึ้น

“ You sugar Yes, please won’t you come and put it down on me? My broken pieces Don’t leave me hanging hanging…”

“Hello…”

“Hi.แกลรี่ แกถึงห้องหรือยังยะหล่อน?”เสียงพูดที่พยายามดัดเสียงให้เหมือนผู้หญิง

“ฉันถึงห้องได้ซักพักแล้วล่ะ นี่กำลังจะนอน คำจอน เอ้ย!! จอนนี่ก็โทรมาพอดี”ฉันกลั้นหัวเราะเมื่อเผลอหลุดเรียกชื่อเพื่อนสาวของเธอ

“คำจอนอะไรของหล่อน ฉันชื่อจอนนี่ยะ ถ้าหล่อนเผลอเรียกคำจอนอีกครั้งนะฉันจะตีก้นเธอ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า โอเค โอเค ฉันจะไม่เผลอหลุดปากเรียกอีกแล้วจ๊ะ J”

“ดีมาก...ฉันโทรมาถามแค่นี้ล่ะ เป็นห่วงเดินกลับบ้านคนเดียว ถึงบ้านแล้วฉันก็สบายใจหน่อย ถ้างั้นก็นอนพักซะ พรุ่งนี้เจอกันนะ...อย่าลืมคำตอบเจ๊นะ”

“โอเค ค่ะ เจ๊จอนนี่คนสวย เจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ Goodnight.”

หลังจากวางสายเสร็จ ฉันได้นั่งคิดว่าฉันจะรับงานที่เจ๊จอนนี่ดีหรือเปล่า

“โว๊ย....ปวดหัว จะทำดีมั๊ยนะ ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินจ่ายค่าห้อง ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารการกิน หรือเราจะทำงานเพิ่มอีกดีนะ...”

ฉันครุ่นคิดได้สักพัก “พรุ่งนี้ค่อยคิดล่ะกัน ง่วงแล้ว”พูดเสร็จฉันก็ล้มตัวนอนด้วยความอ่อนเพลีย

เพลง : Sugar   ศิลปิน: Maroon5