ทำไงได้ก็คนมันรักเด็ก

ค้าชื่อ มิกิฮ่ะ ขื่อจริง ชื่อ อาบุซะ มิกิ
เค้าชอบกินของหวานฮ่ะมันอย่อยดี มิกิชอบม๊าก มาก เลย
มิกิ สูง163ฮ่ะ
อายุ 18 ฮ่ะ
"ฮึก มิกิ อึก ค เเค่ อยากกลับบ้าน ฮึก เองฮ่ะ"

ผมชื่อ โซ ชือจริง ชื่อ อัคนี  พงษ์ไพศาล
ส่วนสูง 175
อายุ 26
ผมเป็นพวกเกรียจ ของหวานมาก มันไม่เห็นจะอร่อยเลย มีเเต่ชวนอ้วกมากกว่า ไม่รู้เด็กน้อยของผมกินได้ไงไม่รู้ เเต่ถ้าเป็นตัวเด็กน้อยของผมนะ หวานเเค่ไหนผมก็ชอบ

พอได้ไหม น้ำตาที่ไหลลิน หยุดได้ไหมหัวใจที่มอบให้เพียงเเค่เขาคนนั้น เราก็ควรรู้ไว้ซะบ้างเรามันเเค่คนไม่มีค่าพอสำรับเขา  พอสักทีได้โปรดช่วยผมด้วย
"อ๊ะ อื้ม อื้อ ฮึก"ผมไม่สามารถลืมได้
"เเมร่ง เเน่นชิบ"เสียงของเขายังคงอยู่ผมไม่สามารถลืมเขาคนนี้ได้สักที ทำไม ทำไม ผมถึงต้องรักเขามากเพียงนี้ ผมทรมานเหลือเกิน
"ฮึก อื้อ พ พอเเล้วได้โปรด ฮึก ผ ผมเจ็บ ฮึก"
"ชิ อย่าตอด ดิว่ะ"เขาไม่เคยเเม้ เเต่จะเเลมองมาทางผมเลยซักครั้ง
"อ๊ะ อ๊า"ได้โปรดช่วยปลดปล่อยผมจากเขา คนนี้ทีผมเหนื่อยเหลือเกิน ที่จะทน

#เป็นไงกันบ้างคับ อาจจะไม่ค่อยสนุกมากหรอกคับ เนิร์สจะพยายามนะคับ

รักน้องมิกิเม้นไว้นะคับ

รักพี่โซกดโหวดเยอะๆน๊าา รักทุกคนนะคับ