นางบำเรอใต้น้ำตา

นางบำเรอใต้น้ำตา

Sick of crying, tired of trying. I may be smiling, but inside I’m dying…

เจ็บมักจะร้องไห้,พยายามมากมักจะเหนื่อย,ตอนที่ฉันกำลังยิ้มอยู่ บางทีข้างในของฉันกำลังจะตาย…

  I’m proud of my heart. It’s been played,stabbed,cheated,burned and broken..but somehow,it still works.

  ฉันภูมมิใจในหัวใจของตัวเอง ที่มันเคยโดนเล่นงาน,โดนทิ่มแทง,โดนหลอก,โดนเผาและโดนทำลาย…แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้หัวใจของฉันมันก็ยังทำงานอยู่.

It hurts when you have someone in your heart but you can’t have them in your arms.

 มันเจ็บนะเวลาที่เรามีใครบางคนอยู่ในใจ แต่เราไม่สามารถให้เขามาอยู่ในอ้อมแขนเราได้

GUN : “เขา”เจ็บปวดเพราะความรักและเขาได้ลงความเจ็บปวดนั้นไปที่“เธอ”

MIN: “เธอ”กลับรัก“เขา”สุดหัวใจที่เธอทนกลับความเจ็บปวดที่เขาหมอบให้ก็เพราะว่าเธอ”รักเขา”โดยสถานะที่เขาให้”นางบำเรอ”เธอก็ยอม.

เปรี๊ยง!!เสียงฟ้าร้องที่ดังลั่นก้องฝนต่างกระหน่ำตกลงมาไม่ขาดสายความเหน็บหนาวเรื่มเข้ามา แต่ก็ไม่เท่าสองร่างที่มีไฟพิศวาสสุมอยู่ถึงแม้จะมีความเย็นจากเครื่องปรับอากาศและความเย็นจากฝนตกก็ไม่สามารถทำให้ทั้งสองร่างเย็นได้แต่กับตรงกันข้ามยิ่งร้อน ร้อนดังไฟแผดเผากัน เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดๆไปทั่วห้อง

“อื้อ…อ๊ะๆๆ” เสียงหวานที่ครางกระหึ่มลั่นห้องเปล่งเสียงออกมาอย่างสุขสม

“อ่า…ซี้ดดแน่นมาก อื้มม”วรกันต์ครางเสียงต่ำตามไปติดๆให้ทันหญิงสาว

“อ๊าพะ..พี่กันต์มะ มิน จะเสร็จแล้ว กรี๊ดดด”ชายหนุ่มเมื่อรู้ว่าหญิงสาวใกล้จะสุขสมก็จับสะโพกมนแน่นซอยสะโพกสอบไม่ยั้ง

“อ่า..ฐิ..สา!!”ชายหนุ่มเผลอเรียกอดีตคนรักเก่าที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตไปแล้วแต่สำหรับเขาแล้วเขายังไม่ลืมเธอแม้ใต้ร่างที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยนั้นจะไม่ใช่หญิงสาวที่เขาเพ้อหา

เมื่อเธอรู้แล้วว่าชายหนุ่มที่ตนรักไม่ได้เรียกชื่อตนนั้นก็รู้สึกหัวใจบีบรัดจนเจ็บไปหมดเธอเจ็บจนไม่มีแรงหายใจไม่รู้ว่าเขาเห็นเธอเป็นอะไร หรือเขาเห็นเธอเป็น”ตัวแทน”ของอดีตคนรักของเขาแค่คิดเธอก็แทบจะไม่แรงหายใจแล้ว เธอไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลเป็นหยดที่เท่าไหร่แล้วเธอเหนื่อยเหลือเกินแต่ในหัวใจนั้นเรียกร้องบอกเธอว่าเธอต้องอดทนเพราะเธอรักเขา

“ฮึกๆ..ฮื่อๆ”เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นนี้ไว้แต่มันกลั้นไม่อยู่มันเจ็บเหลือเกิน

เมื่อวรกันต์เห็นหญิงสาวตัวสั่นเทิ้มก็ชะงักเมื่อกี้เขายังเห็นเธอครางอยู่เลยเขาทำอะไรไม่ถูกใจเธอหรือป่าว?

“เป็นไร”เขาถามเสียงเย็นชาแต่ปนไปด้วยความสงสัย

“พะ พี่กันต์เห็นมินเป็นอะไรค่ะ..ฮึก”เธอถามเขาด้วยความตัดพ้อปนสะอื้น

ฝ่ายวรกันต์เมื่อเห็นเธอถามเขา เขาก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นเย็นชาและแสยะยิ้มที่มุมปากหวังว่าจะให้หญิงสาวเจ็บปวดใจ

“ฉันน่ะเห็นเธอเป็น..อะไร?”หญิงสาวนิ่งรอฟังหวังว่าเขาคงไม่ทำร้ายจิตใจเธออีกนะเพราะถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าหัวใจนั้นตอนนี้มันแหลกละเอียดหรือยัง

“นาง-บำ-เรอ”เขาเน้นทีละคำ เธอคิดผิดที่เขาจะไม่พูดทำร้ายจิตใจเธอ เท่านั้นแหละน้ำตาก็กลิ้งหลุนๆลงมาไม่ขาดสาย…

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวธัญวลัยแนะนำตัวก่อนเนอะไรท์ ชื่อกิ๊ฟแค่นี้พอ เขิลล555ไม่ใช่ละ นิยายเรื่องนี้ไรท์ก็แต่งครั้งแรกด้วยถ้าอะไรผิดพลาดประการใดไรท์ที่น่ารักคนนี้ก็ขออภัยด้วยนะก่าก๋า(ว้ายย!หลบเกิบแปป)นิยายเรื่องนี้ไรท์ไม่ได้คัดลอกหรือก๊อปปี้(มันก็เหมือนกันป่ะยัยเบ๊อะ)มาอย่างใดถ้าเนื้อหานิยายของไรท์ไปตรงกับท่านอื่นก็ต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยค่ะ ไรท์ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค่ะสามารถคอมเม้นต์หรือติชมไรท์ได้นะค่ะไรท์จะเอาไปปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ

นางบำเรอใต้น้ำตา