Brother is Dear ? : พี่ชายที่รัก ? | ยุนแจ

คิม แจจุง พี่ชายต่างสายเลือด  ของ ชอง ยุนโฮ น้องชายสุดเย็นชา..~

ชอง ยุนโฮ น้องชาย ต่างสายเลือดของคิมแจจุง ผู้มีบุคลิค โลกส่วนตัวสู๊ง (เฉพาะกับพี่ขาย)

Brother is Dear ?


In tro.


Yunho Past

ผม ชอง ยุนโฮ เป็นเด็กผู้ชายมัธยมต้นธรรมดาๆคนนึง ผมอยากจะบอกว่าเด็กๆหลายๆคนเหมือนผมในวัยนี้ส่วนมากก็เป็นพวกเด็กติดพ่อแม่ ติดครอบครัว...ผมน่ะก็เช่นกัน แต่นั่นมันเมื่อสองปีที่แล้ว ยังไงน่ะเหรอ? หึ ก็เพราะว่าพ่อของผมได้แต่งงานกับภรรยาใหม่หลังจากที่เลิกรากับแม่ผมไปนาน แถมผู้หญิงคนนั้นยังมีลูกติดมาด้วย นั่นแหละทุกวันนี้เพราะสาเหตุเดียวเลยที่ผมไม่เข้าหาใคร ไม่ว่าจะเป็นพ่อ หรือเมียใหม่พ่อ...

หลังจากพ่อแต่งงานใหม่ ผมก็คิดได้ว่า การอยู่คนเดียว คิดอะไรคนเดียว ตัดสินใจอะไรเพียงคนเดียว มันเวิร์คกว่าเป็นไหนๆ มันดีซะกว่าที่จะต้องมานั่งฟังคำสั่งจากพ่อและผู้หญิงของพ่อ
พูดกันตรงๆ เลยนะ ไม่ใช่ว่าเมียใหม่พ่อจะเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายเหมือนในนิทานหรอก แต่เพราะลูกชายของเธอต่างหาก ที่เข้ามาอยู่ในครอบครัวของผมทำให้ผม ขัดหู ขัดตาอยู่เรื่อย ที่จริงเขาก็อายุเยอะกว่าผมสองสามปีเห็นจะได้ พ่อบอกกับเสมอว่า
“นี่แหละ พี่ชายของลูก” เหอะ พี่ชายหรือพี่สาวกันแน่ แถมนิสัยยังดูน่ารำคาญสุดๆ... ผมไม่ชอบหน้าก็เพราะหมอนี่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ....



เวลาหลังเลิกเรียน ณ บ้านครอบครัวชอง
ผมเดินจากรถเมล์ตรงไปยังบ้านของตัวเองในช่วงเย็นที่ดวงอาทิตย์กำลังทอแสงเป็นสีส้มตามถนน... ประตูถูกผลักเข้าไปในตัวบ้าน


เหมือนเดิม?....

ความเงียบนี้ที่เจออยู่ทุกวันหลังจากกลับมาบ้าน...
บ้าน ช่องที่เงียบเชียบไร้เสียงของครอบครัว... แหงะล่ะ พ่อกับเมียใหม่ไปทำงานที่ต่างประเทศทั้งคู่.. บ้านผมก็ไม่ได้ร่ำรวยขนาดเป็นมหาเศรษฐีหรอกนะ แต่เพราะพ่อผมเกิดมาฉลาดจึงได้เป็นอาจารย์สอนเกี่ยวกับกฏหมายที่ประเทศ นิวยอร์ก เอาเป็นว่าพ่อกับผู้หญิงคนนั้นเจอกันได้ยังไงผมไม่อยากจะบอก... เพราะผมไม่เคยถาม
จะว่าไป... วันนี้หมอนั่นก็ไม่ได้ไปไหนตั้งแต่เช้า... ผมถอนใจก่อนจะมองไปรอบๆบ้านที่ดูน่าเบื่อและแสนหดหู่นั่น ก่อนจะโยนกระเป๋าลงบนโซฟาอย่างไม่สนใจนัก แล้วเดินเข้าครัวเปิดตู้เย็นหาอะไรดื่มคลายเครียด...


เกลี้ยง!!


ในตู้เย็นไม่มีแม้แต่น้ำสักขวด....
ผม อยากรู้นักว่าทำไมการมีพี่ชายที่น่าเบื่อและน่ารำคาญมันจะทำให้ผมอารมณ์เสีย มากมายขนาดนี้....ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับหมอนั่นมากนักหรอกนะ แต่เพราะโค้กที่ผมซื้อมาไว้มันกลับหายไปไหนหมด!!? อีกครั้งที่ผมอารมณ์เสียเพราะเรื่องของกินส่วนตัวของผม...

ผมปลดเนคไทสีเข้มด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะเดินกำหมัดแน่นขึ้นไปบนห้องของหมอนั่น...
ผมกัดฟันด้วยความโมโหแต่ก็ยังพยายามใจเย็นอยู่เพราะผมไม่ชอบทะเลาะกับคนอื่นสักเท่าไหร่
แต่ เพราะอารมณ์ที่ร้อนจนเกินไปทำให้บางครั้ง มารยาทที่ดีของผมมันหายไป... ผมกำลูกบิดของประตูห้องก่อนจะผลักมันเข้าไปด้วยอารมณ์มาคุ...


โค้กก็ไม่ได้แดก!! แถมอากาศก็ร้อนชะมัด!! บังอาจมากที่มาขโมยของๆฉันไป!! คิมแจจุง!!
แกรกก!...


ผมเปิดประตูพรวดเข้าไปในห้องของหมอนั่น....
ผู้ชาย?....


“ยุนโฮ...มีอะไรทำไมไม่เคาะประตูก่อนหะเรา?”

หมอนั่นละสายตาจากผู้ชายที่กำลังคลอเคลียอยู่รอบๆลำคอ มาคุยกับผม ก่อนจะส่งยิ้มที่ผมโคตรจะเกลียด!!
ให้ ตายสิ หมอนี่ลากผู้ชายเข้าบ้านอีกแล้ว!! เพราะแบบนี้ยังไงล่ะผมถึงได้ไม่ชอบพี่ชายคนนี้เลยแม้แต่น้อย!! ทั้งอ่อนแอ ทำตัวเหมือนผู้หญิง  

น่ารังเกียจชะมัด...

ผมสแยะยิ้มน้อยๆด้วยความเอือมระอา... ที่นี่มันบ้านผมน่าจะมีความเกรงใจกันซะบ้างสิ?
แต่เอาเหอะ แค่ไม่มายุ่งกับผมเวลาไม่มีผู้ชายผ่านมาให้นอนด้วยก็พอแล้ว..

“น้ำโค้กฉันหายไปไหน?...ตู้เย็นก็ไม่มีอะไรจะกิน”
“เอ่อ...พี่ขอโทษพอดีแขกมาบ้านน่ะก็เลย...”
หมอนั่นเอ่ยขึ้นมาก่อนจะผลักผู้ชายคนนั้นออกจากร่าง ก่อนจะลุกขึ้นมาสวมเสื้อแล้วเดินเข้ามาหาผมที่ยืนกอดอกพิงกับขอบประตูห้องนอน....
“รู้แล้วก็รีบไปจัดการดิ...แล้วรีบๆไล่มันไปได้ละ ฉันจะอ่านหนังสือ”
ผมพูดสั่งเสียงเข้มค่อนข้างจริงจัง...ก่อนจะกลอกตามองไอ้ผู้ชายหน้าตาหื่นๆนั่นด้วยแววตารังเกียจ
“แล้วก็เลิกเอาผู้ชายเข้าบ้านฉันสักที...”  


อีกแล้ว!! เวลาถูกผมดุ

ตากลมๆของหมอนั่นจะค่อยๆขยายทำตาโตใส่ผมตลอด... หึ ... คิดจะอ่อยน้องชายตัวเองหรือไง?

“เข้าใจแล้ว...”
แจจุงพูดเสียงสดใส... ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ก็จริงมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องแบบนี้มันกลายเป็นเรื่องปกติของหมอนั่นไปแล้ว

ผมเดินหันหลังกลับไปก่อนจะเดินเข้าห้องนอนของตัวเองที่อยู่ติดๆกันกับหมอนั่น...
แจ จุงเรียนจบมัธยมปลายแล้วตอนนี้ก็กำลังอยู่ในช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่... ได้ยินข่าวว่าช่วงมหา’ลัย หมอนั่นจะไปอยู่กับแม่ที่นิวยอร์ค.... ผมก็นับวันรอว่าหมอนั่นจะสอบผ่านได้เข้ามหา’ลัยที่นั่นรึเปล่า... แน่นอนว่าผมอยากให้แจจุงไปจากที่นี่เร็วๆก็ว่าได้...

และแล้ว... ฝันของผมก็เป็นจริง...


หมอ นั่นสอบผ่านได้เข้าไปเรียนต่อมหา’ลัยที่นิวยอร์กเป็นเวลาสามปี... กว่าจะถึงวันนั้นผมก็คงเรียนจบมัธยมปลายไปแล้ว.... และผมอยากจะย้ายไปอยู่ที่ไหนก็ได้ตามใจ...
พี่ชายที่บ้าผู้ชายอย่างหมอนี่.... ผมไม่อยากจะมีหรอกนะ!!

#พี่ชายสุดที่รัก ทวีต