เชลยหัวใจ

ตอนที่1 งานใหม่

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสสำหรับทุกคนแต่สำหรับหญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องตื่นขึ้นมาทำงานแต่เช้าโดยที่ไม่มีเวลาได้พักผ่อนเพราะภาระหน้าที่ ที่หญิงสาวตัวเล็กๆคนนึงต้องรับผิดอบนนั้นมีมากมายเหลือเกิน  ไอรินสาวน้อยที่มีความฝันอยากเป็นนักออกแบบเครื่องเพชรนั้น เป็นความฝันที่ทุกคนในบ้านพูดกันว่ามันเป็นความฝันที่ได้แต่ฝันเท่านั้นไม่มีวันเป็นจริงได้หรอก ทำให้ไอรินต้องการลบคำสบประมาทของทุกคนด้วยการตั้งใจเรียนจนจบการศึกษาระดับชั้นปริญญาโทพร้อมด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งซึ่งไม่มีใครคิดว่าเธอจะทำได้ 1เดือนที่ผ่านมาไอรินไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งแต่ถูกหัวหน้างานลวนลามไอรินจึงขอลาออกจากที่ทำงานเดิมเพราะทนต่อการกระทำของหัวหน้าไม่ได้ และวันนี้จะเป็นวันที่ไอรินจะไปสมัครงานในบริษัทแห่งใหม่ ทำให้ไอรินรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบอะไรใหม่ๆ ในขณะที่ไอรินเดินลงมาจากบ้านนั้นออยใจแม่ของไอรินก็อวยพรให้ลูกสาวสุดที่รัก

" ไอรินแม่ขอให้ลูกได้ทำงานที่ดีๆนะลูก"

"ค่ะแม่ หนูก็หวังว่อย่างนั้นค่ะ ครอบครัวเราจะได้สบายสักทีนะค่ะแม่"

"จ้ะลูก"

"หนูรักแม่นะค่ะ"

"แม่ก็รักลูกจ้ะ"

ไอริและแม่ยืนกอดกันเป็นเวลาเนินนานด้วยความรักที่ทั้งสองแม่ลูกมีให้แก่กันแต่ภายในบ้านหลังเล็กนี้ไม่ได้มีแค่2แม่ลูกเท่านั้นแต่ยังมีสุชาติพ่อของไอรินที่ติดการพนันเป็นอย่างมากทำให้มีหนี้สินมากมายจากการเข้าบ่อนคาสิโน

"แกไปหาเงินมาให้เยอะๆเลยนะนังไอริน"

"ฉันจะได้ไปเข้าบ่อนสักทีเข้าใจมั้ย"

"พ่อค่ะ เลิกเข้าบ่อนเถอะค่ะพ่อเอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่านะค่ะ"

"แกเป็นลูกมีหน้าที่ทำงานเอาเงินมาให้พ่อแม่ใช้ ไม่ต้องมาสั่งสอนฉัน"

ไอรินพูดได้เพียงเท่านั้นก็ต้องก้มหัวเดินออกจากบ้านเพื่อไปหางานทำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าไอรินจะทำงานหนักมากแค่ไหนได้เงินมาสุชาติก็จะนำเงินไปเข้าบ่อนทุกครั้งไป

________________________________________________________________________________________________

บนถนนที่วันนี้อากาศชั่งร้อนเหลือเกินไอรินเดินมาตามถนนเข้าบริษัทนี้ออกบริษัทนั้นแต่ก็ยังไม่มีบริษัทไหนที่จะรับเธอ

เข้าทำงานเลยจนไอรินเดินมาถึงหน้าบริษัทแห่งหนึ่งป้ายขนาดใหญ่บอกชื่อบริษัท DIAMOND THAILIND ไอรินเดินไปในบริษัทแห่งนี้โดยไม่รีรอเพราะชื่อบริษัทต้องเกี่ยวกับเพชรแน่

"สวัสดีค่ะ มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ" ประชาสัมพันธ์

"สวัสดีค่ะ มาคชติดต่อขอสมัครงานค่ะ"

"เชิญห้องฝ่ายบุคคลเลยค่ะ เดินตรงไปขึ้นลิฟชั้น6 แล้วเลี้ยวขวา นะค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ"

หน้าห้องฝ่ายบุคคลมีพนังงานมากหน้าหลายตาเดินถือเอกสารมากมายในมือ แต่ที่สำคัญนั้นหน้าห้องบุคคลมีคนมารอสมัครงานอยู่มากมาย ทำให้ไอรินรู้สึกไม่มั่นใจเพราะดูแต่ละคนนั้นมั่นใจในตัวเองเหลือเกินในขณะที่ไอรินรู้สึกหวาดวิตกอยู่นั้นก็มีชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาในทักทาย

"สวัสดีครับ ผมชื่อ คิม ครับ"

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ไอริน ค่ะ"

"ไม่ทราบว่ามาสมัครงานหรอครับ"

"ใช่ค่ะ แต่ไม่รู้จะได้หรือป่าวนะค่ะ คนเยอะไปหมดเลย"

"มาสมัครในตำแหน่งอะไรครับ"

"ตำแหน่ง ออกแบบเครื่องเพชรนะค่ะ"

"อ่อ งั้นเชิญด้านนี้เลยครับ ตำแหน่งนี้ว่าง1ตำแหน่งแต่คนที่คุณต้องสมัครไม่ใช่ฝ่ายบุคคลแต่ต้แงเป็นประธานบริษัทตั้งหากล่ะครับ ตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งที่สำคัญท่านประธานเลยเป็นผู้รับสมัครเองครับ"

"ขอบคุณมากนะค่ะ แล้วไม่ทราบว่าห้องท่านประธานไปทางไหนค่ะ"

"ชั้นบนสุดเลยคับ เดี๋ยวผมพาไปครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

บนชั้นสุดของบริษัทแห่งนี้มีเป็นห้องพักของท่านระธานทางเดินลาดยาวทั้งชั้นมีเพียงห้องเดียวเท่านั้นทำให้ไอรินรู้สึกหวาดวิตกยิ่งกว่าอยู่ในห้องของฝ่ายบุคคลเป็น100เท่า

"มาพบท่านประธานครับ"

"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ได้นัดไว้มั้ยค่ะ"เลขาหน้าห้อง

"เปล่าค่ะ พาคนมาสมัครงานในตำแหน่ง อกแบบเครื่องเพชรครับ"

"เชิญด้านในค่ะ"

!!!!! ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!!

"ท่านประธานค่ะมีคนขอพบค่ะ เขาบอกว่ามาสมัครงานในตำแหน่ง ออกแบเครื่องเพชรค่ะ"

"เข้ามาได้"

หลังจากที่เลขาหน้าห้องเปิดประตูให้นั้นไอรินก็เดินเข้าไปในห้องด้วยความตื่นเต้นแต่พอเก้าอี้ที่ก่อนที่เธอจะเข้ามานั้นมันได้หันหลังให้แต่มาตอนนี้ท่านประธานได้หมุนเก้าอี้มาเผชิญมากับผู้มาเยือน ดวงตาทั้งคู่สบประสานกันเหมือนตกตะลึงในสายตาของไอรินนั้นบอกว่าทำไมท่านประธาชั่งหล่อดั่งกับเทพบุตร ปากสวย คิ้วหนา หน้าคม แต่คิดได้เพียงเท่านั้นทุกอย่างก็หายไปเพราะท่านประธานเคาะโต๊ะเพื่อเป็นการเรียกสติของหญิงสาวข้างหน้า

"สวัสดีค่ะท่านประธาน ฉันชื่อไอรินค่ะ"

ไอรินถึงกลับพูดไม่ออกเพราะอะไรนะหรือ ก็ท่านประธานเพียงแค่หันมาเท่านั้นไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากสวยเลยแม้แต่คำเดียว วายุ หรือ วาสุเทพ อัครบดินทร์ เจ้าของบริษัท DIAMOND THAILIND ได้พิจารณามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่ฝ่ายหญิงถึงกับชะงัก สายตาที่จ้องมองหน้าเธอไล่ลงมาเรื่อยๆถึงหน้าอก ไอรินนึกตำหนิตัวเองว่าทำไมเธอถึงใส่เสื้อคอกว้างจนเห็นร่องอก

"เอ่อ คือ ฉันมาสมัครงานตำแหน่งออกแบบเครื่องเพชรค่ะ"

"ฉันรู้แล้ว"

"ฉันรับเธอเข้าทำงาน"

"ฮ่ะ รับเลยหรอค่ะ"

"ก็ใช่นะสิ หรือไม่เอา "

"เอาค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ"

แม้ในใจจะยังสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้งานเร็วขนาดนี้ อีกทั้งสายตาที่เป็นประกายที่ท่านประธานมองนั่นอีกมันหมายความว่ายังไงกันนะ แต่อย่างไรก็ตามไอรินก็มองข้ามเรื่องพวกนี้ไป โดยหารู้ม่ว่าชีวิตหลังจากนี้ของเธอกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล