แสบนักไม่ให้รักยังไงไหว

“พี่เชิด ให้ลูกหนูใส่เสื้อผ้าก่อนสิคะ” ธารใสระร่ำระลัก พยายามเอาตัวรอดทั้งที่ความหวังริบหรี่

“จะใส่ทำไม นอนมันแบบนี้แหละ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะนอนเป็นเพื่อนเธอเอง” ฟังพูดเข้า นอนเป็นเพื่อนน่ะลูกหนูไม่ว่าหรอก อยากให้นอนด้วยจะตาย แต่นอนในสภาพที่ไม่ปลอดภัยแบบนี้ ใครจะอยากให้นอนกันล่ะ ไม่เอาเขากลัวนะพี่เชิด

“แต่ลูกหนูหนาวนี่คะ” มั่วเอาล่ะนะ อากาศน่ะหนาวจริงๆ นั่นแหละ เพราะนี่มันฤดูหนาว แต่ไอ้ที่ว่าหนาวน่ะ หนาวเขาซะมากกว่า ทั้งหนาวทั้งสั่นกลัวว่าจะได้คนรูปหล่อเป็นผัวคืนนี้ ยิ่งเห็นเขาปิดไฟตรงหัวเตียงคนสวยก็แทบบ้า

“นอนอยู่กับฉันแล้วมันจะหนาวได้ยังไง รับรองตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะนอนกอดเธอทุกวัน ไม่ให้เธอได้นอนหนาวคนเดียวเด็ดขาด” ได้ยินคำพูดของเขาแล้วหญิงสาวก็อยากจะกรี๊ด พยายามคิดหาทางเอาตัวรอดด้วยใจระรัว แต่ดูท่าทางแล้วคงจะยากเมื่อเขาวางร่างของเธอลงบนที่นอนแล้วก็ทาบร่างหนาหนักของตัวเองขึ้นทาบทับ ใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก พยายามดิ้นรนหนีให้พ้นจากร่างแกร่งจนผ้าขนหนูหลุดลุ่ย เผยหน้าอกอวบขาวที่เห็นได้จากแสงจันทร์กระจ่างในคืนเดือนหงายที่สาดส่องเข้ามาตามช่องลม ให้ปรากฏแก่สายตาคมของเขา