เผลอใจไปรับหนุ่มจอมกวน

ณ โรงเรียนไออุ่น
  วันที่  14  กุมภาพันธ์
  ห้อง ม.5/1
  "นี่ อลิซเธอเอาช็อกโกแลตมาให้ใครอะ ปกติฉันไม่เคยเห็นเธอสนใจหนุ่มที่ไหน ><"ยัยเมลอนสะกิดฉันแล้วชี้ไปทางกล่องช็อกโกแลตใต้โต๊ะฉัน

  "..อะไรย่ะ ฉันก็มีบ้างแหละ แค่ไม่พูด"ฉันเบ้ปากใส่ยัยเมลอน ก่อนจะหันไปสนใจตำราเรียนต่อ แต่ความจริงในหัวฉันตอนนี้เรื่องเรียนไม่ค่อยจะเข้าหัวสมองเลย มีแต่เรื่องกล่องช็อกโกแลตที่อยู่ใต้โต๊ะเนี่ย โอ๊ยฉันจะไปให้ใครนะหรอ ก็รุ่นพี่คนหนึ่งที่ฉันแอบชอบมาตั้ง 2 ปี เป็นป๊อปปูล่าของโรงเรียนเลย พี่เขาชื่อ 'เรย์' เป็นรุ่นพี่ฉันปีหนึ่ง ฉันแอบชอบพี่เขามานานมากตั้งแต่..เมื่อ 2 ปีที่แล้ว...

  'โอ๊ย หนักจังเลย คุณครูใจร้ายอะ T^T'ฉันที่กำลังถือสมุดกองใหญ่อยู่ในตอนนั้นและจะต้องเดินไปวางให้ครูที่ห้องพักครูและไม่มีใครสนใจฉันซักคน แต่แล้วก็มีผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งมาหยิบกองหนังสือออกไปจากฉันมากกว่าครึ่งเลย นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอพี่เรย์ ผมสีดำสนิมเงางามเซ็ททรงดูดี ผิวขาว จมูกโด่ง ดวงตาสวยมาก เอาง่ายๆคือหล่ออะ

'พี่ช่วยนะ เราถือคนเดียวท่าทางจะหนักแย่^^'นั่นเป็นประโยคที่พี่เขาพูดกับฉัน ตอนพี่เขายิ้มออกมาให้ฉันในตอนนั้น ใจฉันเต้นแรงมากเลยทีเดียว 

'ข..ขอบคุณนะคะ'ฉันกับพี่เรย์ที่พากันแบกกองหนังสือไปส่งที่ห้องพักครูเรียบร้อย พี่เขาก็ยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินไปเลย นับจากนั้นมาฉันก็แอบชอบพี่เขามาโดยตลอด และวันนี้จะเป็นวันที่ฉันรวบรวมความกล้าไปบอกรักพี่เรย์ ถึงจะถูกปฏิเสธก็ไม่เป็นไรเพราะฉันเตรียมใจมาแล้ว...

"เอาล่ะ นักเรียนทุกคนก่อนเลิกเรียนวันนี้อย่าลืมส่งงานครู..ไปพักได้"เสียงคุณครูสอนเคมีพูดขึ้น นั่นทำให้ฉันหยิบช็อกโกแลตใต้โต๊ะก่อนจะเลื่อนเก้าอี้แล้วลุกขึ้น

"เดี๋ยวก่อนๆ เอาช็อกโกแลตไปเนี่ยจะไปบอกรักหนุ่มที่ไหน บอกให้ฉันรู้ด้วยสิยะ"ยัยเมลอนคว้าแขนฉันเอาไว้ไม่ให้ไปไหน โอ๊ยย  จะรู้ไปทำไม -^- 

"โอ๊ยย หล่อนเอาเวลาไปว่างไปออเซาะอีตาเชฟแฟนแกเถอะย่ะ ฉันไปละ"พูดจบฉันก็แกะมือยัยเมลอนออกแล้วเดินออกไปจากห้องเรียน ว่าแต่พี่เรย์ตอนนี้อยู่ไหนล่ะเนี่ย... ฉันเดินไปหาพี่เรย์ตามโรงอาหาร และห้องแต่ก็ไม่เจอ เฮ้อ ปกติก็ไม่ค่อยรู้ว่าพี่เขาชอบไปไหนด้วย เห็นเจอทีไรก็อยู่แต่กับสาวๆอะ ฉันเข้าหาได้ที่ไหน 

"เฮ้อ" ฉันทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้ของสวนหลังโรงเรียนอย่างเหนื่อยๆ ที่นี่เงียบสงบดีจัง ลมก็พัดเย็นสบายดีด้วย

"ที่นี่มันที่ของฉัน เข้ามาในนี้อยากตายรึไง"เฮือก ันได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่ขู่ฉันอยู่ทำให้ฉันหันไปมองข้างหลังทันที พี่เรย์!!

"อ..เอ่อพี่เรย์.."ฉทำไมฉันพูดติดๆขัดๆเนี่ย โอ๊ยย เจอความหล่อไปบอกรักไม่ออก ทั้งๆที่เตรียมใจมาแล้วนะ v///v 

"เรย์...- - เวรเอ๊ยฉันเกลียดชื่อนี่"พี่เรย์พึมพำคนเดียวเบาๆ ฉันไม่ค่อยได้ยินเลยอะ อะไรเกลียดๆนะ  ชั่งเถอะ ... ต้องรวบรวมความกล้วบอกรัก! ฉันสูดหายใจเข้าไปเยอะๆเพื่อรวบรวมสมาธิแล้วยื่นกล่องช็อกโกแลตให้เขาไป

"ฉันอลิซ ม.5/1 แอบชอบพี่เรย์มานานแล้วค่ะ ช..ช่วยรับช็อกโกแลตที่ฉันทำเองไปด้วยเถอะนะคะ"ฉันพูดจบ พี่เรย์ก็รับช็อกโกแลตไปและแกะทันที แต่แกะสวยๆหน่อยก็ดีนะ ห่อสามชั่วโมงเลยนะนั่น T^T ดูพี่เขาแกะสิ ฉีกซะขาดหมดเลยอะ แต่พี่เรย์ก็แกะแล้วหักช็อกโกแลตกินทันทีเลยล่ะ แอร๊ยย เขากินช็อกโกแลตฉันแล้ว

"อร่อยดี ขอบคุณนะอลิซ"พี่เรย์พูดขึ้น โอ๊ยเขินอะ ////)

"ค..ค่ะ พี่เรย์ชอบฉันก็ดีใจ"ฉันพูดแล้วยิ้มเขินๆ

"แต่ฉันไม่ใช่เรย์ โทษทีนะ"ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาทันทีที่พูดประโยคเมื่อกี้จบ หมายความว่าไง?!

"ฉันชื่อซีไนท์ พี่น้องต่างแม่ของไอ้เรย์ แย่หน่อยนะที่ฉันกับมันหน้าตาคล้ายพ่อกันหมด ฮะๆ ^^"คนตรงหน้าฉันหัวเราะออกมาอย่างไม่สนใจอะไร ว่าไงนะนที่อยู่ตรงหน้่านี่ไม่ใช่พี่เรย์แต่เป็นซีไนท์! ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกันว่าพี่เรย์มีพี่น้องต่างแม่และหน้าเหมือนกันมาก แต่ที่ได้ข่าวมาคืออีตาซีไนท์อะไรเนี่ยต่างจากพี่เรย์มาก นิสัยแย่ เจ้าชู้ มั่วไปทั่วด้วยอะ ชอบทะเลาะวิวาทอีกต่างหาก โอ๊ยยัยอลิซเอ๊ย เจอของดีเข้าแล้วไง

"น..นาย นายแกะช็อกโกแลตฉันแล้วแบบนี้จะเอาไปให้พี่เรย์ยังไงเนี่ย"ฉันโมโหมากจนชี้หน้าด่าเขาไป แต่รู้สึกเหมือนอีตาซีไนท์จะไม่สะทกสะท้านเลยอะ แถมเขายังฉีกยิ้มให้ฉันอีก

"ก็ฉันสนใจเธอ ^^ เลยรีบกินช็อกโกแลตที่เธอตั้งใจทำมาให้ฉันไงหวานมากเลยล่ะ"พูดจบซีไนท์ก็เลียมุมปากอย่างน่าหมั่นไส้

"แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจทำมาให้นายนะ ฉันตั้งใจทำมาให้พี่เรย์"ฉันยังคงโวยวายไม่หยุด หมดกันช็อกโกแลตที่ฉันตั้งใจทำ กระดาษห่อของขวัญที่ฉันนั่งห่อต่างนาน ยัยอลิซแสนเซ่อเอ๊ย ไม่น่ามาบอกรักคนผิดเลย

"อยากชิมไหมว่าหวานขนาดไหน ช็อกโกแลตที่เธอทำมาน่ะ"ไม่พูดเปล่าซีไนท์พุ่งเข้ามาโอบเอวฉันไว้แล้วประกบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของฉันทันที ฉันตกใจมากพยายามผลักเขาออกแต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ความหวานของช็อกโกแลตแพร่เข้ามาในลิ้นฉัน ทำให้จูบครั้งนี้มันดูหอมหวานมาก ถ้านี่เป็นพี่เรย์ฉันคงเขินตายไปแล้ว แต่นี่มัน กรี๊ดดด

"หวานดีเนอะว่าไหม อลิซ"ซีไนท์ยิ้มหวานให้ฉัน แต่ตอนนี้ฉันหน้าร้อนผ่าวมาก ไม่กล้าที่จะเงยหน้าไปมองหน้าซีไนท์เลย

"ดูเหมือนฉันจะได้ของเล่นชิ้นใหม่แล้วสิ ไว้เจอกันนะอลิซ"พูดจบซีไนท์ก็เดินหนีฉันไปเลย ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวในสวนหลังโรงเรียน หัวใจฉันเต้นแรงมากตอนนี้ จูบแรกของฉันโดนขโมยไปซะแล้ว..ให้ตายสิ แถมยังบอกรักคนผิดอีกตั้งหาก และดูเหมือนหมอนั่นจะไม่ยอมปล่อยมือจากฉันไปง่ายๆด้วย ยัยอลิซเอ๊ย ชีวิตฉันจะอยู่อย่างเป็นสุขได้ไหมเนี่ย!!!