ท่านเสนาบดีที่รัก เจ้ามาเป็นภรรยาข้าเสียเถอะ ในวังหลวงล้วนแต่มายา ท่านอ่อนแอบอบบางเช่นนี้เกรงว่า หากมีไม่ข้าปกป้องแล้ว เจ้าคงไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้
จวิ้นจื่อหลง
ขุนโจรชื่อเสียงลือเลื่องไปถึงแดนไกล ปล้นสะดมสิ่งของจากทางการและเหล่าเศรษฐีทั้งหลาย จนเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า แต่ชาวบ้านกลับปิดปากเงียบเมื่อถามถึงบุคคลผู้นี้ ด้วยเขานำของที่ปล้นมาแจกจ่ายไปยังผู้ที่ยากจนข้นแค้น จนแซ่ส้องไปทั่วแผ่นดิน
ลู่ฟ่านเสวียน
ขุนนางในราชสำนักมีตำแหน่งเป็นถึงปิงปู้(เสนาบดีกลาโหม) ผู้ซึ่งเข้ามารับตำแหน่งได้ไม่นาน ด้วยเพราะบิดาเป็นถึงซ่างซูเสิ่ง(เสนาบดีตรวจการราชสำนัก) และข่าวลือกันว่าเขาได้ตำแหน่งมาเพราะมีบิดาหนุนหลัง อีกทั้งพี่สาวยังได้เป็นถึงกุ้ยเฟย ดังนั้นเรื่องที่ได้ตำแหน่งเช่นนี้จึงไม่แปลกไปจากความคิดของผู้อื่นที่คาดเดาเอาไว้แล้ว
บทนำ
"เสนาลู่รับราชโองการ"หนี่กงกงโน้มตัวรับม้วนผ้าสีทองจากพระหัถต์ขององค์ฮ่องเต้ นำมายืนเบื้องหน้าเหล่าขุนนางที่ยืนแบ่งฝ่ายสองข้างซ้ายขวา
"พะย่ะค่ะ"ชายหนุ่มรูปงาม เรือนร่างโปร่งบางในชุดเข้าเฝ้าเต็มยศสีน้ำเงินเข้มปนขาว ใบหน้ามิได้งดงามราวสตรีทว่าดูโดดเด่น งดงามราวเทพจุติ ทั้งน้ำเสียงยังนุ่มนวลชวนเคลิ้ม เล่าลือกันว่าเขาผู้นี้ฉลาดหลักแหลมสามารถสอบจอหงวนด้วยคำถามเพียงข้อเดียว
"จงนำทัพพร้อมขุนพลฉั่วหวินปราบขุนโจรจื่อหลงให้สิ้นซาก เพื่อความสุขของเหล่าปวงชน รับราชโองการ"จบคำหลี่กงกงจึงยื่นม้วนราชโองการส่งให้
"รับสนองราชโองการพะย่ะค่ะ"ขุนพลฉั่วพร้อมฟ่านเสวียนคุกเข่าน้อมรับ
.................................
"มันผู้ใดจะเข้ามากำราบข้า"จวิ้นจื่อหลงนั่งอยู่บนตั่งขนาดใหญ่สูงกว่าผู้คนพวกพ้อง ในปากถือผิงกั๋วสีแดงเข้มลูกใหญ่โยนขึ้นลงแล้วนำมันเข้าปาก
"ประมุขจวิ้นอย่าได้ประมาทเด็ดขาด คราวนี้ถึงกับให้เสนาบดีออกมาจับกุมท่านด้วยตนเอง"คนสนิทนามปู้เฉินรีบวางจองสุราลง
"ขุนนางอ่อนแอพวกนั้น หากกล้าเข้ามาในหุบเขาข้าจะถลกหนังมาปูเป็นพรมเช็ดเท้า นำหัวพวกมันมาประดับเอาไว้ที่ผนังพวกเจ้าว่าดีหรือไม่"จบคำเสียงหัวเราะเกรียวกราวดังขึ้น ทั้งหมดราวห้าสิบคนดื่มกินกันอย่างมีความสุข ด้วยพึ่งปล้นสะดมกลับมาสำเร็จ
"ท่านเสนาลู่ท่านเป็นอะไรหรือไม่"ขุนพลฉั่วถาม
"อยู่ๆข้าก็รู้สึกหนาวสะท้านบอกไม่ถูก"
"หรือท่านพึ่งเดินทางไกลครั้งแรกจึงอ่อนแอถ้าอย่างนั้นก็นอนพักก่อนเถอะ ข้าจะเฝ้าเวรยามรอบที่พักเอง"
"ขอบใจท่านมากท่านขุนพล"ลู่ฟ่านเสวียนหูแว่วถึงกับได้ยินเสียงหัวเราะของชายนิรนามดังเข้ามาในโสตประสาทของตนเองจนใจสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว
Guest
