ต้องให้ร้ายใช่ปะ ถึงจะได้รัก
“ขออะไร ขอให้เราเอาเธอน่ะเหรอ”
ต้องให้ร้ายใช่ปะ ถึงจะรัก
โยนิกา
“ปากยังหวานเหมือนเดิมเลย อื้ม” ผมจ้วงจูบเธอไม่หยุด สอดลิ้นเข้าไปคว้านรอบปาก ดูดดึงตวัดกับลิ้นของเธอ
“อื้อ ธันอย่า เราขอ อย่าทำแบบนี้เลย” เมจิทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอสู้แรงผมไม่ไหวเพราะตัวเธอนิดเดียว แม้จะตัวเล็ก แต่อย่างอื่นก็เต็มไม้เต็มมือมากๆ เหมือนกัน
ผมเหลือบมองเพื่อนๆ ที่นอนหลับกันหมด เมจิมองตามสายตาของผม เหมือนเธอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เหมือนรู้ว่าไม่มีใครช่วยเธอได้ จึงตัวสั่นเหมือนลูกนก
“ขออะไร ขอให้เราเอาเธอน่ะเหรอ”
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
