เมียป๋า

เมียป๋า 20+ 

Teerak(ที่รัก) 

#อดีตเป็นเด็กหมู 

#ปัจจุบันเป็นเด็กป๋า 

JAY(เจย์) 

เพื่อน ๆเรียกเสือเจย์ 

สาว ๆเรียกพี่เจย์ขา 

#ส่วนเมียเรียก ป๋า 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 

สวัสดีเราชื่อที่รัก..... 

ย้อนไปเมื่อ4ปีก่อนตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้นม.6 เรื่องชั้นนี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญเท่าไหร่หรอกนะ แต่มีเรื่องนึงที่สำคัญกับเราตั้งแต่วันนั้นจวบจนวันนี้.... 

วันนั้นเรากลับจากทำงานพิเศษช่วงห้าทุ่มกว่าๆ เราเดินไปด้วยกินลูกชิ้นไปด้วยอย่างสบายใจเพราะแถวนั้นมันไม่เปลี่ยวแถมยังมีคนเดินสวนไปมาพลุกพล่านในช่วงค่ำคืนเพราะมีไนท์มาร์เก็ตอยู่ใกล้ ๆกับทางกลับบ้านของเรา 

แต่!! ใครจะคิดล่ะว่าจู่ ๆ เราก็โดนฉุดท่ามกลางคนหนาตาขนาดนั้น ใช่ ฟังไม่ผิดหรอก เราโดนฉุด! ลูกชิ้นแสนอร่อยของเราล่วงลงพื้นไปอย่างน่าเสียดาย เพราะไอ้เจ้าคนร้ายมันออกแรงกระชากแขนเราขึ้นรถอย่างแรง มันแรงขนาดที่ว่าน้ำหนัก65กิโลของเราก็ไม่อาจต้านแรงมันได้ทั้งที่ไอ้ผู้ร้ายเขาตัวจี๊ดเดียวเอง 

เราเดินหัวทิ่มหัวตำตามแรงกระชากของเขาไปที่รถที่จอดอยู่ในอีกไม่กี่ก้าวข้างหน้า แต่รถหรูสีดำสนิทแต่งได้โคตรเท่ห์มันช่างคุ้นตาเหลือเกิน.... เพราะมัวแต่ห่วงลูกชิ้นที่ร่วงตั้งหลายไม้อยู่ที่ด้านหลังเลยไม่ได้สนใจเจ้าคนร้ายที่ออกแรงกระชากลากถูอยู่ตอนนั้น เมื่อหันกลับมาอีกทีเราก็ถูกคนร้ายผลักขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ตะ...แต่!! ไอ้คนร้ายเขาหล่อ หล่อโคตรด้วย แถมยังให้เกียรติเราด้วยการลากขึ้นมานั่งรถหรู ๆอีกเนี่ยนะ 

หัวใจตอนนั้นตีกันจ้าละหวั่น หน้าหล่อ ๆก็อยากจ้อง แต่ฉันกำลังจะโดนฉุดนะ จึงใช้จังหวะนั้นเลื่อนกระจกรถลงแล้วตะโกนออกไป 

'ช่วยด้วย!!....ช่ะช่วย..' 

'หุบปากไปเลยน่าอิอ้วน!!' 

ตุบบ!!... 

"นี่แหนะ!! ว่าที่รักอ้วนแล้วทำไมถึงลากมาได้" 

เธอใช้กำปั้นทุบลงที่แขนของเขาพร้อมกับเริ่มเบ้ปากร้องไห้เพราะถูกตะคอกด่าว่า อ้วน .... 

ตุบ!...ตุบ!..ตุบ! 

"ฮึก ฮืออ นี่แหนะะะ ว่าที่รักอ้วนทำไม ฮืออ ขอโทษที่รักเดี๋ยวนี้นะ แม่ยังไม่เคยว่า ว่าอ้วนเลยเพื่อนก็ไม่เคยพูด แล้วพี่สุดหล่อเป็นใคร มาว่าที่รักอ้วนแบบนี้ได้ไง ที่รักหนักแค่65โลเอง ยังเป็นหมูอู๊ดตัวน้อย ๆอยู่เลย..ฮึกฮือ!!" 

"โว้ยย ปัญญาอ่อน เลิกฟูมฟายเลิกไร้สาระได้แล้วยัยอ้วน หุบปากไปเลย รำคาญ" 

ตุบ! ๆ ๆ 

"ถ้าเธอยังไม่หยุดตีแขนฉันอีกล่ะก็ ฉันเอาเธอตายแน่!!" 

"ถ้ารำคาญที่รักมากก็จอดรถสิที่รักจะกลับบ้าน มาดึงที่รักขึ้นรถทำไมกันล่ะ ดึกแล้วจะกลับบ้าน" 

"นี่ไง ฉันก็กำลังพาเธอกลับบ้านอยู่นี่ไง หุบปากแล้วก็นั่งเงียบ ๆไปซะ" 

"นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของที่รักนะ บ้านของที่รักไปทางนู้นนน พี่สุดหล่อมาผิดทางแล้ว" 

"แม่งง ยัยบื้อ" 

"ฮึกก ว่าที่รักอีกแล้ว" 

"เอางี้นะ ตอนนี้ฉันกำลังฉุดเธอมาเพราะฉันอยากปลดปล่อย แล้วกำลังจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน บ้านที่ผู้หญิงหลาย ๆคนของฉันอยากมา แต่เธอกำลังได้สิทธิ์นั้นทั้งที่เธอไม่ต้องทำอะไรมาก ไม่ต้องอ่อยฉันมาก่อน แถมยังจะถูกฉันซั่มที่บ้านฉันอีกด้วย เธอควรจะดีใจมากกว่าร้องไห้ไร้สาระอีกนะยัยอ้วน" 

"ไม่เอา ที่รักไม่ดีใจ ที่รักอยากกลับบ้านไม่อยากไปสัมอะไรกับพี่สุดหล่อที่บ้านหรอกนะ ฮื้ออ อยากกลับบ้านนน" 

"โว้ยยย!! อิอ้วนน" 

"ฮืออออ พี่สุดหล่อเสียงดังพูดไม่เพราะ เอาแต่ใจด้วย ฮึกก" 

"หุบ ปาก ไปปป" 

"ฮื้ออ ๆ ๆ ....."  

CUT 

"ลูกต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ลูกทำ " 

"แต่แม่ ผมยังมะ.." 

"ขนาดนี้แล้วยังจะแก้ตัวอีกเหรอเจย์ ความเป็นลูกผู้ชายในตัวลูกยังเหลือบ้างไหม" 

"...." 

"ตอนนี้ยังแต่งงานกันไม่ได้ก็ต้องหมั้นน้องไว้ก่อน ไว้น้องเรียนจบแม่จะพาไปสู่ขอกับผู้ใหญ่ทันที" 

"ผมยังไม่อยากมีโซ่ล่ามคอผมนะแม่ แล้วอีกอย่างยัยนั้นก็ดูไม่สมประดี ถ้าได้มันเป็นเมียผมอายเขาตายเลย" 

"ตอนทำทำไมไม่คิดล่ะ ทีนี้ก็ไม่ต้องมาพล่ามกับแม่ แม่สั่งคำไหนคำนั้นนะเจย์ แม่ตามใจลูกมามากพอแล้ว แต่เรื่องนี้แม่ยอมไม่ได้จริง ๆ" 

"แต่ แม่ครับ.......โถ่โว้ยยยย" 

"เพราะเธอคนเดียวยัยอ้วน!!" 

"ที่รักทำอะไรผิดอีกล่ะ ที่รักไม่ได้ขึ้นรถตามคุณป๋ามาเองสักหน่อย แล้วที่รักก็ไม่ได้สัมคุณป๋าเองด้วย" 

"ซั่มโว้ย!! ฉันขอสั่งให้เธอหายหัวไปจากหน้าฉันนับตั้งแต่วันนี้แล้วไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก เข้าใจมั้ย!!" 

"เข้าใจแล้ว ที่รักจะไม่มาหาคุณป๋าอีก แต่ที่รักจะมาหาคุณแม่ของคุณป๋าบ่อย ๆ แม่ของคุณป๋าใจดีไม่เหมือนคุณป๋าเลยสักนิด!" 

"ยัยนี่หนิ!!" 

W A R N I N G 

ตำเคือน!! 

เรื่องนี้นางเองซื่อ(บื้อ) ติ๊งต๊องใจกล้า ชอบความยุติธรรม พระเอกดุเกรี้ยวกราดบาดใจ เพราะไม่อยากได้เมียเป็นหมู ตามประสาหนุ่มแบดบอย หล่อรวยอลังการ  

😃โปรดใช้จักรยานในการอ่าน 

กรุณางดรับประทานมาม่า 

โปรดคอมเม้นต์กันอย่างภุสาพ! 

สุดท้ายนี้ห้ามป็อปกี้กันนะจ๊ะ!!😃 

#ป๋าเจย์คนโหด #ที่รักคนซื่อ