y

#มหันตภัยไฟรัก

เปรี้ยง! เสียงปืนดังลั่นในซอยเปลี่ยวที่ไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาเท่าไรนัก ร่างสูงโปร่งวิ่งออกมาจากซอยตามร่างกายมีร่องรอยการต่อสู้อย่างหนัก

" พี่...เลือดพี่.. ดะ..เดี๋ยว..เดี๋ยวผมโทรเรียก..เรียก "

เด็กหนุ่มที่ขับรถมาเห็นเหตุการณ์พอดี

พูดรนๆอย่างคนไม่มีสติพร้อมควักโทรศัพท์ออกมาเตรียมโทรหารถพยาบาล

แต่ร่างใหญ่กลับแย่งไปหน้าตาเฉย

แล้วยังกระโดดมาซ้อนท้าย

คล่อมตัวทับเด็กหนุ่มมาขับแทนทันที

" พี่...พี่จะทำอะไรนะ..จอดเดี๋ยวนี้นะเว้ย

ผมไม่ไปกับพี่นะเว้ย..พี่จอดไม่งั้นผมโดดจริงๆนะ "

เด็กหนุ่มร้องโวยวายไม่หยุดแต่ดูเหมือนร่างใหญ่จะไม่รับรู้ถึงการขัดขืนของเด็กหนุ่มใดๆ

" บ้านนายอยู่ไหน "

เสียงทุ่มเอ่ยถามหลังจากพ้นซอยเปลี่ยวออกมาได้

" เรื่องอะไรผมจะบอกพี่กันล่ะ "

เด็กหนุ่มสวนกลับด้วยอาการไม่พอใจ

" ถ้านายไม่บอก..

เกิดพวกมันตามมาทันนายกับฉันตายหมู่แน่

ไอ้เด็กบ้า เวลาอย่างงี้ยังมีหน้ามาดื้อด้านอยู่ได้ "

ร่างใหญ่ตะคอกใส่เด็กดื้อด้านอย่างหัวเสีย

แล้วสถบกับตัวเองในใจอย่างกลั้นอารมณ์

ใครสั่งใครสอนให้ดื้อแม้กระทั้งเวลาแบบนี้กันนะ

ถ้าเป็นลูกเป็นหลานพ่อจะตีให้ลายทั้งตัวเลย

" งั้นผมขับเอง..พี่ก็ถอยหลังไปดิ

ยังไม่ตายก็จะมาสิงร่างคนอื่นแล้วหรอวะ "

เด็กหนุ่มตอบกลับแบบยียวนกวนอารมณ์คนเจ็บ

ก่อนที่ร่างใหญ่จะถอยมาเป็นคนซ้อนเด็กหนุ่มขับ

รถมอไซค์เลี้ยวเข้าบ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ห่างจากบ้านหลังอื่นพอสมควร เป็นบ้านไม้ธรรมดาออกจะดูเก่าไปนิดแต่ก็ถือว่ายังน่าอยู่เพราะต้นไม้ที่ปลูกล้อมรอบเป็นรั่วทำให้ร่มรื่นและดูเป็นส่วนตัวดี

" เดินเองใหวมั้ยพี่ แล้วไม่ใช่ว่ามาตายบ้านผมนะเว้ย"

เด็กหนุ่มเข้ามาช่วยประคองก่อนจะอดกวนใส่ไม่ได้

" จิ๊! ปากหมาจังนะมึงอ่ะ เป็นเด็กเป็นเล็กแท้ๆ "

ร่างใหญ่สถบด่าเด็กหนุ่มอย่างอดไม่ได้

" ใครใช้ให้พี่มาสร้างความเดือดร้อนให้ผมทำไมกัน "

เด็กหนุ่มต่อปากต่อคำอย่างไม่เกรงคนตรงหน้า

" ใครอยากให้นายช่วยกัน ตุ๊บ! โอ๊ย~ ไอ้เด็กบ้า

จะปล่อยมือทำไมไม่บอกห๊ะ มันเจ็บนะเว้ย

ให้ตายซิวะ ทำไมต้องมาเจอคนอย่างนายกันนะ "

ร่างใหญ่ที่ถูกทิ้งนั่งกองอยู่พื้นบ้านอย่างหมดสภาพ

" ก็บอกเองหนิว่าไม่อยากให้ช่วย ผมก็ปล่อยไง

แล้วถ้าพี่ไม่อยากเจอคนอย่างผม..ก็ไปซิครับ

ลุกซิครับมานั่งอยู่ในบ้านผมทำไมกัน ไปดิพี่ ลุก "

ร่างใหญ่กัดฟันมองเด็กหนุ่มที่ยืนกอดอกดูเค้าที่ไล่เท่าไรก็ไม่ไปสักที แต่ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากไปนะ เพียงแต่ตอนนี้เค้าลุกไม่ใหวแล้วต่างหาก ไอ้เด็กบ้ามันก็คงรู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่มีปัญญาจะไปก็ไล่จังเลย

อย่าให้ถึงทีเค้าล่ะจะเอาให้เข็ดเลยคอยดู

" มองหน้าผมทำไม พี่ปากเก่งเองช่วยไม่ได้

ใครบอกใครสอนว่าไม่มีปัญญาแม้แต่จะลุก

ยังมาปากดีใส่คนที่ต้องพึ่งพาต้องขอให้ช่วย

มานี่ผมจะทำแผลให้ ผมก็ไม่ได้ใจดำสักหน่อย

แค่พูดดีๆด้วยแต่แรกผมก็ช่วยแล้วป่ะพี่นี่จริงๆเลย "

เด็กหนุ่มลากร่างใหญ่มาที่เตียงก่อนจะทำแผลแล้วหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน

โชคดีที่เด็กหนุ่มใส่เสื้อผ้าโอเว่อร์ไซส์ไม่งั้นตัวใหญ่เท่ายักษ์แบบนี้คงหาให้ใส่ไม่ได้แน่นอน

" นี่พี่อย่าเพิ่งหลับนะ บอกผมก่อนว่าชื่ออะไร

มาจากใหนแล้วทำไมถึงมีคนไล่ยิงมาแบบนั้น

คงไม่ใช่ไปปากเก่งใส่คนอื่นจนโดนดีมาหรอกนะ "

เด็กหนุ่มนั่งจ้องร่างใหญ่ที่นอนหลับตาหายใจนิ่งๆ

" กูชื่อทรอย เชสคัสโฮปกิ้นส์ แค่นี้แหละกูนอนได้ยัง

จะถามอะไรมากมายวะเป็นนักสืบประวัติไงเด็กบ้า "

ทรอยตอบแบบตัดลำคาญเด็กหนุ่ม

" เออ...ผมชื่อคินนะ

รู้ชื่อแล้วก็เลิกเรียกไอ้เด็กบ้าได้แล้ว เข้าใจป่ะ "

" อึม...รู้แล้ว "

" รู้แล้วหรอ...รู้ว่าอะไรล่ะ "

เด็กหนุ่มยังคงกวนคนเจ็บที่ต้องการนอนไม่เลิก

" รู้ว่าชื่อคินไง..ไอ้เด็กบ้า "

ร่างใหญ่สถบด่าอีกครั้งทั้งที่ยังคงหลับตานิ่ง

" พี่นั้นแหละบ้า "

คินว่าร่างใหญ่ก่อนจะเดินหนีมา

เพื่อให้ทรอยได้พักรักษาตัวเองจากการบาดเจ็บ

#รมิตาภา🌙