Intro
"ฟีนิกซ์คือ...ฉันชอบนายนะชอบมานานแล้วด้วยคือ..ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรหรอกนะคือว่ามันก็ใกล้จะจบแล้ว ฉันเลยอยากจะบอกเฉยๆน่ะ"
พอฉันพูดความในใจที่อัดอั้นมานานจนจบ ฉันก็ยื่นขวดโหลที่ข้างในเป็นน้ำใสๆแบบกาแล็คซี่ ที่เต็มไปด้วยหลอดแก้วเล็ก ที่เต็มไปด้วยภาพเขาที่อัดเต็มหลอดแก้วเล็กๆนั้น
ฟึ่บ เคร้ง!!! ขวดโหลถูกมือเขาปัดจนแตกกระจาย
"ของราคาถูกๆแบบนี้ฉันไม่รับหรอก แล้วก็จำไว้ด้วยว่าคนต่ำต้อยอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาชอบหรือมารักฉัน!" พอเขาพูดจบเขาก็เดินจากไป พร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากตาฉัน ฉันรู้ว่าของที่ฉันทำมันราคาถูกแต่ฉันก็ตั้งใจทำอย่างเต็มที่ ทำไมถึงต้องทำกันขนาดนี้ด้วย
"เฮ้อ คนอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ชอบนายเลยสินะ"
*ฝากติดตามด้วยน้าา เป็นเรื่องแรกที่ไรท์เขียนถ้าชอบยังไงก็อย่าลืมถูกใจ และก้อให้คะแนนกันด้วยน้าไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนต่อ ^^*