ดาวพรากเดือน

บทนำ 

" กาฝาก " หมายถึง การแฝงตัวอาศัยอยู่กับผู้อื่น โดยที่ไม่ช่วยเหลือ หรือทำประโยชน์อะไรให้ คอยแต่จะเกาะเอาประโยชน์จากผู้อื่นไปตลอดชีวิต 

" มันไม่ใช่น้องหนู!! มันคือกาฝาก กาฝากเหมือนแม่ของมัน " ธาสิณีตะโกนเสียงดังลั่นอย่างเหลืออด ดวงตาของหญิงสาวแรกรุ่นฉายแววเกลียดชังอย่างชัดเจนไปยังเด็กหญิงที่นั่งสะอื้นตัวเปียกปอนอยู่บนพื้น 

" ณี!! พ่อจะหมดความอดทนกับแกแล้วนะ " สาธิตโกรธจนมือไม้สั่นไม่นึกไม่ฝันลูกสาวของเขาจะใจร้าย กล้าผลักน้องตกน้ำ " รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป ถ้าลุงศินช่วยน้องไม่ทันน้องเป็นอะไรไป แกจะรับผิดชอบอย่างไง? " 

" ก็ดีสิ! อีกาฝากเนี่ยจะได้ตายตามแม่มันไป " 

เพี๊ยะ...!! ฝ่ามือหนาตบเข้าข้างแก้มของบุตรสาวสุดแรง สาธิตเลือดขึ้นหน้ารับไม่ได้ที่ลูกสาวสุดที่รักมีจิตใจอำมหิตคิดฆ่าคนได้ลงคอ ปานดาวก็แค่เด็กอายุเก้าขวบที่ต้องการเอาใจพี่สาว อาสายกเครื่องดื่มมาให้เธอที่ริมสระ แต่ธาสิณีไม่ชอบใจผลักเด็กน้อยตกน้ำลึกในสระทั้งที่รู้ว่าเด็กน้อยว่ายน้ำไม่เป็น 

" คุณลุงคะ อย่าตีพี่ณีเลยหนูขอร้อง หนูไม่เป็นไรแล้ว หนูแค่ตกใจเฉยๆ " ปานดาวสะอื้นยกมือขึ้นไหว้ขอร้อง 

" เสือก!! " ธาสิณีหันไปตวาดใส่ปานดาวอย่างโมโห ทุกครั้งที่ถูกบิดาลงโทษก็ไม่พ้นเรื่องนังกาฝาก ช่างน่าน้อยใจนักที่ต้องมาทนเห็นพ่อที่รักแม่มันมากกว่าเมียตัวเอง แล้วนี่ยังจะรักมันมากกว่าลูกตัวเองอีก 

" เอาสิ!! จะตบหนูให้ตายก็เอาเลย ขนาดแม่...พ่อยังทำให้ฆ่าตัวตายได้เลย แล้วจะรออะไรอีก? " 

เพี๊ยะะ....!!!!! 

ธาสิณีถึงกับล้มฟุบตามแรงฟาดครั้งที่สองของบิดา ธาริตรีบวิ่งเข้ามาประคองกอดป้องพี่สาวจากพ่อ เขาไม่สามารถทนดูพ่อตบตีพี่สาวได้อีกต่อไป ดวงตาแข็งก้าวจ้องมองบิดาราวกับว่าเขาคือศัตรู " ถ้าพ่อทำร้ายพี่ณีอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือน " เด็กหนุ่มเลือดร้อนเอ่ยท้าทายบิดา 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

ฝากเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ 

สนุกแน่นอน คอนเฟริมมมมมมม!! 

ด้วยรัก....ทาลัย