ยัยสุดแซ่บกับนายเพลย์บอย

หลายปีมาแล้วหลังจากที่ฉันออกจากบ้านเด็กกำพร้าชีวิตฉันก็ดีขึ้นดีขึ้น ดีวันดีคืน จากเด็กที่ไม่มีครอบครัว ฉันก็ได้พบพ่อแม่อุปถัมภ์ พ่อแม่ที่ใจดีรับฉันไปเลี้ยง จะว่าไปมันก็ผ่านมาตั้งเกือบสิบปีแล้ว ความผูกพันธ์ของฉันกับครอบครัวนี้จึงเพิ่มขึ้นๆ พร้อมๆไปกับความผูกพันธ์ที่ในบริษัทแห่งนี้  จะว่าไปที่นี่ก็เหมือนสนามเด็กเล่นของฉันเลยก็ว่าได้ ตั้งแต่จำความได้พ่อแม่ก็มาอยู่ที่นี่กันแทบจะ 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้

ท่านสองคนก่อสร้างบริษัทด้านแฟชั่น พ่อฉันเป็นประธานใหญ่ผู้ก่อตั้งแบรนด์เสื้อผ้าผู้หญิง ส่วนแม่ก็เป็นผู้บริหารใหญ่ของที่นี่ เพราะฉะนั้น ฉัน เซยอน จึงเติบโตมากับวงการนี้เลยก็ว่าได้

"คุณหนูค่ะ นางแบบที่เรานัดเซ็นสัญญากันวันนี้จะเข้ามาตอน 10 โมงนะคะ" เลขาส่วนตัวของฉันเดินออกไปพร้อมกับแฟ้มเอกสารกองโตที่ฉันเซ็นต์แล้ว

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทว่า สายที่เรียกเข้า คือคนที่คอยกวนประสาทฉันมาตลอด

"เซยออออนนนน"  เสียงในสายลากเสียงยาวมาก

"อะไร มีอะไรห๊ะ เซกิ"

"มารับฉันหน่อยยยย ฉันอยู่ที่สนามบินแล้ววววว"

"นี่ !! ๆอย่ามาแอ๊บแบ๊ว วันนี้ฉันไม่ว่าง ฉันมีนัดกับนางแบบที่จะมาถ่ายคอลเล็คชั่นใหม่"

"ว้าว...เดี๋ยวนี้อัพเลเวล เป็นผู้บริหารแล้วเหรอ" คนปลายสายแซว

"อย่าลืมสิ ฉันทำงานที่นี่ตั้งแต่ สามขวบ มาอยู่ก็เริ่มงานเลย "

"จ๊ะ...แม่คนขยัน ทำงานได้ก่อนเขียนหนังสือเป็น ฉันยอมใจเลย"

"สรุปว่า...แกกลับเองน่ะ  วันนี้ไม่ว่างไปรับจริงๆ"

"นานๆจะได้กลับมา....โอเค ไม่เป็นไร เย็นนี้ไปหาแล้วกัน แม่ฉันฝากน้ำหอมมาให้แม่แกด้วย"

"ได้เย็นนี้เจอกันไอน้องชาย"

ฉันวางโทรศัพท์ลง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้นวมรับแขกภายในห้องทำงาน  นี่สามปีแล้วเหรอ ที่เซกิไปใช้ชีวิตอยู่ที่ฝรั่งเศษ เวลาผ่านไปเร็วจัง เซกิเป็นแฝดน้องฉันเองค่ะ เราเป็นคู่แฝดที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เห็นอย่างนี้เราอยู่ห่างกันก็จริง แต่ความรู้สึกเราไม่เคยห่างกันเลยค่ะ

"คุณเซยอนค่ะ  มีแขกมาพบค่ะ" พนักงานสาวผายมือออก

"ใครเหรอ" ไม่ทันสิ้นเสียงแขกที่มาพบก็กล่าวทักทายพร้อมดอกไม้ช่อโต

"สวัสดีครับ คุณเซยอน" หนุ่มน้อยรุ่นน้องทักทายฉันพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้

เมื่อประตูปิดลง บทสนทนานอกห้องก็เกิดขึ้นทันควัน

"นี่แก...ผู้ชายที่ไปหาคุณเซยอน แกว่าเค้าจะมาจีบคุณเซยอนรึเปล่า" เลขาของเซยอนออกมาเม้าท์มอยกับเลขาของมาดาม

"คนนี้ใช่ลูกชายของประธานบริษัทไวน์รึเปล่า วันก่อนฉันเจอในงานเลี้ยงบริษัทพร้อมมาดามนะ ดูๆไปมาดามดูจะสนใจหนุ่มน้อยคนนี้เป็นพิเศษ"

"มาดามสนใจผู้ชายคนนี้เหรอ ฉันว่าเป็นเพราะมาดามสะสมไวน์มากกว่า เลยสนใจเรื่องไวน์เป็นพิเศษ อย่าคิดมากๆ นี่ไม่ใช่สเป็คคุณหนูเซยอนหรอก" ทั้งสองมองกลับมาภายในห้อง ที่มีเพียงฉันกับหนุ่มน้อยคนนี้

"ผมขอเรียกคุณเซยอน ว่าพี่ได้มั้ยครับ"

"ฉัน...."

"ถ้าไม่รังเกียจรับช่อดอกไม้ผมด้วยนะครับ พี่"

"เอ่อ..."

ฉันรับช่อดอกไม้ไว้ แล้วก็วางมันลงที่โต๊ะรับแขก

"นั่งก่อนสิ" ฉันนั่งลงแล้วก็มองเด็กหนุ่มคนนี้

"ผมชื่อ คีย์ แม่ผมส่งผมมาฝึกงานที่นี่"

"แม่นาย..."

"ครอบครัวผมทำธุรกิจไวน์มาตั้งแต่รุ่นคุณทวด ผมเป็นรุ่นที่ 4 ครับ"

"อ่อ..งั้นเหรอ"

ฉันลุกไปที่โต๊ะ ดูแฟ้มประวัติของคีย์

"อายุ 20 ชื่อคีย์ สนใจด้านมาร์เก็ตติ้ง"

"ฉันจะส่งนายไปฝึกเริ่มต้นที่ฝ่ายมาร์เก็ตติ้งแล้วกัน"

"ขอบคุณครับพี่" เขาโค้งตัวลง

"ขอบคุณสำหรับดอกไม้น่ะ สวยมากเลย" ฉันยิ้มให้

"คุณเซยอนค่ะ นางแบบที่เรานัดไว้ มาถึงแล้วค่ะ" เลขาเดินเข้ามาพร้อมนางแบบและผู้ติดตามสองคน

"เอาหล่ะ เริ่มงานวันนี้เลยนะ อย่าสร้างปัญหา อย่าเป็นภาระของทีม ฉันจะไม่โอ๋นายเพราะว่านายมาที่นี่เพราะใช้เส้น ฉันจับตาดูนายตลอดเวลา  รักษาวินัยด้วยนะ" ฉันพูดจบก็ยิ้มให้ทำเอาครตรงหน้ากลืนน้ำลายก่อนจะก้มหน้าแล้วก็เดินจากไป

"สวยดุอย่างที่เค้าพูดกันจริงๆ" คีย์ออกมาจากห้องพร้อมคำบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ

"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ คุณนาโอมิ"

"คะ เช่นกันค่ะ ฉันเองก็อยากร่วมงานกับทาง สวอน มานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาศซักที"

"โอกาศมาแล้ว คุณก็ควรทำให้ดีน่ะนาโอมิ เท่าที่ผ่านมาผลงานของคุณอยู่ในระดับท๊อปมาตลอด ฉันอยากเห็นสวอนสวยงามดั่งหงส์"

"ทำไมถึงเลือกฉันมาร่วมโปรเจ็คหละค่ะ คุณเซยอน"

"คุณเหมาะกับมันไง นาทีนี้ ฉันว่าคุณดูเหมาะกับเราที่สุด"

"แหม...อย่าชมฉันเลย ฉันปกติจะถนัดถ่ายแนวเซ็กซี่นะ คอลเลคชั่นนี้ดูเรียบหรูแต่ทรงพลังและดูมีอำนาจ ฉันเองก็รู้สึกประหม่านะ"

"นาโอมิคุณรู้อะไรมั้ย แววตาและใบหน้าของคุณดูน่าหลงใหลแค่ไหน ลองมองกระจกดูสิ"

นาโอมิมองไปที่กระจกบนโต๊ะรับแขก

"ฉันต้องการคนที่ดูมีพลัง สวย แล้วก็น่าค้นหา คอลเลคชั่นนี้เราจะเน้นไปที่ชุดเดรสยาวเป็นส่วนมาก รูปร่างของคุณคือรูปร่างในฝันของสาวๆทั่วโลก ฉันสนใจคุณกว่าทุกคนเลยนะ"

"ตกลง ฉันจะทำงานร่วมกับคุณ" พูดจบเธอก็เซนต์เอกสารตรงหน้า

"เรื่องผลตอบแทนคุณก็รู้ สวอน ให้มากกว่าที่ตกลงไว้เสมอถ้างานออกมาเพอร์เฟค เราไม่แคร์เรื่องข่าวฉาวหรือว่าเรื่องส่วนตัวของพรีเซนเตอร์อยู่แล้ว"

"ฉันจะเริ่มงานได้เมื่อไหร่" นาโอมิยิ้มกว้างก่อนจะลุกขึ้นยืน

"วันนี้เลยเป็นไง" ฉันยื่นมือให้นาโอมิ เธอจับมือ แล้วก็ยิ้มก่อนจะเดินจากไป

"คุณเซยอน เจ๋งไปเลยค่ะ นี่นางแบบระดับท๊อปไฟว์ของวงการเลยนะคะ" เลขาเดินเข้ามาใกล้ๆ

"ฉันไม่เห็นด้วยกับที่ คุณผู้จัดการ หามาซักคน ฉันเลยต้องหาเองไง"

"ก็คุณผู้จัดการเล่นพานางแบบหน้าใหม่เข้ามาตลอดนิค่ะ"

"งั้นฉันแล้วก็เธอก็ถ่ายคอลเลคชั่นหน้าได้สิ จริงมั้ย" พูดจบเลขาก็ก้มหน้าลง

"คุณเซยอน ได้ข่าวว่านาโอมิมาที่นี่เหรอครับ" ผู้จัดการ ซอ เดินปรี่เข้ามาหาฉันทันที

"มาเซ็นสัญญาแล้วก็กลับไปแล้ว"

"ผมสงสัยจริงๆทำไมคุณไม่สนใจนางแบบของผม"

"ฉันก็สงสัยจริงๆทำไมนายถึงหาแต่นางแบบหน้าใหม่ ยอดขายสามไตรมาศแล้วน่ะที่นายทำมันเจ๊ง ฉันไม่ได้นั่งว่างดูตัวเลขก็จริง อย่าคิดว่าฉันไม่สนใจ"