"คยองซูนายเลิกแอบได้แล้วน่ะ เมื่อรัยนายจะบอกไปสักทีว่ะ" แบคฮยอนบอกกับเพื่อนในขณะที่เขาทั้งสองกำลังแอบมองร่างสูงอยู่ในมุมมืดของสนามบาส ซึงมันมักจะเป็นแบบนี้อยู่ประจำและทุกครั้งที่แอบมาดูรุ่นพี่เล่นบาสกันคยองซูก็จะชวนแบคฮยอนมาด้วยทุกครั้ง
"เถอะน่าเดี่ยวก็จะเลิกแล้ว อีกแป๊บเดียวเอง" ก็รุ่นพี่เขาทั้งหล่อ ทั้งเท่ แล้วจะไม่ให้ผมหลงได้ไงล่ะ ใช่แล้วล่ะผม โด คยองซู ม.ปลายปีสอง ผมแอบรักรุ่นพี่ปีสามอยู่คนหนึ่ง มาได้ปีกว่าๆแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาศได้เข้าไปพูดคุยกันเลยสักครั้ง "นั้นไงเสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ" อ่าเสร็จแล้วรอเนี้ย เสียได้จัง ได้ดูแค่แป๊บเดียวเองอ่ะ "กลับก็ได้ ป่ะ" แล้วผมกับแบคฮยอนก็ทันหลังกันกลับบ้าน บ้านผมกับแบคฮยอนอยู่ใกล้กันครับ ห่างกันแค่สองสามหลังเราจึงกลับบ้านพร้อมกันเป็นประจำ . . . อีกด้าน "จงอินมึงกลับเลยไหมว่ะ ไปเที่ยวกันก่อนไหม"ชานยอลถามเพื่อนสนิทหลังจากที่พวกเขาเพิ่งเล่นบาสกันเสร็จ "ไม่ดีกว่าว่ะ กูต้องกลับไปจัดของพรุ่งนี้จะย้ายไปอยู่บ้านสามีใหม่แม่ว่ะ"ผมว่าแล้วเตรียมหันหลังกลับ "เฮ้ย !! อย่ารีบดิว่ะ คุยด้วยหน่อย" "มีไรว่ามา" "มึงเห็นน้องสองคน ที่ชอบแอบมาดูพวกเราเล่นบาสกันไหมว่ะ คนที่ตัวเล็กๆน่ารักๆ กับไอ้คนที่หน้าเหมือนหมาอ่ะ มึซว่าถ้ากูจะจีบไอ้คนตัวเล็ก เขาจะสนใจกูป่ะว่ะ?" "กูไม่รู้ แล้วแต่มึงเลย กูไปล่ะ" ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วก็เดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเดินกลับบ้านผมก็แเอาแต่คิดเรื่องที่ไอ้ชานยอลมันบอกกับผม นิมันบอกว่ามันชอบไอ้ตัวเล็กนั้นริเนี้ย ไอ้คนตัวเล็กที่ผมแอบมองมันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ในเมื่อมันบอกว่ามันชอบแล้วผมจะไปทำไรได้ก็คงต้องตัดใจ
Guest
