เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างออกแนวแฟนตาซีหน่อยอย่าถือเลยนะครับ
......................................................................................
"ไอ้สัสสสสสสส!!!"
"เออ!! แหกปากหาพ่องมึงเหรอไอ้เจต!!" เสียงร้องจากผู้เป็นพี่ที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียงทำให้ผู้เป็นน้องหน้าซีดลงเพราะรู้ดีว่าพี่ตัวเองเป็นยังไง
เจต หรือ เจตศดา มารุวรรณ ซึ่งเป็นน้องชายของ ศณ หรือ ศณธยา มารุวรรณ กำลังรื้อๆ ค้นๆ ของในตู้อย่างเอาเป็นเอาตายไม่สนใจสายตาเย็นชาที่ส่งมาแม้แต่น้อย
"พี่ศณ ของๆ ผมหายไปไหน" ไอ้เจตมันถามผมแต่รู้มั้ยว่าทำไมมันไม่หันมามองหน้าผม นั่นก็เพราะว่ามันกลัวผมอย่างกับอะไรดี ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกผมแค่ชอบทำหน้าตาเฉยชาไร้อารมณ์ก็เท่านั้นเอง
"ของไรวะ" ผมบอกปัดๆ ก็ผมเบื่อที่ต้องตอบคำถามมันนี่
"จ...เจอแล้วงั้นกูออกไปเลยก็แล้วกัน" มันหน้าซีดไปแป๊บนึงพร้อมกับหันมาบอกผมก่อนออกไป
ผ่านไปเกือบชั่วโมงกว่าที่ผมนอนหลับอยู่ที่เดิม จนกระทั่งรู้สึกถึงความหยุ่น หยาบ สากกระด้าง แต่ลื่นเรียบและไร้เสียงใดๆ ทำให้ผบปัดมันออกอย่างรำคาญ
"อือ...ไอ้เจตอย่ามากวนกูดิ๊แมร่งรำคาญ"
ไร้เสียงตอบกลับจากคนที่น่าจะเป็นน้องชาย แล้วไอ้ความลื่นก็ค่อยๆ ไต่ไล่ขึ้นมาอย่างเชื่องช้า โว๊ยยยยย!! ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย ผมกระชากผ้าห่มออกเตรียมจะด่า
"ไอ้เหี้...เฮ้ยยยย งูเผือก!!!" ผมอึ้งไปก่อนจะตะโกนลั่นบ้าน
"ชิบหาย...เวรตะไลแล้วกูกกกกกกกกกกกกกกก!!!?!!??!!"
.......................................................
เกริ่นบทนำไว้ก่อนนะครับ แบบว่าผมเป็นพวกหนุ่มเถื่อนน่ะครับ
ถูกใจคุณหรือไม่ดูได้จากไลค์และโหวตนะครับรีดเดอร์
*****แก้ไข แก้ไข แก้ไขครับ*****
ผมแวะมาเปลี่ยนชื่อเรื่องแต่อย่าห่วงไปเลยครับเพราะเนื้อเรื่องไม่มีลบแน่นอนนนน~
ใครอยากทวงนิยายอยากติดต่อผมอย่างส่วนตัวก็แอดมาที่ทวิตของผมนะครับ
Twitt : คนๆ นี้ ไร้หัวใจ
มันไม่มีความหมายใดๆ หรอกครับแค่ตั้งไว้เพราะมันเก๋ดี ^_<
Guest
