" เหงา... นี่แหละเหงา นี่คื่อความจริงที่ได้เจอ..."
เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันฟังตอนเหงาๆ มันออกจะบ่งบอกได้เลยใช่ไหมล่ะ ว่าฉันเป็นคนขี้เหงาขนาดไหน ฮ่าๆๆ
แต่ก็อย่างว่าแหละ ชีวิตของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมันจะมีอะไรมาก และฉันเชื่อว่าหลายคนต้องมีโลกส่วนตัวของตัวเอง
ซึ่งจะมีมาก หรือน้อยก็อีกเรื่อง ฉันเป็นคนมีเพื่อนน้อย จะมีสนิทๆ ก็คนนึง แหะๆ "ยัยอามี่!! " เสียงเรียกตะโกนดังลั่นจากข้างหลัง
" ว่ายังไง ยัยตาลลี่" พร้อมเอาหูฟังออกจากหู
" แกๆ รู้เรื่องพี่น่ารักของแกแล้วหรือยัง? " พร้อมกับเขย่าแขนฉันไปมา..
" โอ้ยยย .. เจ็บนะ ฉันจะไปรู้เรื่องของพี่น่ารักได้ไงล่ะ!? ฉันไม่ได้แอดเฟสพี่เขาไปแบบแกนิ.." ใช่สิ ใครจะไปกล้าแอดล่ะ
พี่เขาทั้งน่ารัก อารมณ์ดี ดูอบอุ่น แล้วก็... รวยซะขนาดนั้น ฉันมันก็แค่ยัยผู้หญิงบ้านๆ คนนึงเท่านั้นแหละ
พี่น่ารัก หรืออีกชื่อ คือ พี่มาแชล หนุ่มหล่อ ประจำโรงเรียน หน้าตาดี แถมเรียนเก่ง ถึงพี่เขาจะดูน่ารัก แต่ได้ข่าวมาว่า
พี่เขาก็แอบร้ายใช่เล่น มีคนแอบไปเห็นว่าพี่เขามีรอยสัก และยังมีสาวๆ มาพัวพันอีกเยอะแยะเต็มไปหมด เห้อ...
" ก็ฉันได้ยินมาว่า พี่น่ารักของแกอ่ะ โดนทิ้งแล้วเว้ยยยย! "
" จริงอ่อ? อย่างพี่น่ารักเนี่ยนะ โดนทิ้ง ฉันไม่อยากจะเชื่อ!!! "
" แกไม่เชื่อ แกก็ต้องเชื่อแหละงานนี้ เขาลือกันให้แซด ว่าพี่น่ารักของแกอ่ะ ถูกจับได้ว่าแอบไปมีกิ๊กไงล่ะ! "
ฉันนิ่งไปสักพัก... " เอ่อ มันก็คงไม่แปลกหรอกแก ผู้หญิงวิ่งเข้าหาซะขนาดนั้น มีตัวเลือกดีๆ ตั้งเยอะแยะ จะสับรางทันได้ยังไง "
" แหม... เข้าข้างจังเลยนะ ไปแอบเป็นกิ๊กพี่น่ารักเขาหรือไง? ฮ่าๆๆๆ "
" จะบ้าเหรอ ยัยตาลลี่หมีขั้วโลก!!! "
ไม่ทันจะเม้าท์อะไรกันมากมาย เสียงอ๊อดโรงเรียนก็ดังขึ้นจนทำให้ฉันเผลอสะดุ้งเล็กๆ ฉันกับยัยตาลลี่ก็รีบเดินไปเข้าแถว
และระหว่างทางที่เดินไป ฉันก็เจอเข้ากับพี่น่ารัก... ฉันก็แอบเหล่ตามองเขา โดยที่มียัยตาลลี่คอยทำท่าทางเขินอายจนออกนอกหน้า - -.
หลังจากหมดคาบเรียนช่วงเช้าไปแล้ว ฉันก็เดินไปนั่งโต๊ะหินอ่อนโต๊ะประจำของฉัน กับยัยตาลลี่ โดยทิ้งกระเป๋าเอาไว้เฝ้าโต๊ะ
แต่... วันนี้มีกลุ่มพวกผู้ชายจากห้องอื่นมายึดไปนั่งซะแล้ว!!! พร้อมกับกระเป๋าของฉันกับยัยตาลลี่ที่อยู่บนพื้น ด้วยความที่ฉันเป็นพวก
ไม่ยอมคนเท่าไหร่ ฉันจึงเดินเข้าไปถามพวกผู้ชายกลุ่มนั้นว่า " นิเราจองโต๊ะนี่ก่อนพวกนายนะ! "
" หรอ! ไหนล่ะ ที่บอกว่าจองก่อน ไม่เห็นมีอะไรวางไว้นิ "
" แล้วที่อยู่กับพื้นนั้นอะไร!? "
" ก็ขยะไง "
" แกว่าไงนะ!!! " ฉันทำท่าจะเดินเข้าไปต่อยไอ้พวกนั้น โดยที่มีตาลคอยดึงแขนไว้ด้วยความกลัว แล้วจู่ๆ พี่น่ารักก็เดินเข้ามา
พร้อมกับถามว่า " นี่เซต มีเรื่องอะไรกันว่ะ? " พร้อมกับมองมาทางฉันด้วย ><
" อ่อ ก็น้องเขานะสิ มาโวยวายจะนั่งตรงนี้ " โห้วววว สตอจริงๆ เลย ไอ้หน้าตี่
" นิใช่หรอ แกเอากระเป๋าฉันกับเพื่อน มากองทิ้งไว้ต่างหากล่ะ!!! " หมดกัน เผลอตะโกนต่อหน้าพี่น่ารัก แต่... มันเหลืออดจริงๆ เลย
" อ้าว ไอ้เซตแกทำกับน้องเขาแบบนี้ได้ไง? แกต้องไปหาที่อื่นนั่งแล้วนะ อีกอย่างน้องเขาเป็นผู้หญิงนะเฟ้ย! "
อร๊ายยยยยยย >///< เขิลเลเวล 10 คนอะไร นอกจากน่ารักแล้วยังมีน้ำใจ ให้เกียรติผู้หญิงอีก คนนี้น่ะหรอ
ที่ใครๆ ต่างพูดกันไปว่าเป็นพวกร้ายกาจเรื่องผู้หญิง เอ๊ะ! หรือว่าเราจะเห็นภาพที่ถูกสร้างคิดมาว่าพี่เขาดีกันแน่ - -?
" อืม งั้นเดวพี่ไปก่อนนะน้อง " พร้อมกับลากคอเจ้าพวกนั้นไป
ยัยตาลก็ถึงกับทำหน้าปราบปลื้มขั้นสุดเลยทีเดียว
หลังจากเรียนเสร็จ ฉันกับตาลก็ไปเที่ยวช้อปปิ้ง ถ่ายรูปเล่นกัน แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
พอถึงบ้านฉันก็ออกกำลังกายลดน้ำหนัก แหะๆ ลืมบอก... ฉันน่ะ ตัวอวบมาก ฮ่าๆๆ
บวกกับอยากให้พี่น่ารักหันมามองเราบ้าง พออาบน้ำเสร็จก็มาเล่นเปิดโน๊ตบุ๊คเช็คข่าวสารซะหน่อย
พ๊างงง!! สิ่งแรกที่เห็นคือพี่น่ารักแอดเฟสมาจ้า! ฉันละดีใจสุดๆ รีบเม้าท์กับยัยตาลลี่อยู่พักนึง ฮ่าๆๆ
ฉันก็ตัดสินใจรับแอดพี่น่ารัก แต่ก็ไม่กล้าทักอะไรพี่เขาไปหรอกนะ ก็คนมันเขินนี่นาาาา ^o^
หลังจากนั้นก็แอบไปส่องๆ ดูรูปพี่น่ารัก อิอิ เพลินดีจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าไปกดไลค์แสดงตัวตนเท่าไหร่
ระหว่างที่ส่องๆ อยู่ จู๋ๆ ก็มีเสียงตะดึ้งขึ้น ปรากฏว่าเป็นพี่น่ารักทักมาจ้าาาา โอ้ยยย เขินไป 18 โลก
" ว่าไงเรา รับแอดพี่แล้วหรอ " โอ้ยยย จิกหมอนๆ ฮ่าๆๆ
" คะ ไม่รับจะคุยกับพี่ได้ไงล่ะคะ " อุ้ยย เผลอทำตัวกวนใส่พี่เขาซะแล้วเรา
" เรานี่มันกวนจริงๆ เลยนะ " :P
" ขอโทษทีคะพี่ แหะๆ "
" พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษเรานะ "
" เรื่องอะไรหรอคะพี่... " เกือบพิมว่าพี่น่ารักไปแล้วไหมล่ะ ><
" ก็เรื่องที่เพื่อนพี่ ไปทำกับเราไง "
" อ่อ ไม่เป็นไรหรอกคะพี่ มี่ก้ต้องขอบคุณพี่มากๆ นะคะ ที่เข้ามาช่วย "
" ไม่เป็นไรๆ แล้วเราจะนอนตอนไหนล่ะ? "
" อ่อ กำลังจะนอนแล้วคะ :D "
" ครับ งั้นฝันดีนะครับน้องมี่ "
" คะพี่.. พี่มาแชล^ ^ "
อร๊ายยยย >///< เขินไป 28 ล้านโลกแล้วววว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างพี่น่ารัก จะมาคุยกับคนแบบฉัน
เห้อ... ถ้านี่เป็นความฝันนะฉันก็ไม่อยากจะตื่นเลยแหละ ^_^
Guest
