สืบสวนรัก

เหมราช อัศวโชติ(เหม)

ไอยรัน ดุลยไพศาล(รัน)

ธนิน ศิวกรณ์(ธนิน)

อัครา ดุลยไพศาล(ยีนส์)

"ในคืนวันเกิดเหตุ ก่อนผู้ตายจะไปที่โรงแรม เขาไปที่คลับของคุณตามคำให้การ"

"อย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าฉันคือคนร้าย เหอะ..." ผู้ที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยหัวเราะในลำคอ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าหาอีกคนและเอ่ยต่อ

"รังแกประชาชนชัดๆ"

"ผมยังไม่ได้บอกสักคำว่าคุณเป็นคนทำ เลิกยียวนแล้วตอบคำถามผมด้วยครับ"

สถานการณ์ในห้องสอบสวนกำลังทำให้ตำรวจหนุ่มอย่างเหมราชต้องตรึงเครียด ผ่านมาราวสองชั่วโมงแทบไม่มีอะไรคืบหน้า กับคดีการตายปริศนาของนักธุระกิจชื่อดัง

"ที่คุณถามฉันก็ตอบไปหมดแล้ว ฉันไม่ได้รู้จักกับเขาเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ เหตุจูงใจรึก็ไม่เห็นจะมี คุยกันก็นับครั้งได้"

"แต่คุณกับเขาเคยมีปากเสียงกันด้วยนี่"

"ใช่...เขาเคยลวนลามฉัน แต่นั่นมันก็นานมากแล้ว"

"นั่นแหละเหตุจูงใจ"

ตุ๊บ!! มือบางฟาดไปที่โต๊ะอย่างกรุ่นโกรธ

"จะบีบให้ฉันเป็นคนร้ายให้ได้เลยงั้นสิ..."

"ผู้กองครับ..." ผู้มาใหม่เอ่ยเรียกก่อนจะกระซิบกับอีกคน

"โอเค...วันนี้คุณกลับไปได้ และอย่าคิดหนีเพราะยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก คุณน่าจะรู้ ถ้ามีอะไรอีกผมจะเรียกมาอีกที"

"ฉันไม่ผิด...ฉันไม่หนีอยู่แล้วตุณผู้กอง..."

.................................

"ทำอะไรลงไป...รู้ตัวบ้างรึเปล่ายีนส์ ความใจร้อนมีแต่จะนำปัญหามาให้"

"ผมขอโทษ ผมคุมตัวเองไม่ได้พอคิดถึงเรื่องที่มันทำ..."

"พอแล้ว ตอนนี้หลบไปสักพักทางนี้พี่จะรับหน้าเอง กลับไปหานายแม่ซะ"

"แล้วเรื่องคดี"

"ไม่ต้องห่วง ต่อให้เก่งแค่ไหน ตำรวจพวกนั้นก็สาวมาถึงเราไม่ง่ายแน่ เชื่อพี่นะกลับไปหานายแม่ไม่ต้องห่วงพี่"

"รัน..."

"ฝากน้องด้วยนะธนิน"

"เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา ดูแลตัวเองด้วย" ร่างบางยิ้มให้อีกคนก่อนจะพยักหน้าให้ เขาจะไม่มีวันให้น้องชายต้องมาเดือดร้อนกับเรื่องพันธุ์นี้

"แกมันรนหาที่เอง...สมแล้ว"

...........................