ใครที่อยากอ่านทีเดียวจบก็มี อีบุ๊กขายในเมพนะคะ 555 ฝากผลงานด้วยค่ะ เรื่องนี้ลงจบแบบติดเหรียญค่า
เขา.. อนาคิน ....พกพาความแค้นมาเต็มเหนี่ยว
เธอ....ลัลล์สลิตา....แอบพกความรักมาเต็มพิกัด
แล้วเรื่องราวของทั้งสองจะจบลง อย่างไรติดตามได้ค่ะ
เขา...อนาวินท์...ไม่ชอบขี้หน้าเพื่อนเก่าอย่างเธอที่สุด
เธอ...อรวรรญา...แอบรักเพื่อนเก่าอย่างเขามานานแล้ว
“จริงๆ คุณไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนกับลูกตาล...เอ่อ...ฉันก็ได้นี่คะ”
ลัลล์สลิตาเห็นว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องจดทะเบียนกัน เพราะดูท่าทางแล้วเขาเกลียดเธอและคุณพ่อเอาการอยู่ทีเดียว และถึงยังไงก็ต้องหย่าขาดกันไปภายในหนึ่งปี
แค่คิดหน้านวลก็สลดขึ้นมาทันตาเห็น...แต่อีกฝ่ายแปลความหมายไปอีกทิศอีกทาง
“ทำไม กลัวผู้ชายคนต่อไปของคุณจะรู้ว่าคุณเคยมีผัวมาก่อนหรือไง” อนาคินตะคอกถาม หยุดคำพูดเสียดแทงใจเอาไว้พร้อมหรี่ตาสำรวจร่างอิ่มด้วยสายตาคมกริบ
“แต่อย่างคุณอย่าว่าแต่เคยจดทะเบียนมาก่อนเลย แค่ตอนนี้ที่เป็นโสดอยู่...ก็คงไม่มีเส้นใยบางๆ ที่เรียก ‘พรหมจารี’ เหลือมาถึงผมหรอก”
ลัลล์สลิตาที่ไม่พอใจเขาอยู่แล้วจากคำพาดพิงเสียๆ หายๆ ถึงบิดาแทบสติแตกเพราะถ้อยคำดูถูกที่เชือดเฉือนใจดวงน้อยของเธอเหลือเกิน เรียวปากบางถูกฟันขบไว้อย่างข่มอารมณ์ อยากจะตบสั่งสอนหรือยกมือตะกุยหน้าหล่อๆ แสนถือดีเหลือเกิน แต่ก็กลัวบทลงโทษแสนรัญจวนที่เขาจะมอบให้อย่างคราวที่แล้วอีก
“ก็ถ้าคุณเห็นว่าฉันเน่าเฟะ แล้วคุณจะจดทะเบียนกับฉันทำไมคุณอนาคิน”
ดวงตาหวานเอ่อคลอด้วยน้ำใสๆ ด้วยความน้อยใจ ก็ในเมื่อว่าเขาคิดว่าเธอเป็นอย่างนั้น แล้วทำไมถึงต้องทำสัญญาที่จะเอาเธอไปอยู่ด้วยตั้งปีหนึ่ง
“เพราะ...คุณเป็นลูกของไอ้คนชั่วเกรียงไกร” เสียงทุ้มอันทรงอำนาจกล่าวออกมาสั้นๆ ได้ใจความ แต่หญิงสาวก็ยังไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูดออกมาแม้แต่น้อย
และแล้วความโกรธก็พวยพุ่งจนยากจะหยุดยั้ง ฝ่ามือบางจึงยกขึ้นเตรียมฟาดลงบนหน้าหล่อเหลาในทันที
หมับ!! แต่มือหนาก็คว้าเอาไว้อย่างกับรู้ล่วงหน้าว่าเธอต้องการฝากรอยฝ่ามือไว้บนหน้าเขาอีกครั้ง
“เจ็บไม่เคยจำเลยนะคนสวย บอกแล้วว่าถ้าอยากโดนจูบก็แค่ให้บอก” ชายหนุ่มเตือนความจำ สายตาคมแพรวพราว “คุณเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นเถอะ ผมรับรองว่าคุณต้องใช้มันแน่ๆ”
เพราะต่อจากนี้ไปต่างหากคือฝันร้ายที่แท้จริงที่หญิงสาวจะต้องพบเจอ...
Guest
