เล่ห์ร้ายพรมเสน่หา

สวัสดีคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ฝากด้วยนะคะ

ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เห็นป้าแจ่มบอกว่าคุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ หญิงสาวเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังเอาแต่นั่งนิ่งหันหลังให้เธออยู่อีกฟากหนึ่งของเตียงนอน

ร่าน !!! นั่นเป็นคำแรกที่หลุดออกจากปากชายหนุ่ม พร้อมกับกระโจนเข้าหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

โอ้ย ปล่อยนะคะ ฉันเจ็บ หญิงสาวร้องขึ้นหลังจากที่ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างบีบไหล่เธออย่างแรง

เจ็บหรอ ทีกับผัวตัวเองจับนิดจับหน่อยทำเป็นสะดีดสะดิ่ง ทีกับคนอื่นคงจะนอนอ้าขาให้เขาเอาสินะ ตะคอกด้วยความโกรธ และเพิ่มแรงบีบที่หัวไหล่มากขึ้น

คุณพูดเรื่องอะไร อย่ามาดูถูกฉันนะ หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะเถี่ยงเขา

หึ!! ผู้หญิงอย่างเธอฉันดูถูกอยู่แล้ว ถ้าอยากมากทีหลังก็บอกฉันดีๆ เดี่ยวจะสงเคราะห์ ไม่ต้องเที่ยวไปอ่อยผู้ชายคนอื่นให้ใครๆเขานินทา ให้ฉันเสียชื่อเสียง

อ้อ ที่แท้คุณก็กลัวว่าคนอื่นจะมองคุณไม่ดีสินะ หญิงสาวพูดออกไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย (เขาแค่กลัวว่าตัวเองจะเสียชื่อเสียงเขาคิดถึงแต่ตัวเองเท่านั้น)

 ใช่ รู้แล้วก็อย่าทำอะไรให้มันกระทบถึงฉันแล้วกัน 

 ค่ะ ตอบเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไป แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อได้ยินเสียงผู้ที่อยู่เบี่ยงหลังตะโกนมา

เดี่ยว ฉันยังไม่อนุญาติให้เธอไปซะหน่อย จะว่าไปตั้งแต่แตงงานฉันยังไม่เคยใช้สิทธิของฉันเลยนิ ให้คนอื่นมามากแล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะทวงสิทธิของฉันบ้าง เสียเงินค่าตัวเธอไปตั้งเยอะ พูดจบชายหนุ่มก็เข้ามาประชิดตัวหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่เธอจะได้ระวังตัว จึงโดนเหวี่ยงขึ้นไปนอนจุกอยู่บนเตียงอย่างง่ายดาย

ว้าย คุณจะทำอะไรคะ หญิงสาวพยายามจะขืนตัวลุกขึ้นแต่ก็ช้ากว่าเขาที่กระโจนขึ้นมาทาบทับบนตัวเธอไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้

อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง เมื่อหมดหนทางสู้หญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นอ้อนวอน

หึ สายไปแล้วสาวน้อย

อย่า อ้รายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

                                                      ############################

ภูมิพัฒน์   สิริไพศาลกุล  (คุณภัทร)

 มัณฑณาวี    สอนพล   (พราวเดือน)