*นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นบุคคลในรูปภาพก็ถูกแต่งขึ้นด้วยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้
*ไม่ได้คัดลอกหรือดัดแปลงผลงานผู้อื่นแต่งด้วยมันสมองที่มีอันน้อยนิด
เทริค อเมน่า
อายุ28ปี ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน
หล่อลากไส้ นิสัยพอใช้ได้
เขาดีใจที่ได้เจอเธอแต่แปลกนักทั้งๆที่เมื่อก่อนนั้นเขาเป็นคนขอเลิกกับเธอแต่ทำไมพอกลับมาเจอหน้ากันอีกเขาอยากกอดเธอไว้อ้อมแขนของเขาไว้ตลอดไป
ญดานันท์ โยธประภา
(เมล) อายุ25ปี
สาวสวยที่ใครๆต่างชื่นชมหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็ต่างให้ความสนใจเธอทั้งนั้นแต่ก็นั้นแหละคนสวยมักเลือก(มาก) เธอไม่เคยชายตาแลมองใครทั้งนั้นถึงจะหล่อรวยล้นฟ้าแต่เธอก็ไม่สนเพราะเหตุใดนั้น.........
สปอยนิดนุงงงงง(มั้ง55)
"ปล่อย"ญดานันท์จ้องอีกฝ่ายตาเขม็งพร้อมมองข้อมือตัวเองที่ถูกคนตรงหน้าจับมันเอาไว้จนแทบแหลกคามือ
"ไม่ปล่อย ทำไมเธออยากไปหามันนักหรือไง"เอริคจ้องกลับคืนบ้างแววตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธความรู้สึกตอนนี้เขาแทบบอกไม่ถูกเลยว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันแน่ทำไมมันถึงหงุดหงิดแบบนี้
"แล้วถ้าใช่จะทำไม"เธอยิ้มพร้อมยักคิ้วไปให้เขาทีหนึ่งแต่ท่าทางแบบนี้ไม่น่านักน่าถูกขย้ำให้แหลกเป็นชิ้นๆนักในสายตาของเทริค
"ก็ไม่ทำไมหรอก เพียงแต่"เขาปรายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดต่อว่า"จะฟัดเธอตรงนี้เลยถ้าเธอออกไปจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียว"