ยัยเป็นหนี้จอมซ่ากับ(นาย)ว่าที่ประธานนักเรียนสุดแสบ

 เช้าวันหนึ่ง “ไอ้พุก แก!!เมื่อไรจะตื่น”

อะไรว่ะนี่มันเพิ่งจะสองโมงกว่าเอง เฮ้ย!! สองโมงแล้วเหรอ

“โฮแม่ทามม้ายไม่ปลุกกันนะ”

หลังจากที่โดนด่าเป็นชุดจนหูแก้วแทบแตก ก็ต้องท้ายด้วยขนมปังยัดใส่ปากแล้ววิ่งหนีบรองเท้ามาโรงเรียน

“แกจะรีบไปไหนของแกห่ะ!!”  อ้อ ! ลืมบอกไปฉันลูกพุกหรือพุกเป็นสาวห้าวที่อ่อนหวาน และก็ชอบมาโรงเรียนสายเป็นประจำจนฉันได้ตำแหน่งซึ่งไม่ได้ตั้งใจทำมันขึ้นมา ฉันอยู่โรงเรียนนานชาติกำลังศึกษาอยู่ ชั้นม. 5 เฮ้อ! โอ้ละหนอชีวิตตรู  พอมาถึงหน้าโรงเรียนชีวิตฉันก็ต้องมาจบอยู่กับประตูที่มันปิดไปแล้ว

“โฮจะทำยังไงว่ะเนี่ยประตูปิด เอาว่ะปืนก็ปืน”

แต่จะว่าไปทำไมกำแพงโรงเรียนเราสูงจัง  เอา!! อึ้บ! โอ๊ยทำไมสูงจัง   หรือว่าเราเตี้ยว่ะโอ๊ย!! ช่างเถอะตอนเนี่ยขอโดดลงไปก่อนเพราะเซียวมาก ลงมาอย่างสวยงามกับผีน่ะสิ  “วาย!! โอ๊ยเจ็บ...เจ็บก้นฉันจะด้านมั้ยเนี่ย”

 หลังจากต้องรบกับกำแพงโรงเรียนแล้วฉันก็กำลังจะปลีกตัวแต่เหตุการณ์ที่

ไม่คาดฝันอีตาประธานมันมาซะก่อนฉันหลบไปหลังต้นไม้ต้นใหญ่ได้

 โอกาสจังหวะเหมาะๆก็ถึงเวลาวิ่งเข้าเส้นชัยซักที แต่!!...แต่อีตาประธานมัน

 จำได้ก่อนอะ

 “นี่เธอจะไปไหนเหรอห่ะ” โห..หน้าตาก็ใช้ได้น่ะแต่โหดชะมัดเลย

 “ฉันก็จะไปเข้าเรียนนะสินายจะทำไมฉันห่ะ”

 ชิ..หน้าตาก็งั้นๆๆที่พูดเมื่อกี้นี้ ฉันขอยกเลิกย่ะคิดว่าใหญ่มาจากไหนมาสั่งฉันได้เฮอะ

 “ไปเรียนเหรอรู้สึกว่าไปเรียนน่าจะไปอาคาร 1 น่ะแล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

 “กะ..ก็ฉันมานอนแถวเนี่ยนายจะทำไมฉันฮ่ะ”

แล้วทำไมจะต้องถามฉันด้วยฮ่ะฉันไม่ได้เป็นแม่นายนะอีตาใส่เผือก

 “อ๋อเหรอ”

 “ แล้วนายจะมาฆ่าฉันหรือไงห่ะ”

 ถืออีโต้อันเท่าฝาบ้านมา แถมทำหน้าตาโค-ตะ-ระหื่นอีก ไม่ใช่แหละผู้ชายสมัยนี้

ตายแน่ฉันยิ่งสวยระดับโกอินเตอร์อยู่นะ แต่ฉันไม่อยากตายเพราะจิตหื่นของนาย

 “ ฉันไม่ทำไมเธอหรอกฉันก็แค่”
  ก่อนที่ไอ้หื่นนี้มันจะก้มหน้าลงมาพูดที่ข้างหูฉัน >O<