ณ โลกปีศาจ
ปัง!!!ประตูเปิดขึ้น
"ว่าไงนะ!!ท่านพ่อจะส่งข้าไปโลกมนุษย์เรอะ"
"เจ้ากล้าขัดใจข้ารึโนเเอล"
"ข้าเกลียดพวกมนุษย์ มันมีจิตใจที่ชั่วร้ายกว่าปีศาจตนใดๆ มันฆ่าพวกของเราไปนับแสนนับล้าน เพื่อนำเขี้ยวของพวกเราไปขาย ข้าไม่ไป ยังไงก็ไม่ไป"
"เพราะเหตุนี้ไง ข้าจึงให้เจ้าไปปรับทัศนคติกับพวกมนุษย์"
"ท่านพ่อไม่เคยแค้นพวกมันเลยรึ พวกมันฆ่าพวกเราไปมากนัก"
"ข้าแค้น แต่ข้าไม่อยากให้เผ่าพันธุ์ของเราตายไปมากกว่านี้ และข้าอยากให้เจ้ามีคุณลักษณะที่เหมาะสมกับการเป็นเจ้าชายของเผ่าพันธุ์ปีศาจของพวกเรา"
"ท่านหมายความว่า นี่คือบททดสอบรึ"
"ก็ไม่เชิง แล้วแต่เจ้าจะคิด"
"ก็ได้ ยังไงข้าก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้วนิ"
พรึบ..เสียงสะบัดผ้าคลุมของโนแอล
"ข้าไปล่ะนะ"
ณ โลกมนุษย์ (ตอนกลางคืน)
"นี่รึ..โลกมนุษย์ ช่างเงียบสงัดนัก"
ตึก ตึก...
"เสียงใครเดินเข้ามาใกล้มา... ช่างมีกลิ่นหอมยั่วยวนใจข้านัก เลือดมนุษย์คืออาหารหลักของข้า เลือดของมนุษย์ช่างหอมหวานนัก ข้า..ข้าควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว"
หมับ..
"ว้าก..ใครฟร่ะ!!"
"เจ้าช่างหอมหวานนัก เจ้าหนุ่มน้อย"
"คุณเป็นใคร ปล่อยผมนะ"
ชายคนที่กอดผม เอาจมูกมาถูไถที่ซอกคอผม ตึก ตัก..หัวใจผมเต้นรัว ทำไมกัน ผมเป็นผู้ชายน้าาาา
"ข้าต่างหากที่ต้องถามว่าเจ้าเป็นใคร ชื่ออะไร"
"ผ..ผมชื่อฟอส ค..คุณปล่อยผมเถอะ"
"หึ..ข้าปล่อยเจ้าก็ได้ ข้าไปล่ะ..ฟอส"
พรึ่บ..
"เห้ย..หายไปแล้ว อย่าบอกนะว่าผมโดน'ผีหลอก'..ไม่นะ ผมกลัวผี!!!"
พรึ่บ..
"ข้าไม่ใช่ผี ข้าเป็นแค่..แวมไพร์" จุ๊บ♡
"..คุณมาหอมแก้มผมอย่างนี้ได้ยังไง!!"
ผมร้อนไปทั้งหน้า ไม่นะผม..ชอบผู้ชายงั้นหรอ...
"ข้าไปจริงล่ะ เจ้ามนุษย์ผู้หอมหวาน..ของข้า"
พรึ่บ..
ตึก ตึก..ผมเดินกลับบ้าน โดยไม่พูดอะไรเลย ภายในทางที่เปลี่ยว และน่ากลัว
"เค้าเป็นใครกันแน่นะ ..แวมไพร์หรอ โกหกหรอกน่า แวมไพร์ยังมีอยู่อีกหรอ แต่ผมก็ยังไม่เห็นหน้าของเขานิ เขาก็คงจะไม่เห็นหน้าผมเหมือนกันมั้ง..ดีนะที่ทางมันมืด"
อ่อ..ลืมไปเลย ผมลืมแนะนำตัว..ผมชื่อฟอส อยู่ม.4 มีหมาชื่อมัจฉะ ผมอยู่บ้านคนเดียว ฟังดูเหงาใช่มั้ยล่ะ แต่ไม่เป็นไร ผมยังมีมัจฉะอยู่ด้วย
"เฮ้อ..น่าเบื่อจัง -_-"
โฮ่ง โฮ่ง..
"มีอะไรหรอมัจฉะ" มัจฉะเห่าเสียงดัง พร้อมกับมองไปที่หน้าต่าง
"ค..ค้างคาว ว้าก!!..ผมเกลียดค้างคาว"...
---------------To be continue---------------
Guest
