การได้เดบิวต์เพื่อเป็นศิลปิน อาจเป็นความใฝ่ฝันสูงสุดของใครหลายคน
แต่สำหรับฉัน มันเป็นแค่บันไดในการปีนมาอยู่ในจุดที่ทำให้คนที่ฉันรักมองเห็นก็เท่านั้น
แต่เหมือนมันจะสายเกินไป...
ความรักที่มีให้กับเธอคนนั้น ทำให้ไม่มองคนอื่นแม้แต่เสี่ยวตา
เธอคนนั้นช่างเป็นคนที่เขาอยากร่วมชีวิตด้วย
"ฉันรักเธอนะ เลิกงานเมื่อไหร่ละ เดี๋ยวจะไปรับ"
ยิ่งเขารักเธอมากเท่าไหร... ยิ่งฉันรักเขามากเท่าไหร่
ความริษยาในใจยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ทั้งยิ้มและร้องไห้ในคราเดียวกัน
พร้อมคำถามที่มากมาย
"ฉันรักโอปป้า แต่ทำไมโอปป้าถึงรักเขามากมายเหลือเกิน ทำไมทุกอย่างต้องเป็นอย่างนี้!
รอฉันก่อนไม่ได้หรือไง..."
ไม่อยากให้เธอรักเขาจริง อยากให้เขาทิ้งเธอไป!
เพราะว่าฉันรักเธอมากมาย ก็ไม่อยากเป็นคนคิดร้ายอย่างนี้เลย