กลใจในรอยแค้น

ชายหนุ่มพยายามจับและรั้งแขนทั้งสองข้างของเกนวิกาเอาไว้ เพื่อให้หญิงสาวที่มี 

สีหน้าแดงก่ำเลิกทุบตีเขาและอยู่นิ่งๆ  

“วิว เรากำลังท้องอยู่นะ"  

มันไม่ใช่แค่วันนี้ที่หญิงสาวคอยพูดจาและทำตัวแย่ๆ ใส่เขา แต่ตลอดเวลาที่ต้องเตรียมงานแต่งนั้น เธอก็ทำตัวไม่ดีกับเขาไว้ตั้งหลายอย่าง ทั้งพูดจาข่มขู่ บังคับให้ทำตามที่เธอต้องการสารพัด แถมยังคอยพูดจาเสียดสี ประชดประชันใส่เขาอยู่หลายครั้ง 

ยุกตฑัตซึ่งโดนเหล่าบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวในงานชวนดื่มไปหลายแก้วเริ่มมีความคิดร้ายๆ ที่อยากจะเอาคืนเธอแวบๆ ขึ้นมาอยู่ในหัวบ้างเช่นกัน ดังนั้นเมื่อยุกตฑัตเดินไปส่งผู้ใหญ่ออกจากห้องหอและปิดประตูเสร็จ เขาก็หันมายิ้มร้ายใส่หญิงสาวที่นั่งปวดขา หน้าหงิกอยู่บนเตียงทันที 

“ไงจ๊ะ เจ้าสาวคนสวยของพี่ ทำหน้าหงิกทั้งวันเลยนะจ๊ะ” ยุกตฑัตหันมาพูดเย้าขำๆ ด้วยความสะใจ 

ด้วยสัญชาตญาณของอิสตรี เมื่อเธอเห็นสายตาในแบบที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลบางอย่างของบุรุษเพศเธอก็รู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยขึ้นมาทันที หญิงสาวจึงรีบผุดลุกขึ้นเพื่อจะขยับไปเปิดลิ้นชักที่ตรงหัวเตียง 

ยุกตฑัตซึ่งคอยหาจังหวะจะกลั่นแกล้งหญิงสาวมานานแล้ว เพราะรู้สึกแค้นเคืองเกนวิกาอยู่ไม่น้อยที่เธอบังอาจมาบังคับให้ตัวเขาต้องมาแต่งงานกับเธอในแบบที่เขาไม่เต็มใจแบบนี้จึงรีบวิ่งตามไปกอดคว้าตัวของเจ้าหล่อนไว้จากทางด้านหลัง... 

ลงเนื้อหาประมาณ 45% ของเรื่องนะคะ