นิยายเรื่องนี้พระเอกตาบอดนะคะ ความดราม่า ความสนุกมีกว่าทุกเรื่องที่ผ่านมา นิยายเรื่องนี้ปิดเรื่องนิยายขอปีนี้ค่า
"ฮือๆ หนูขอร้องเถอะค่ะ อย่าให้หนูเอาลูกออกเลยนะคะ ตาไหว้ จะให้ตาทำอะไร ตาก็ยอม อย่าทำร้ายลูกของตาเลย"รมิิตายกมือไหว้สองคนอยู่ตรงหน้า เธอก้มกราบแทบเท้า
"ต่อให้แกก้มกราบฉันทั้งคืน ทั้งวัน เด็กที่อยู่ในท้องของแก ไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาออก ฉันไม่มีทางปล่อยให้มันเป็นมารหัวขนของฉันได้หรอก ฉันจะให้เวลาแกถึงวันพรุ่งนี้ให้แกจัดการกับเด็กในท้องของแก ถ้าแกยังดื้อรั้นที่จะเอาเด็กคนนี้ไว้ ฉันจะกำจัดมันด้วยมือของฉันเอง"รมิตาได้ยินแบบนั้นกุมหน้าท้องขอตัวเองเอาไว้ เธอจะทำอย่างไรดี ถึงจะปกป้องลูกของเธอเอาไว้ได้ ทั้งสองคนมองรมิตาเต็มไปด้วยความสมเพช ความเกลียดชัง เมื่อทำธุระของตัวเองเสร็จเดินออกไปจากบ้านสวน ไม่สนใจว่าคนที่อยู่บนบ้านจะเป็นอย่างไร เพราะในสายตาของพวกเธอ รมิตาก็แค่ตัวซวยของบ้าน นำความชิบหายมาให้กับครอบครัวของพวกเธอ
"คุณสิมันต์ช่วยตากับลูกด้วย ช่วยลูกของเราสองคน"รมิตานึกถึงผู้ชายที่เธอรัก คนที่เป็นพ่อของลูก ผู้ชายที่เธอพลีกายทั้งตัวและหัวใจให้กับเขา แต่เขาคงไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยตลอดหกเดือนที่ผ่านมาในช่วงเวลาที่เขาต้องใช้เวลาในการรักษาตาคือเธอ ไม่ใช่พี่สาว และตอนนี้เขากลับมามองเห็นและกำลังจะแต่งงานกับพี่สาวของเธอ เขาไม่รู้ถึงการมีตัวตนของเธอด้วยซ้ำ แต่ในวันนี้หัวใจของเธอร่ำร้องอยากจะให้เขาปกป้อง ยืนอยู่เคียงข้าง แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่รู้จักเธอ
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจรีดทุกคนด้วยนะคะ
Guest
