ชายาคู่บัลลังก์กับท่านอ๋องตัวร้าย

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผูเขียน ทั้งเนื้อเรื่อง ตัวละคร ล้วนไม่มีอยู่จริง

ต้องขออภัยหากชื่อตัวละครไปตรงกับ

นักเขียนท่านใด หรือว่าบุคคลท่านใด

ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาพาดพิงใดๆ ทั้งสิ้น

หากมีสิ่งใดผิดพลาดหรือทำให้ผู้อื่นไม่พอใจ

ผู้เขียนต้องขออภัยเป็นอย่างสูงไว้ ณ ที่นี้

นิยายเรื่องนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ

พุทธศักราช 2537

ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก นำบทไปใช้บางส่วน และนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น

โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน

หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุด ตามกฎหมายพระราชบัญญัติ 2537

(ระลึกความหลังที่ทำให้ คิดถึง จางเหมยเหมย)

ท่านพ่อค่ะหนูฝึกเพลังดาบเพลิงมังกรและเพลงดาบสยบวายุได้แล้วและอีกหนึ่งเพลงดาบที่ขาดไม่ได้ของตระกูลเราหนูก็ฝึกสำเร็จแล้วนะค่ะ เสียงหวานของเด็กน้อยวัยเจ็ดขวบเอ๋ยขึ้น

ท่านพ่อหนูฝึกเพลงดาบของตระกลูเราสำเร็จแล้วหนูขอท่านพ่อเรียนแพทย์ได้รึเปล่าค่ะ

ได้สิลูกในเมื่อเหมยเหมยของพ่อฝึกเพลงดาบหมื่นบุปผาราตรีได้สำเร็จพ่อก็รับปากเจ้าไว้แล้วว่าจะตามใจหนูไม่ว่าจะเรียนอะไรพ่อก็ไม่ว่าเจ้าเลยเจ้าจะเรียนแพทย์ก็ย่อมได้แต่ต้องเรียนคณะที่พ่อเลือกให้เท่านั้นพ่อจะให้เจ้าเรียนคณะแพทย์ทหารเจ้าจะเรียนไหม เรียนเจ้าค่ะท่านคุณพ่อ เด็กหญิงวัย 7 ขวบตอบตกลงทันทีพร้อมกับความดีใจที่เธอจะได้เรียนในสิ่งที่เธอใฝ่ฝัน สองพ่อลูกคุยกันเรื่องเรียนอย่างสนุกสนานเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

คุณคะคุณจะให้ลูกรีบเรียนตามใจชอบไม่ได้นะคะลูกเราเพิ่งจะได้ 7 ขวบเอง คุณผู้หญิงของตระกูลจางพูดขึ้น

ไม่เป็นไรหรอกค่ะท่านแม่เหมยๆเป็นคนขอท่านพ่อเองท่านพ่อไม่ได้บังคับเจ้าค่ะ 55555+เห็นไหมล่ะคุณหญิงลูกสาวของเราน่ะเขารักพี่จะเรียนแพทย์เองผมไม่ได้บังคับ

เวลาผ่านไปช่างไว้นัก ท่านพ่อหนูเรียนจบแล้วนะ อีกหน่อยหนูก็จะลงพื้นที่ไปช่วยคนที่เขาไม่มีเงินมารักษาคนพวกนี้น่าสงสารนะท่านพ่อไหนจะเด็กที่เพิ่งคลอดได้ไม่นานก็ต้องมาจากอะไรเพราะว่าไม่มีค่ารักษาพยาบาลลูกก็เลยคิดว่าเรียนจบเมื่อไหร่ลูกก็จะผันตัวไปเป็นแพทย์อาสาของค่ายทหาร ท่านพ่อจะอนุญาตได้ไหมคะ ตอนนี้เจ้าก็เรียนจบแล้วนะจะทำอะไรพ่อไม่ว่าหรอก ดีซะอีกเงินทองเราก็มีมากแล้วไม่เหลืออะไรมันก็เป็นการดีแล้วล่ะที่ลูกคิดจะช่วยเหลือคนที่ยากจนไม่มีอะไรท่านพ่อพูดแบบนี้แสดงว่าเห็นด้วยกับหนูใช่ไหมคะ อืม เสียงตอบเบาๆจากคนเป็นพ่อ

ขอบคุณค่ะท่านพ่อ รักกันพ่อที่สุดเลยค่ะพูดพร้อมยื่นอ้อมแขนไปก่อนคนเป็นพ่อ

เมื่อไหร่จะได้เริ่มงานละลูก คนเป็นพ่อเอ๋ยถามพร้อมกับเอามือลูบผมอย่างเอ็นดูรักใคร่ ก็คงจะไม่นานหรอกค่ะท่านจางเหมยเหมยตอบ

ท่านพ่อ มีอะไรรึเหมยเหมยวิชาที่อยู่ในตระกูลเราท่านพ่อสอนให้หนูหมดหรือยังคะ

พ่อก็สอนให้เจ้าไปหมดแล้วการฝังเข็มและก็ยาสมุนไพรมีตัวไหนบ้างที่เจ้าไม่รู้จัก

วันเวลาผ่านไปไม่นานชื่อเสียงของจางเหมยเหมยก็ดังไปทั่วมีใครบ้างที่จะไม่รู้จักเธอโรคที่แพทย์คนอื่นรักษาไม่หายพอมาถึงมือคุณหมอจางเหมยเหมยคนนี้กลับรักษาหายได้ ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลของรัฐหรือของเอกชนต่างก็อยากได้หมอคนนี้มาประจำอยู่ที่โรงพยาบานของตัวเอง ไม่ว่าจะเสนอค่าตัวให้เธอมากเท่าใดเธอก็ไม่ตอบตกลง เธอให้เหตุผลเพียงว่าถ้าฉันไปทำงานกับพวกคุณแล้วชาวบ้านที่เขาทุกข์ยากไม่มอันจะกินจะหาเงินมาเป็นค่ารักษาจากที่ไหนผู้คนต่างศรัทธาในความสามารถและความใจดีของเธอ

วันนี้คนไข้เยอะกว่าปกติคงเหนื่อยหน่อยนะค่ะคุณหมอจาง เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดขึ้น ก็นิดหน่อยค่ะ จางเหมยเหมยตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เดินทางกลับบ้านดีๆๆนะค่ะคุณหมอจาง ค่ะ เช่นกันนะค่ะ