ร่างสูงกดริมฝีปากทับลงริมฝีปากอวบอิ่มแดงร่างเล็ก กลืนทุกคำที่คนด้านล่างจะด่า
กดจูบลงหนักๆย้ำลงต่อเนื่องต้องการจะเอาชนะคนใต้ร่างเค้าตอนนี้ ตอนนี้ความต้องการเริ่มมากกว่าการโกรธเค้าหยุดการกระทำของตัวเองไม่ได้
ทั้งๆที่อยากไปให้ห่างร่างเล็กแต่ตอนนี้เค้ากลับ ไม่ต้องการให้คนตัวเล็กไป
ยอมรับเรยว่าที่ผ่านมาเค้าฝืนใจ แต่ตอนนี้ เค้ากำลังทำตามหัวใจ
ร่างเล็กตั้งสติได้ ทุบเข้าที่อกแกร่งของคนด้านบนรัวๆ
ร่างสูงไม่ปล่อยให้เขาได้กอบโกยอากาศเลย ทำให้ร่างเล็กหายใจไม่ทัน
"โอ๊ย! แบมแบม!" ร่างสูงร้องลั่นและผละริมฝีปากออกเมื่อร่างเล็กกัดเข้าไปริมฝีปากกระจับ
เลือดออกมาเล็กน้อย
"ร้ายนักนะ"
"ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!" ร่างเล็กไม่พูดเปล่า ยังคงทุบไปที่อกแกร่ง และออกแรงดิ้น
ร่างสูงคว้าแขนเรียวสองข้างไว้ในมือเดียว ร่างเล็กพยามออกถีบ แต่ดูเหมือนคนด้านบน
จะไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
"ดิ้นเลย ดูสินายจะดิ้นได้นานแค่ไหน" ร่างสูงเคลื่อนมือจับปลายเสื้อสีดำของร่างเล็ก
และถอดมันออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะขว้างทิ้งไปที่ข้างเตียง
"ฮึก จะทำอะไร?" ร่างเล็กยังคงไม่ลดละความพยายาม ปกติเรื่องใช้กำลัง
เค้าไม่เคยแพ้ใครเลย แต่ทำไม...
เค้ากลับสู้แรงของคนด้านบนไม่ได้!
"ก็ทำให้ฉันมีสิทธิในตัวนายไง" ไม่พูดเปล่าร่างสูงจับร่างเล็กหันหลัง
คว้าเข็มขัดมารัดเข้าข้อมือเล็ก
"ปล่อยนะ โอ๊ยยย เจ็บ..."ร่างเล็กร้องท้วง เมื่อร่างสูงออกแรงรัดแน่น
"เก่งนักก็แก้มัดเองนะ" ร่างสูงยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ ต่อให้ร่างเล็กออกแรงแค่ไหน
ก็ไร้ผล! ใบหน้าหล่อลดระดับประชิดใบหน้าเล็ก
กลิ่นแชมพูอ่อนๆของผมร่างเล็กหอมคลุกเคล้า ทำให้ร่างสูงต้องการร่างเล็กมากขึ้น
ร่างเล็กย่นคอเมื่อรับรู้ลมหายใจของร่างสูง
ร่างสูงค่อยๆ บรรเลงจูบและแต่งเติมรอยกลีบกุหลาบไปรอบๆคอไล่ลงไปที่ไหล่
จนถึงหน้าอก สายตามองที่ยอดอกสีชมพู ก่อนจะ...
"อย่า..." ร่างเล็กจะร้องปราม แต่ร่างสูงชะงักเล็กน้อย เปลี่ยนมากดจูบลงหนักๆอีกครั้ง
กลิ่นเลือดคาวคลุกคลั้งไปทั่วปาก
เรียบลิ้นร้อนตวัดกันส่งให้ร่างบางอย่างชำนาญแต่คนตัวเล็กตอบกลับอย่างประสีประสา
น้ำตาไหลออกจากดวงตากลมเล็ก ร่างสูงถอนจูบจากริมฝีกลีบปากเล็ก
ก่อนจะจูบซับน้ำตาให้ร่างเล็ก
"นายมันซาตาน..."
"อย่าพึ่งตัดสินสิ ไว้ตัดสินทีเดียวตอนจบดีกว่านะ"
เรียวลิ้นตวัดที่ยอดอกสีชมพูสองข้างสลับไปมาจนแข็งเป็นไต ร่างเล็กจากที่ขัดขืนกลับแอ่นอกรับเพราะความเสี่ยวซ่าน
อย่างห้ามไม่อยู่ เรียวลิ้นร้อนค่อยๆลากลงไปที่หน้าท้องจนแอ่งสะดื้อ
เรียวลิ้นไล่วน ร่างบางบิดเร้าด้วยความทรมาน
มือหนาใช้โอกาสดึงกางเกงตัวนอกและชั้นในของร่างเล็กออก
และโยนมันทิ้ง! ตามด้วยเสื้อผ้าและชั้นในของตัวเอง
"ไม่นะ"ร่างเล็กส่ายหัวรัวๆ กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
เมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ร่างเล็กพยายามคลานหนี ไวเท่าความคิด
มือหนาจับลากขาร่างเล็กไว้ แล้วขึ้นคร่อมร่างเล็ก มือหนาจับลงที่จุดอ่อนไหวของร่างเล็ก
"อะ อย่า อื้อออออ" ร่างเล็กครางเสียงหวานเมื่อร่างสูงใช้ปากกอบกุม
ส่วนอ่อนไหวของร่างกาย ก่อนจะขยับรูดขึ้นลง มือเล็กจิกลงที่ผ้าปูที่นอน
ไม่ได้ต้องจิกเล็บตัวเองแทน เมื่อถูกพันธการด้วยเข็มขัด
ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น กัดลงจนเลือดห่อ เพื่อไม่ให้หลุดเสียงน่าเกลียดออกมา!
ปากของร่างสูงกำลังทำหน้าที่ต่อไป เรียวลิ้นตวัดกับส่วนปลายหัวไล่วนไปมา ราวกับเด็กกินไอติม
"พะ พอ ดะ ได้แล้ว ฮึกก มะ มาร์ค อือออ" ร่างเล็ก
พูดอย่างยากลำบากเมื่อร่างสูงเร่งจังหวะเร็วขึ้น ความเสียวเพิ่มสูง
เม็ดเหงื่อผุดขึ้น อากาศภายในห้องร้อนอบอวน ทั้งที่แอร์ยังคงทำงาน
"อืออออ มาร์คค อื้อออ" ร่างเล็กเผลอครางชื่อร่างสูง ใบหน้าหล่อยิ้มพอใจ
ร่างสูงยิ่งเพิ่มความเร็วขึ้นอีก
"อื้อออออออ ซี๊ดดดดด มาร์คคึ" เสียงร่างเล็กทำให้อารมณ์ร่างสูงพุ่งสูงตามไปด้วย
สะโพกมนยกขึ้นตามแรงอารมณ์ เสียววูบ จนร่างบางจิกเท้าระบายความเสียว
แม้จะพยายามกลั้นเสียงแค่ไหน แต่ก็มีเสียงหลุดออกมา ร่างบางบิดเร้าด้วยความทรมาน
เมื่อเห็นร่างบางใกล้จะเสร็จ จู่ๆร่างสูงก็หยุดชะงัก ราวกับแกล้งคนร่างบาง
ร่างบางหายใจหอบถี่ กอบโกยอากาศอีกครั้ง ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
"ครางออกมาเถอะ ที่นี่มีแค่เรานะ"ร่างสูงมองดูร่างเล็กกัดปากระบายความเสียว
จนบวมแดง
"ฝันไปเถอะ"
"แล้วเมื่อกี้ใครครางชื่อฉัน? ทำอีกนะฉันชอบ" ร่างสูงยิ้มอย่างผู้ชนะ
"หุบปาก! อย่ามาสั่งฉัน"
"ได้! แล้วจะได้รู้กัน อวดเก่งไปเถอะ! นายยั่วโมโหฉันเองนะ"
ร่างสูงจับร่างบางหันหลัง กดหน้าแน่นชิดเตียง ยกสะโพกมนขึ้น
"อย่า อะอย่านะ" ร่างสูงใช้นิ้วนวด วนที่รอบช่องทางรัก
ก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไปข้างใน
"อือออออ จะเจ็บ..."ร้องท้วงทันที เมื่อนิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปภายใน
น้ำตาร่างเล็กไหลอย่างห้ามไม่อยู่ เจ็บเพราะไม่มีตัวช่วยใดๆ
ร่างเล็กเกร็งเหงื่อตก
"เอา ออก ปะไป!"คำสั่งอย่างแผ่วเบาออกมาจากร่างเล็ก
นิ้วร่างสูงถูกตอดรัดแน่น นี้ถ้าของเขาเข้าไปจริงๆ เขาต้องคลั้งตายแน่!
"แบมแบม อย่าเกร็ง!" ร่างสูงจูบลงท้ายทอยไล่ลงแผ่นหลัง
มืออีกข้างยอกล้อกับยอดอก นวดคลึงให้อีกคนผ่อนคลาย
เมื่อร่างบางคล้อยตาม ก็เริ่มเอานิ้ว สอดเข้าออกอีกครั้งเพื่อเบิกทาง
อีกครั้ง จากหนึ่งเพิ่มเป็นสอง จากสองเพิ่มเป็นสาม ร่างบางใช้ปากกัดผ้าห่ม
เพื่อกลั้นเสียง น้ำตายังเป็นระยะๆ นี่มันครั้งแรกของเขานิ ไอ้ที่ดูในคลิป
ดูไม่เจ็บเท่านี้เลย !!
เรียวนิ้วยาวชักเข้าออก ก่อนจะรูดแก่นกายใหญ่ของตัวเองสองสามครั้ง
และสอดท่อนเอ็นร้อนเข้าช่องทางสีสด !
"อื้ออออ จะเจ็บ เอาออกไปนะ! อื้อออ" ร่างสูงสอดแก่นกายเข้าไปในทางคับแคบ
แม้จะเบิกทางเอาไว้แล้ว แต่ของเขาคงใหญ่เกินไปทำให้บีบรัด
ร่างสูงแช่ไว้ รอร่างบางปรับร่างกาย ร่างบางสูดหายใจเข้าเตรียมรับกับสิ่งที่ต้องเจอ
เพราะรู้ว่ายังไงคืนนี้เขาก็ไม่รอด!
"แบมแบม ผ่อนคลายนะ" ร่างสูงขบเม้มที่ใบหู ใบหน้าซุกไซร้ที่ต้นคอ
เมื่อแบมแบมเหมือนจะปรับตัวได้ก็ค่อยๆออกแรงขยับ
"อืออออ อ๊ะ อื้อออ" เสียงครางหลุดมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อร่างสูงออกแรงขยับเข้าออก
เสียงร้องเพราะความเจ็บ ไม่ใช่เพราะความเสียว ร่างสูงยังคงขยับกายเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
และเพิ่มจังหวะเร็วขึ้น ร่างบางสั่นตามแรงกระแทก เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ
แข่งกับเสียงฝนที่ตกอยู่ข้างนอก
"อ๊ะ อ๊ะ มะ มาร์ค อื้อออ บะ บะ อ๊ะ บะเบาๆ" ร่างบางครางไม่เป็นศัพท์ เพราะแรงกระแทกที่
คนข้างบนส่งมาเป็นจังหวะ พั่บๆๆๆๆๆ ราวกับฟ้าผ่า ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
ร่างสูงมองดูข้อมือที่ขยับเล็กน้อยเเดงเลือดซิบ ขอบเข็มขัดขูดผิวบางถลอกเปาะเปรอะ
เพราะแรงขืนที่ร่างเล็กยังคงพยายามจะแก้มัด
ร่างสูงจัดการแก้มัดข้อมือเล็กออก ร่างบางกลับสู่อิสระอีกครั้ง
แม้จะเป็นอิสระแต่เขาก็ไม่สามารถมีแรงต่อกรกลับคนด้านบนได้แล้ว
ร่างสูงถอดแกนกายออก ร่างบางฟรุบลงกับเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตากลมเล็กกำลังจะปิด
"ฉันยังไม่เสร็จเลยนะจะนอนได้ยังไง?" เสียงของร่างสูงหลุดไปในสติที่มีอยู่น้อยนิด
ร่างสูงจับร่างบางหันมาเผชิญหน้า ดวงตากลมนิลจ้องมองดวงตาคมก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
เพื่อหลบสายตาคม เขาไม่อยากมองคนที่ขึ้นชื่อว่า ซาตาน
"เกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ"
"เกลียดเท่ากับจำนวนเม็ดทราย นายลองนับดูสิ"
"มองหน้าฉัน"
"ไม่!"
"ฉันบอกให้มอง" ร่างเล็กยังคงนิ่งเฉย ยิ่งทำให้คนด้านบนโมโหขึ้นอีก
ร่างสูงจับขาสองข้างของร่างเล็กแยกออกจากกัน ขาข้างนึงพาดบ่า
อีกข้างวางลงระดับเอว แล้วเคลื่อนตัวแนบชิดร่างเล็ก ก่อนจับจะแกนกายเข้าช่องทางรักอีกครั้ง
"อ๊ะ โอ๊ยย เจ็บ!!" ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อสิ่งแท่นเอ็นร้อนสอดใส่แบบทีเดียวรวด
"เจ็บๆจริงๆ ฮึก"ร่างสูงไม่ฟังเสียงร่างบาง กลับออกแรงกระแทกเป็นจังหวะ เร็วขึ้น
ร่างบางเสียบววูบที่ท้องน้อย มือเล็กคว้าจับผ้าปูที่นอนหาที่ยึด แต่กลับหาหลักไม่ได้เมื่อร่างสูง
ออกแรกกระแทกแรง!และเร็ว! ถี่! ร่างบางไหวตามแรงอารมณ์ กลุ่มผม
กระจายตามแรกกระแทก
"อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาา อืือออ อ๊าาา" ร่างบางครางด้วยความเสียว มือเล็กคว้าจับแขนร่างสูงแน่น
เพื่อยึดเป็นหลัก ร่างสูงจับมือตัวเล็กให้คล้องคอเขา ก็จะส่งแรงเน้นๆ รัวๆ
"อื้อออ อ๊าาาา ละ ละ ลึก ปะ ไป อื้ออ อ๊ะะะะ" บัดนี้ความเจ็บถูกแทนเขาด้วยความเสียว
สลับไปมา เสียงร้องไห้กับเสียงปนกันจนแทบแยกไม่ออก ร่างสูงกดจูบที่ร่างบางหนักหน่วง
ในขณะที่แกนกายยังคงขยับเข้าออก ร่างบางขยุ้มกลุ่มผมของร่างสูงเพื่อระบายอารมณ์
"สะเสียววว อ๊ะ อ๊าาา ละ ลึก อ๊ะอ๊าาา" ร่างบางท้วงเมื่ออีกฝ่ายลุกล้ำเข้าไปลึก และเร็ว !
"แบมแบม อ๊า จะถึงแล้ว ซี๊ดดดด" มาร์คครางแล้วขบกรามแน่น ระบายความ เร่งจังหวะแรงเร็วถี่
รัวๆๆ ไม่ยั้ง เพราะใกล้ถึงฝั่ง
"อื้ออออ อ๊ะะะะะะ อื้อออออ อ๊า"เสียงครางของทั้งคู่ดังสลับแข่งกับเสียงฟ้าคำรามข้างนอก
ร่างสูงขยับแกนกายเน้นๆเต็มแรง ภายในหัวร่างบางขาวโพลน สติแทบขาด เหงื่อไหล
ท่วมทั้งตัว โดยเฉพาะช่วงข้อพับขาอ่อน
"อื้ออ อื้ออ อ๊ะ อ๊าาา"
ร่างสูงกระแทกเข้าลึกสามครั้งก่อนจะกระตุกปล่อยน้ำรักเข้าไปช่องรัก แล้วค่อยๆถอนแก่นกายออก ร่างเล็กหมดแรง เหนื่อยหอบ น้ำตาไหลเพราะความเจ็บ แต่ยังคงปวดหนึบบริตรงจุดอ่อนไหว
"ป่ะ ลุกขึ้น"ร่างบางนอนนิ่ง ตอนนี้เค้าไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น ร่างลูงอุ้มร่างเล็กในท่าเจ้าสาว
"จะพาฉันไปไหน"ร่างบางถามด้วยเสียงแผ่วเบา มือเล็กคล้องคอร่างสูงเพื่อหาที่ยึด
"นายยังไม่เสร็จเลยนิ"
"ไม่จำเป็น!"
"อยากทรมานทั้งคืนหรือไง"
"ปล่อยฉัน! อย่าเตะต้องตัวฉัน! ฮึก ฮืออ" คำสั่งปนเสียงร้องหลุดจากปากร่างบาง
"อย่าดื้อ ดื้อไปก็เท่านั้นนายสู้ฉันไม่ได้หรอก"ไม่ปล่อยให้ร่างเล็กเถียงตอบร่างสูงพาร่างเล็กลง
ไปห้องน้ำนั่งขอบอ่างชิดกับผนัง ร่างบางหุบขาด้วยความอาย
แสงสว่างของหลอดไฟในห้องน้ำ สว่างจนเห็นอะไรต่อมิอะไร
ได้อย่างชัดเจน ต่างจากหลอดไฟในห้องนอนที่สลัวๆ
"ขนาดนี้แล้วยังจะอายอะไร?"พูดจบร่างสูงจับขาร่างบางแยกออก ปากกระจับกอมกุมแกนกายร่างบางรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ
ร่างบางเชิดหน้าขึ้น ร่างกายของร่างบางเริ่มบิดเร้าตามสิ่งที่มาร์คกำลังปรนเปรอให้เขา สะโพกยกขึ้น
อัตโนมัติ ลมหายใจขาดเป็นช่วงๆ
"อืออออ อ๊ะ อ๊าาา มะ"กลั้นเสียงไว้กลัวจะหลุดชื่อของอีกฝ่าย ร่างเล็กรีบเอามือปิดปากไว้ ในขณะที่ร่างสูงเพิ่มความเร็วถี่ จนกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่
"อื้อออออ อ๊ะ ออกไป ใกล้ถึงแล้ว"ด้วยความที่กลัวน้ำรักจะเปื้อนร่างสูง เมื่อใกล้จะ
เสร็จร่างบางพยายามดันศีรษะร่างสูงออก แต่ร่างสูงกลับเพิ่มความเร็วรูดขึ้น รูดลง ลึกขึ้นเรื่อย
"อื้อออออ อ๊ะ มะ มาร์ค" ร่างบางครางชื่อร่างสูงก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเปอะเปื้อนปากร่างสูง
แต่ร่างสูงดูดกลืนจนหมด
ร่างบางหายใจโรยริน แต่ยังไม่ทันจะได้พักร่างสูงประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น
"อ๊ะ! จะทำอะไร?"
"อีกรอบนะ ทำให้ฉันหน่อย"
"มะไม่! ฉันหมดแรงแล้ว อ๊ะ ปล่อยนะ!"
ร่างบางเริ่มโวยวาย เมื่อร่างสูงอุ้มร่างเล็กวางบนโซฟา
"เอาไง?ถ้าฉันทำไม่ใช่แค่รอบเดียวแน่!"ไม่เชิงเป็นคำถาม ออกแนวคำขู่มากกว่า
มือหนาโอบคว้าเอวไว้บนตัก กระจกเงาบานใหญ่สะท้อนให้เห็นเรือนร่างของคนสองคน
ร่างสูงโน้มใบหน้าแนบชิดอีกฝ่ายก่อนกดจูบลงอย่างอ่อนโยนเรียวลิ้นตวัดกวาด
ความหวาน มือหนาบีบเค้นบั้นท้ายของร่างบางจนเกิดรอยแดง
"อื้อออ"ร่างบางถูกปลุกเร้าอารมณ์อีกครั้ง เกลียดร่างกายที่ทำตรงข้ามกับใจ
"ทำให้ฉันหน่อยนะแบมแบม"
"ฉัน ทะ ทำไม่เป็น"
"ฉันจะคอยบอกเอง" พูดจบมือหนาคว้าร่างบางวางไว้บนตัก ร่างบางก้มหน้าหลบสายตาคม
มือหนาเชยคางให้หันมาเผชิญ เรียวนิ้วเช็ดเหงื่อตามไรผม นิ้วหนาปัดผมที่ปกปิดใบหน้า
ทำให้เห็นตาบวมแดงที่เกิดจากการร้องไห้ ร่างบางรีบก้มลงเพื่อหนี เขาไม่อยากให้ร่างสูงเห็น
มันน่าสมเพชสิ้นดี!!! เขาอยากทำให้จบๆไป อยากให้คืนนี้ผ่านไปไวๆ ใบหน้าร่างบางแนบกับท่อนเอ็นใหญ่
ร่างบางใช้ปากกอบกุมแกนกายใหญ่ จนตั้งแข็งขยายใหญ่ขึ้น
"ซี๊ดดดด แบมแบมเข้ามาเถอะ! ฉันอยากเข้าไปตัวนายแล้ว" ร่างบางถอดริมฝีปาก
ก่อนจะคร่อมตัวร่างสูง จับแกนกายไว้ก่อนจะสอดแกนกายใหญ่เข้าช่องทางรักและกดลงทีเดียว
รับสูงขบกรามแน่น มือบางคว้าจับขอบโซฟาเพื่อเป็นหลัก ก่อนออกแรงขย่มเป็นจังหวะ
"อือออ อ้า แบมแบม ซี๊ดดดด" ร่างสูงครางตามอารมณ์
ร่างบางออกแรงยังคงทำหน้าที่ ใบหน้าเล็กเชิดขึ้น ตามแรงอารมณ์ แต่สายตาดันมองเห็นสิ่งที่ตัวเองทำผ่านกระจกเงา
ก่อนจะหันหนี นาทีนี้อยากจะทุบกระจกให้แตกออก ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาทำอะไรแบบนี้
ใบหล่อมองภาพคนเบื้องหน้าก่อนจะยิ้ม ร่างบางในตอนนี้ดูเซ็กซี่ ก่อนจะคิดแกล้งคนข้างบน
ออกแรงสวนสะโพกขึ้นไป
"อะอื้อออ" ร่างบางสะดุ้งโหย่ง เมื่อใต้ร่างออกแรงสวนแบบไม่ได้ตั้งตัว
"อะ อย่าแกล้ง!" ดุคนด้านล่าง แต่เหมือนจะไม่เป็นผล ร่างสูงยังคงออกแรงสวนกลับอย่างต่อเนื่อง
"อ๊ะ อื้อออ อย่า สะเสียว" ร่างบางสั่นไหวตามแรงกระแทกที่สวนมา ทั้งที่ตัวเองต้องออกแรงขย่ม
ทำให้เสียวจนต้องกัดปาก
"แบมแบมทำไม่นายน่ารักขนาดนี้"ร่างสูงเอ่ยชมก่อนลุกขึ้นขยับตัวทั้งที่แก่นกายยังคงเชื่อมต่อ
กับช่องทางรักอยู่
"อ๊ะ อื้ออ"ร่างบางครางเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายจะเปลี่ยนท่าโดยไม่บอกไม่กล่าว!
ร่างสูงนั่งหันหน้าไปทางกระจกเงาก่อนจับร่างบางนั่งบนตักหันหลังให้ตนเอง
ทั้งสองจ้องมองร่างที่อยู่กระจกเงา มือคว้าจับจุดอ่อนไหวของร่างบาง
"ต่อเลยสิแบม"เสียงแหบพร่างสั่งร่างบาง ร่างบางออกร่างขย่ม มือร่างหนาเริ่มรูดรั้งแก่นกาย
ของร่างบาง หลับตาเพื่อไม่อยากเห็นการกระทำตรงหน้าที่สะท้อนจากกระจกเงา
"อื้อออ อ๊า ซี๊ดดดด" ร่างสูงยังขยับแก่นกายสวนขึ้นไป ร่างบางบิดเร้าเมื่อตนถูกควบคุม
ทั้งสองทางทั้งจุดอ่อนไหวและช่องทางรัก ร่างกายเหมือนกำกลังจะแหลกเป็นเม็ดทราย
"มะไหวแล้ว อื้อออ" ร่างบางเกร็งก่อนจะกระตุกน้ำรักออกมาเปอะตัวร่างสูงรอบที่สอง
ร่างสูงจับร่างเล็กหันหน้าเข้าหา ก่อนจะส่งแรงกระแทกถี่และเร็วขึ้น ลึกจนผนังด้านในฉีกขาด!
"อื้อออ เจ็บ อ๊ะมาร์คคค เจ็บ"ร่างบางร้องลั่นเมื่อรับรู้แรงที่ส่งเข้าไปข้างใน ภายในหัวขาวโพลน
สายตาพล่ามั่ว มือบางเกาะไหล่หนาเเน่น ที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
"ทนอีกหน่อยนะคนดี"มือหนาบีบเค้นสะโพกมนให้ขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง
"อื้ออออ มะ วะ ไหว ละแล้ว อื้ออออ อ๊ะ อ๊าา ดะได้โปรดหยุด!" ร่างบางแทบจะประคองสติไม่อยู่
ทั้งเสียว! ทั้งเจ็บ! ทั้งจุก! ร่างสูงเร่งจังหวะขึ้น ร่างบางสั่นเครือ น้ำตาไหลอัตโนมัติ
"ซี๊ดดด แบมแบม ครางชื่อฉัน!"
"มะมาร์คค อ๊าาา มะมาร์คคค ตรงนั้น อ๊ะ อ๊าาาา" ร่างบางครางชื่อร่างสูง เมื่อถูกจุดกระสัน
ก่อนจะที่ร่างสูงจะเกร็งกระตุกน้ำรักออกมาใส่ช่องทางรักร่างบางกระตุกปล่อยตามมาอีกครั้ง
ร่างบางฟุบลงอกแกร่งทันที หายใจเหนื่อยหอบ ก่อนจะสลบไป
ร่างสูงอุ้มบางขึ้นทั้งแก่นกายยังเชื่อมกัน ย้ายไปที่เตียง แบมแบมยังคงหลับบนอกแกร่ง
มาร์คก้มมองลอยกลีบกุหลาบที่อยู่ทั่วเรือนร่างของแบมแบม แอบรู้สึกผิด แต่ก็ดีใจ
ที่ได้แสดงความเป็นเจ้าของ เขาก้มจูบลงที่หน้าผาก หนึ่งครั้ง และเผลอหลับไปเพราะ
ความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่
04.00 a.m.
ร่างบางตื่นขึ้นก่อนจะพบว่าเค้าอยู่บนอกแกร่งอีกทั้งแก่นกายยังเชื่อมกันอยู่ ร่างบางคอยๆขยับยกโพกออก เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตื่น ร่างบางก้าวท้าวลงจากเตียง
แต่ก็ต้องฟุบลงข้างเตียง มีรู้สึกเหวงหว้าง ที่หน้าท้อง อีกทั้งความเจ็บแล่นปี๊ดที่สะโพก
นั่งก็เจ็บยืนก็เจ็บ! ร่างบางประคองตัวเดินเข้าห้องน้ำ หาที่พึ่งจับไประหว่างทาง
เมื่อเดินไปถึงก็เห็นร่างเปลือยเปล่า เต็มไปด้วบรอยคิสมาร์ค น้ำตาไหลอัตโนมัติ
เมื่อเหตุการ์ณเมื่อคืนแล่นมาในหัว
ระหว่างขายังคงมีคราบน้ำรักสีชมพู ที่เกิดจากน้ำรักผสมกับเลือด
ร่างบางคว้าฝักบัวเปิดน้ำเพื่อชำระร่างกาย สายน้ำไหลมากระทบที่ใบหน้า ปนกับน้ำตา
จนแยกไม่ออก ยิ่งเห็นรอยคิสมาร์คยิ่งขัดผิดจนเกิดรอยแดง ร่างบางสัดกั้นความสะอื้น
เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน ตอนนี้เค้ารู้ดีว่าไม่มีแรง แต่ต้องฝืนตัว แต่งตัวแล้วหนีไปจากที่นี่
เมื่อออกมาข้างนอกพายุได้สงบลง แม้จะไม่มีพายุแต่
มีฝนตกปอยๆ ไม่แรงมากนัก ถนนค่อนข้างเงียบ ฟ้ายิ่งมืดครึ้มเนื่องจากพายุเข้ายิ่งทำให้มืด
มีเพียงแสงส่องสว่างเสาไฟข้างทาง
ร่างบางก้าวเท้าช้าๆอย่างยากลำบาก เนื่องจากความเจ็บยังเล่นงานเขาอยู่
ทั้งเจ็บ! ทั้งหนาว !ร่างกายสั่นเทา เขาเดินไปเรื่อยๆในหัวตอนนี้ ไร้ซึ้งจุดหมาย รู้อย่างเดียว ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่!
07.00น.
ร่างสูงตื่นขึ้นมา ตายังคงพร่ามัวมือหนาเคลื่อนหาคนข้างๆเมื่อไม่พบ จึงขยี้ตาแล้วปรับโฟกัส
'ว่างเปล่า' วันนี้ฟ้ามืดครึ้มอยู่เล็กน้อยเนื่องจากพายุเข้าเมื่อคืน แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ
ร่างสูงเดินเปิดประตูห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ก็พบความว่างเปล่า
"แบมแบม แบมแบมอ่า"ร่างสูงเดินหาร่างบางทั่วบ้าน และบริเวณรอบๆก็ไม่พบ
เขากลับมาที่ห้องนอนตั้ง สติได้ มือหนาได้หยิบมือถือขึ้น กดเบอร์ใครบางคนที่เขาไม่ต้องเมท
จำได้ขึ้นใจ ทั้งๆที่ไม่เคยโทรเบอร์นี้เลย เมื่อกดโทรออกไป
ก็พบว่าอีกคนไม่ได้เอาไปด้วย
"โธ่เว้ยย!" ร่างสูงขยี้ผมอย่างหัวเสีย ไม่รู้จะไปตามร่างเล็กได้ที่ไหน...
เมื่อคืนทำไมเขาถึงไม่รู้ตัว ไปตอนไหน! ไปเมื่อไหร่! ปล่อยคนตัวเล็กหลุดไปได้อย่างไร
มือหนากำมัดแน่น ก่อนจะระบายมันกับกระจกเงาบานใหญ่เมื่อคืน
เศษกระจกแม้จะแตกละเอียดฝังเข้าไปในมือของเขาเท่าไหร่ แต่แผลก็พลันสมานหายไปในทันที
ใช่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่เคยมีแผล ร่างกายเขาไม่เคยรับรู้คำว่าเจ็บ
แต่แผลที่ปากที่คนตัวเล็กกัดนั้นเป็นแผลเดียวที่ยังอยู่ แปลกคำถามเกิดขึ้นในหัว
แม้จะไม่เคยเจ็บปวดแต่หัวใจเขาตอนนี้อย่างกับคนทุบด้วยค้อนปอนด์ ราวกับโดดมีดแทงซ้ำไปมา
เจ็บ! ที่ทำให้ตัวเล็กเสียใจ เจ็บ!ที่ไม่มีคนตัวเล็กอยู่ข้างกาย เจ็บที่ไม่ได้ปกป้องแต่เขากลับทำลาย!
ตอนนี้เขาแค่อยากรู้ว่าอีกคนเป็นอย่างไร เพราะรู้ดีกับการกระทำของตัวเองไม่ดีนัก
'นายปลอดภัยดีใช่ไหมแบมแบม'
>>>>>>>>>>>>>>>>>> กลับไปเม้นท์ให้ด้วยนะ<<<<<<<<<<>>>><<<
Guest
