31 ตุลาคม คืนวันฮัลโลวีน หรือคืนปล่อยผี
ตามธรรมเนียมฝรั่ง ถูกจัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองฤดูกาลเก็บเกี่ยว เด็กๆ จะแต่งตัวด้วยชุดแฟนซีผี เพื่อไปเดินเคาะประตูตามบ้านเรือนต่างๆที่ถูกประดับประดาไว้อย่างสวยงาม เด็กๆจะทำการหลอกหลอนเจ้าของบ้านให้ตื่นตกใจเพื่อแลกกับขนมหรือลูกกวาด เป็นที่สนุกสนาน
.............................
เช้ามืดวันที่ 31 ตุลาคม
ที่ห้องเอก
“แฮ่!!! อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”
“อืม ...ไม่เอาน่าเอ็ม เล่นอะไรแต่เช้า”
เอกที่ถูกอีกคนที่นอนข้างๆ จี้เอวจนงัวเงียตื่นขึ้นมานั้นดูท่าว่าจะไม่ค่อยเต็มใจนัก นี่ก็เป็นช่วงสัปดาห์สุดท้ายของการปิดเทอมแล้ว หลังจากที่เพิ่งจะกลับจากกรุงเทพฯมาเมื่อสองวันก่อนเอกยังรู้สึกเพลียๆอยู่มากอาจจะเพราะต้องผลัดกันกับคุณแม่เพื่อคอยดูแลเฝ้าไข้คุณพ่อ และเพลียเพราะการเดินทาง
แต่เหนืออื่นใด ไอ้เด็กแสบจอมกวนนั้นหล่ะคือตัวการสำคัญที่ทำให้เอกเหนื่อยและเพลียสะสมมากขนาดนี้เอะอะก็คลุกวงใน พออยู่ด้วยกันสองคนทีไร เอกไม่เคยรอดพ้นจากการถูกอีกฝ่ายก่อกวน(ลวนลาม?)ไปได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เอ็มเริ่มเป็นงานไอ้หนุ่มมาดเซอร์นั้นก็จัดเต็มเสียชุดใหญ่ไม่เว้นในแต่ละคืน นี่ไม่รู้มันฟิต ไปเอาเรี่ยวเอาแรง(เอาแรงๆ)มาจากไหนหนักหนา หรืออาจจะเก็บกดเพราะสมัยมัธยมเอ็มไม่เคยมีโอกาสทำเรื่องอย่างนี้ก็เป็นได้
เอกได้แต่คิดแต่สุดท้ายก็แพ้รอยยิ้มอ้อนๆกับคำพูดหวานๆที่เอ็มพยายามพูดหว่านล้อมเอาอกเอาใจเขาจนยอมใจอ่อนให้ทุกที
“วันนี้ผมอยากจะทำบุญใส่บาตรให้เยอะๆเลย พี่รีบตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวไปวัดเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ?”
หาว!!
เอกลืมตาขึ้นอย่างแปลกใจ ทำไมวันนี้ไอ้เด็กนี่ถึงได้กระตือรือร้นนักนะ แต่ก็ดีแล้วที่เอ็มใส่ใจกับเรื่องศาสนามากกว่าแต่ก่อน
"อืม ก็ดีเหมือนกัน นานแล้วที่ไม่ได้ไปวัดด้วยกัน จะได้ทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ไอ้ซันมันด้วย”
เอ็มยิ้มพยักหน้ารับ เอกจึงค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ทันใดนั้นไอ้เด็กมาดเซอร์ก็ทำท่าจะเดินตามเขาเข้ามาด้วยอีกตามเคย
“เห้ยๆๆ ถอยกลับออกไปเลยนะ!! นี่จะอาบน้ำไปวัดกันนะเว้ย จะเข้ามาด้วยทำไม? (เดี๋ยวก็สายกันอีกพอดี)”
“ฮ่าๆๆ พี่คิดอะไรอยู่ครับ ผมก็เห็นว่าถ้าอาบพร้อมกัน ก็จะเร็วขึ้นกว่าแยกกันอาบก็แค่นั้นเอง”
“เออ ให้มันจริงเถอะ สาธุ ใครโกหกหรือคิดอกุศลในใจ ขอให้...”
อุ๊บ!!
“เอามือออกไปสิเว้ย ถุยๆๆ เค็มจะตายจะมาปิดปากกันไว้ทำไม!!”
“ฮ่าๆๆ เปล่าครับ พี่ก็อย่าแช่งผมสิ วันนี้วันดีของผมเลยน๊า...”
“ทำไมหรือ? “
“หึๆ เปล่าหรอกครับ ไม่มีอะไรพิเศษนักหรอก”
..................
หลังจากที่ทั้งสองคนตั้งใจใส่บาตรพระสงฆ์ที่มาบิณฑบาตรผ่านตรงหน้ามหาวิทยาลัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว เอ็มก็หันมายิ้มให้เอกก่อนจะเอ่ยขึ้น
“วันนี้ผมใจดี พี่อยากกินอะไร ไปเที่ยวที่ไหนผมจะพาไปเอง โอเคไหมครับ?”
“เฮ้! นี่ตัวร้อนไม่สบายไปหรือเปล่านะเราน่ะ”
เอกยื่นมือขึ้นแตะหน้าฝากเด็กหนุ่มตรงหน้าท่าทางล้อเลียนไม่จริงจังนัก อีกฝ่ายก็หัวเราะร่าดึงมือข้างนั้นลงมากุมไว้
“ฮ่าๆ ทำไมครับผม แปลกใจขนาดนั้นเลยหรือ?”
“เออสิวะ! ปรกติขี้เหนียวจะตาย จะซื้ออะไรแต่ละทีจะเลือกอะไรแต่ละอย่าง พิจารณาอยู่นั่นหล่ะ คิดแล้วคิดอีก แต่วันนี้เป็นอะไรไปวะ ? เกิดจะใจดีเป็นป๋าขึ้นมา”
แล้วทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเอ็มก็ดังขึ้นมาก่อนที่เอ็มจะพูดอะไรต่อ เจ้าตัวพอเห็นว่าเป็นคนในครอบครัวโทรเข้ามา แทนที่เขาจะรีบรับสาย แต่เอ็มกลับเดินเลี่ยงออกมาให้ห่างจากที่ทั้งคู่ยืนอยู่ก่อนจะกดรับสายนั้น
‘อะไรของมันวะ? ทำลับๆ ล่อๆ มีเรื่องอะไรปิดบังอีกแล้วหรือไงน้อ!!’
เอกชักเริ่มสงสัยและกังวลขึ้นมา
จะว่าไปหลังจากที่เอ็มพาเขาลงไปเปิดตัว(ในฐานะสะใภ้คนเล็ก)กับครอบครัว ทางคุณพ่อคุณแม่ของเอ็มก็หัวทันสมัยพอสมควร ท่านทั้งสองไม่ได้มีทีท่าว่าจะรังเกียจหรือรับไม่ได้แต่อย่างใดเลย หนำซ้ำในทางตรงกันข้ามทุกคนต่างก็เอ็นดูเขาทั้งนั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณแม่ของเอ็ม พอรู้ว่าพวกเขารักกัน นอกจากท่านจะไม่ได้ห้ามปรามแล้วท่านยังออกปากฝากฝังลูกชายคนเล็กของท่านให้เอกดูแลอย่างเต็มที่อีกด้วย ตลอดระยะเวลาเกือบสัปดาห์ที่ลงไปเยี่ยมครอบครัวของเอ็มที่กรุงเทพฯ เอกจึงอยู่ที่นั่นและเข้ากับครอบครัวของเอ็มได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งคุณพ่อท่านอาการดีขึ้นหมอให้กลับบ้านได้ทั้งคู่จึงขอตัวกลับมาเพราะใกล้จะเปิดเทอมแล้ว
........
.“ว่าไง ที่บ้านโทรมาหรือ? มีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย?”
“อ๋อ เปล่าหรอกครับ ทุกคนสบายดี คุณแม่ท่านคิดถึงผมกับลูกสะใภ้คนเล็กของท่าน ก็เลยโทรมาถามข่าวเท่านั้นหล่ะครับไม่มีอะไร ฮ่าๆๆ”
พลัก!!
โอ๊ย!!
เอกศอกเข้าที่สีข้างของเอ็มเต็มแรงเพราะความเขินและยังไม่ชิน เล่นเอาอีกฝ่ายเซไปข้างๆ เลยทีเดียว
“เฮ้ยๆ !!พูดให้ดีๆ นี่ใคร รุ่นพี่คุณนะครับ ปีสี่แล้วด้วย ทำทะลึ่งพูดไปมั่วไป ใครมาได้ยินจะเข้าใจผิดหมด”
“ไม่กลัวครับ ก็ผมพูดเรื่องจริง!!”
“ไอ้ๆ ..!!!”
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเถียงกัน โทรศัพท์ของเอ็มก็ดังขึ้นอีกรอบจนเอกแปลกใจเป็นรอบที่สอง เจ้าตัวก็ทำแบบเดิม คือเดินเลี่ยงห่างออกไปก่อนรีบสาย
‘ ใครอีกหล่ะทีนี้? นี่มันเรื่องอะไรกันแน่วะ!!’
..................
เอ็มขับรถ BMW ของเขาที่คุณพ่อเพิ่งยกให้เอามาใช้'งานที่นี่ พาเอกตระเวนทำบุญไปแทบทุกวัดที่เขาขับผ่าน ทั้งสองคนคุยหยอกล้อเล่นกันมาตลอดทาง แต่เอกยังไม่หายสงสัย ว่าวันนี้ทำไมเอ็มถึงได้ตั้งใจอยากทำบุญมากมายขนาดนี้ ในขณะที่กำลังจะเอ่ยปากถาม เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมของไอ้เด็กนั่นก็ดังขึ้นอีกจนได้
ทีนี้เอ็มหันมามองหน้าเขาแล้วหันไปปรับเร่งสียงเพลงที่เปิดคลอมาในรถให้ดังขึ้นก่อนจะกดรับสาย
“ฮ่าๆๆ ครับบี ...ว่าไง....เอิ่ม...ฮ่าๆๆ ทำบุญแล้วครับ นี่พี่เอกก็อยู่ด้วย ครับ.....ขอบคุณมากๆครับที่ไม่เคยลืม”
เอกขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อหันไปมองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังคุยผ่านสายสมอลทอล์ค ก่อนที่น้องบีจะวางสายไป
"พี่เอกครับบีฝากทักทายมาครับ"
“อืมเหรอ ..เออนี่เอ็ม ผมถามหน่อยได้ไหม? ตกลงวันนี้มันสำคัญยังไงหรือ ทำไมคุณพาผมมาวัด?”
“ก็ผมบอกพี่แล้วว่าผมอยากทำบุญเยอะๆ ชาติหน้าจะได้เกิดมาเป็นแฟนกับพี่อีกทุกๆชาติไปไงครับ”
“เอาดีๆ อย่าตอบแบบกวนๆสิ วันนี้ต้องมีอะไรแน่เลย มีแต่คนโทรมาหาคุณทั้งวัน”
“ก็...วันนี้มันเป็นวัน เป็นวัน...”
“วันอะไรกันแน่วะ ก็พูดมาสักทีสิ...ลีลาอยู่ได้!!”
“วัน... วันฮาโลวีนไงครับ คืนปล่อยผี นี่พี่เอกไม่รู้เลยหรือ แบร่่ ๆๆๆ ถ้าเราไม่ทำบุญไว้เยอะๆ ระวังคืนนี้ผีจะมาหลอกเอานะบอกไว้ก่อน อย่ามาโวยทีหลังหล่ะฮ่าๆๆ”
“เออ ไอ้เด็กบ้านี่ เอาดีๆสิ นั่นมันธรรมเนียมพวกคริสต์ เราเป็นพุทธจะไปเอาอย่างเขาทำไมเล่า ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย”
เอกประท้วงเพราะเด็กนี่ตอบเขามาแบบกวนประสาทที่สุด ในขณะที่เอ็มหันมามองสบตาเอกด้วยสายตาหวานเชื่อม แล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ก่อนจะตอบด้วยสีหน้าท่าทางดูกรุ่มกริ่มเจ้าชู้ตามสไตล์
“หึๆ แล้วคืนนี้ผมจะกระซิบที่ข้างหูบอกพี่เองครับ”
“........................”
“ฮ่าๆๆ อึ้งไปเลยสิคนเรา”
“เออ ไม่ถามต่อก็ได้วะ แล้วแต่คุณเลยละกัน!!”
.......................
22.00น.
ที่ห้องของเอกและเอ็ม
(ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันตอนไหนน้อออ)
“จะนอนแล้วหรือครับพี่เอก?”
“อือ ง่วงจังว่ะ วันนี้ตระเวนทำบุญจนจะครบทุกวัดในจังหวัดนี้แล้วมั้ง”
“ฮ่าๆๆ ดีไหมล่ะครับ ผมนี่รู้สึกมีความสุขอิ่มบุญมากเลยครับ แล้วนี่พี่เอกอธิษฐานอะไรหรือครับ? เห็นไปไหว้พระวัดไหนพี่ก็นั่งอธิษฐานอยู่ตั้งนานสองนาน?”
“เอิ่มนะเรื่องอะไรจะตอบ... ไม่บอกหรอก คำอธิษฐานถ้าบอกออกมาแล้วสิ่งที่ขอไว้ก็จะไม่เป็นจริงสิวะ”
“งั้นหรือครับ แต่สำหรับผม ผมอธิษฐานขอให้ผมกับพี่รักกันมากๆ ขอให้เราสองคนมีอายุยืนยาวได้อยู่ด้วยกันไปนานๆ แล้วก็ขอให้พี่ยิ่งรักยิ่งหลงผมอย่าเบื่อง่ายๆด้วย”
“อืม เหรอ ดีแล้ว ก็ตามนั้นหล่ะ ผมง่วงแล้วเรามานอนกันสักทีเถอะ..นะผมขอ!!”
“หืม!! นี่พี่จะขอให้ผมจัดหนักอีกใช่ไหมครับ ฮ่าๆ เมื่อคืนนี้พี่ยังไม่เข็ดใช่ไหม .. ได้ ได้เลย ผมยินดีจัดให้เต็มที่เลย มามาให้กอดซะดีๆ”
“เฮ้ย!! ไอ้บ้า พอเลยๆ นอนในที่นี้หมายถึงนอนหลับเลยๆ โว้ย ไม่ใช่นอนอย่างนั้นซักกะหน่อย ไอ้ลามก”
แล้วทั้งสองคนก็หยอกล้อกอดปล้ำกันอยู่ไปมาจนเหนื่อยหอบทั้งคู่ เอ็มใช้สองมือประคองร่างเอกเข้ามากอดไว้แนบอก เขายิ้มมองหน้าสบตาคนในอ้อมกอดก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
“ไหนๆ คืนนี้ก็ฮาโลวีน งั้นผมขอถามพี่หน่อยละกัน พี่เอกครับ Trick or Treat?”
“หืม...นี่เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้ เอ้าตอบก็ตอบ Treat แล้วกันจะได้จบๆไป แต่ผมไม่มีขนมหรือลูกกวาดอะไรให้คุณหรอกนะบอกไว้ก่อน”
“โธ่ พี่เอกอ่ะ ไม่เอาสิครับ ตอบใหม่ๆ Treat มันง่ายเกินไป อะผมถามอีกครั้งละกัน ...พี่เอกครับ Trick or Treat?"
“โธ่ ไอ้อ่อน อะตอบก็ตอบ Trickครับ น้องเอ็ม...ทีนี้จะว่าไง? ไหนๆ ไหนมีอะไรจะแสดง”หนุ่มมาดเซอร์ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างพึงพอใจก่อนจะก้มลงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู
“หึๆ Trick ใช่ไหมครับ....งั้นคืนนี้ผมจะใช้ทุก Trick ทุกเทคนิค ที่ผมมี มาจัดการหลอกหลอนพี่ทั้งคืนเลย .....บอกไว้ก่อนว่าคืนนี้ พี่คงเจอผมTRICKเอาทั้งคืนแน่”
“เฮ้ย....ไอ้ขึ้โกงวนมาเรื่องนี้อีกจนได้... อย่างนี้ก็ได้เหรอวะ?!!”
“ฮ่าๆๆ ได้สิครับ ว่าแต่พี่ชอบผีแบบไหนครับ ผีชีเปลือย ผีหมาป่าจอมตะกละ ผีแวมไพร์จอมดูด ผีนักล่าจอมซาดิสซ์ ผีโรคจิตชอบลวนลาม หรือ ผี-กา-จู๋ ครับเลือกมาได้เลย”
“เฮ้ยมีที่ไหน ผีกาจู๋ มีแต่โปเกมอน ปิกาจู้โว้ย!! ....เฮ้ยๆ อย่าเข้ามา ถอยออกไปนะโว้ย!! ไม่งั้นเจอหมอผีปราบลงหม้อแน่ๆ”
เอกถอยตัวออกห่างจนหนีไปชิดปลายเตียงในขณะที่เอ็ม ยิ้มแล้วค่อยๆลงมือถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ จนหมด
“เฮ้ยไม่ได้นะเมื่อคืนก็ได้ไปแล้ว สามดอกรวดแล้ว คืนนี้คุณจะเอาอีกหรือ พอเถอะ นะๆ ผมขอ ผมพอก่อน ไม่เอาสักผี ได้ไหม?”
“หึๆ ผมโป๊แล้วพี่ แล้ว ไอ้ผีกาจู๋ ตัวดีมันก็พร้อมจะหลอกพี่แล้วด้วย ดูสิครับ แข็งโป๊กเลย”
“โอยเอ็ม!! เว้นซะบ้างเถอะ คุณน่ะนะตอนนี้จากเด็กใสๆ กลายเป็นไอ้หื่นลามกมากไปแล้ว รู้ตัวไหม?”
“หึๆ รู้ตัวมาตั้งแต่เกิดแล้วครับ ผมเกิดวันนี้ 31 ตุลาคม คืนวันปล่อยผี..ก็ไม่เห็นจะแปลกที่ผมจะหื่นโรคจิตแบบนี้ ฮ่าๆๆ”
“หา!! คุณว่าไงนะ วันนี้วันเกิดคุณ จริงๆหรือ?”
“ใช่ครับ วันนี้วันฮาโลวีน แถมยังเป็นวันเกิดผมด้วย ไม่เชื่อพรุ่งนี้พี่ลองไปดูในบัตรประชาชนผมได้เลยว่าจริงไหม แต่ตอนนี้ มาให้ผมหลอกหลอนซะดีๆ ฮ่าๆ”
ทีนี้เอกเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเอ็มถึงชวนไปทำบุญ และก็ได้คำตอบว่าทำไมใครหลายๆคนถึงได้โทรมาหาเขากันอย่างพร้อมหน้าตลอดทั้งวัน ที่แท้ก็วันเกิดไอ้ตัวดีนี่เองปิดซะเงียบเชียว
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะเอ็ม ...ก็ไม่บอกกันก่อนผมเลยไม่มีอะไรจะให้คุณเลย“
"หึๆ ไม่ต้องหาอะไรมาให้ผมหรอกครับ ก็ตัวพี่ไงครับของขวัญวันเกิดผม ฮ่าๆๆ มามาะมาให้แกะห่อของขวัญซะดีๆ ”
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อนนนนน เอ็มมม อย่าาาาาา!!!....”
แล้วราตรีนี้ก็ยังคงอีกยาวนานนักสำหรับเอกและเอ็ม
***********************
HAPPY HALLOWEEN NIGHT & HAPPY BIRTHDAY TO N ’ M
Guest
