มัดใจยัยตัวร้าย ลูกสาวมาเฟีย

" มาจัดการเรื่องให้ฉันที ฉันต้องการกลับบ้านเดี๋ยวนี้ และตอนนี้ " ปลายสายรีบกดวางโทรศัพท์ด้วยความโมโห ก่อนจะหันมาทำสีหน้านิ่งจนคนที่มองอยู่นั้น คาดเดาไม่ออกว่า ตอนนี้เจ้าตัวกำลังคิดทำอะไรหรือมีความรู้สึกอะไร เธอได้แต่ยืนมองอยู่แบบนั้น

" เอาเรื่องมันให้ถึงที่สุดเลยนะคะ คุณตำรวจ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ยายป้าได้แต่แว๊ดๆและพูดอยู่แบบนั้น ฉันล่ะรำคานเต็มทน

" ใจเย็นนะครับคุณป้า " ตำรวจได้แต่พูดให้ฝ่ายตรงข้ามใจเย็นลง

" ใจเย็นงั้นหรอ!! ดูรถฉันสิว่ามันสภาพยังไงกัน คุณเห็นไหม นังเด็กนี้ต้องรับผิดชอบ ฉันจะเรียกค่าเสียหายให้หมด ดูสิ น้ำหน้าแบบนี้จะมีปัญญารับผิดชอบอะไรไหม แล้วอายุเท่าไหร่เนี้ย พ่อแม่ปล่อยมาได้ยังไง " ยายป้ายังพูดไม่หยุด ฉันชักรำคานแล้วนะ ยายป้าปากปลาร้า.

"สวัสดีครับ! ขอโทษที่ผมมาช้า ผมคือทนายส่วนตัวของคุณชินครับ หากมีอะไรคุยกับผมได้เลยครับ " เหมือนฟ้ามาโปรดเลยแหะ ทนายมาฉันก็ลาดีกว่า..

" ชินขอตัวก่อนนะคะ ลุงสมาน " ฉันกล่าว เมื่อเห็นลุงพยักหน้าฉันเลยหันหลังเดินกลับ

" เหอะ!! ที่แท้ก็นังเด็กใจแตกที่พ่อแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงดูนี้เอง นิสัยถึงได้เป็นแบบนี้ " มันต้องให้โมโหก่อนสินะ ถึงจะจบเรื่องนี้ได้ดี และฉันคงต้องจบมันเองสินะ