'จูอึน' หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งตอนนี้กำลังศึกษาต่อระดับปริญญาตรีปี1 อายุ19ปี ใช้ชีวิตประจำวันอย่างปกติทั่วไป
แต่แล้ววันหนึ่งเธอรู้สึกว่าชีวิตประจำวันเธอกลับไม่ปกติเหมือนดั่งเดิมตั้งแต่
"คดีฆาตกรรมสยองขวัญ"
"ฆาตกรออกล่าฆ่าเหยื่อไม่เว้นอาทิตย์เจ้าหน้าที่ยังคงตามจับฆาตกรโรคจิตนี้ไม่ได้สักทียังคงลอยนวลมาเป็นร่วมปี"
ศพของเหยื่อถูกทารุณกรรมอย่างสยดสยองเกินกว่าคำว่าจะเป็นฝีมือมนุษย์
เป็นข่าวดังทั่วจนทำให้ผู้คนหวาดผวากลัวไม่ค่อยมีผู้คนเดินพุ่งพล่านในเวลากลางคืน จนวันหนึ่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอ
ที่ไม่อาจลืมมันในชีวิตของเธอไปตลอดชั่วชีวิต
"ซาตานที่ว่าเป็นความโหดร้ายชั่วช้าเลวในด้านความคิดศาสดาแล้ว
ยังไม่อาจเทียบกับความสยดสยองการกระทำของมนุษย์โรคจิต
----------
แนะนำCARACTER
----------
จูอึน
อายุ 19 ปี นักศึกษาปี1 มหาวิทยาลัยมินซาง เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากมินยอง
มีมุมร่าเริงสดใสเมื่อได้อยู่กับจางซอกและมินยอง เธอมักโดนเพื่อนที่มหาลัยBully
และเธอมักโดนรังแกตั้งแต่อยู่มัธยมปลายแล้ว
เธอมีพี่ชายชื่อจางซอก ความทรงจำบางส่วนของเธอหายไป
วิลเลน
อายุ 26 ปี พันตำรวจตรีหนุ่มผู้มีความสามารถในการสืบคดีต่างๆ
เป็นอัจฉริยะด้านคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะสังกัดแผนกพิสูจน์หลักฐานสืบสวนอาชญากรรมพิเศษคดียากๆ
สุขุม รอบคอบ ฉลาดนักวางแผน ร่าเริงยิ้มง่าย
แต่ใครจะรู้ว่าเขามีโรคหลายบุคคลิกที่ปกปิดไม่ให้ใครรู้เป็นคู่หูสืบคดีกับจางซอกเขาแอบปลื้มจูอึนแบบลับๆ
จางซอก
อายุ 26 ปี พี่ชายของจูอึน ร้อยตำรวจเอกหนุ่มผู้ตามสืบคดีฆาตกรที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้
เขาเป็นคู่หูสืบคดีกับวิลเลนสังกัดแผนกพิสูจน์หลักฐานสืบสวนอาชญากรรมพิเศษ
เขาเป็นคนเดียวที่รู้ความลับของวิลเลนความสามารถต่างๆของเขาพอๆกับวิลแลน
และความสามารถพิเศษของเขาคือปลอมเเต่งหญิง
ไปสืบคดีโดยไม่มีใครรู้ในที่ทำงาน เขาเป็นคนเย็นชาในสายตาคนอื่นๆ
สำหรับน้องสาวกับคู่หูเขา เขากลับเป็นคนร่าเริง
มินยอง
อายุ 19 ปี นักศึกษาปี1 มหาวิทยาลัยมินซาง เขาเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของจูอึนตั้งแต่มัธยมต้น
เป็นหนุ่มฮอตเสน่ห์แรงidolประจำมหาวิทยาลัยมินซางที่ผู้หญิงทุกคนรู้จักหลงรักเขาทั้ง
หล่อ รวย ฉลาด สมบูรณ์แบบไปทุกด้านเว้นแต่เขามักมีข่าวลือเสียๆหายๆ
กับเพื่อนสนิทอย่างจูอึนตลอด
--------------------
**เปิดเรื่อง 26/8/2562**
[ท๊าด๊าา สวัสดีฮับยูเองนะเเวะมาเปิดเรื่องใหม่สดๆ ร้อนๆ ได้แรงบันดาลใจมาจากการ์ตูน It's Mine เธอเป็นของฉัน | LINE WEBTOON สนุกมากพระเอกนางรักนางเอกมาก (สปอยเฉย55) เลยปิ๊งไอเดียเลยอยากลองสื่อในแบบทางเราบ้างฝากติดตามผลงานด้วยนะฮับอยากเพ้ออะไรที่มันจิตๆ สนองNeedตัวเองล้วนๆ อยู่พอดี55]
ผู้เขียนนามปากกา: Yoyuto
"พูดคุยกันสักนิด"
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงทุกอย่างเป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้เขียนในเนื้อเรื่องเป็นสิ่งสมมุติขึ้นเพื่อความสมจริงไม่ว่าจะเป็นชื่อตัวละคร เหตุการณ์ สถานที่ อาชีพ หากมีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง กราบขออภัยมา ณ ที่นี่ครับ นิยายเรื่องนี้มีฉากเกี่ยวข้องกับเพศ และมีคำหยาบคายการกระทำที่รุนแรงกับตัวเอกผู้อ่านไม่ชอบกดปิดออกไปได้เลยนะครับ
!!WARNING!!
NC 20+ นิยายสำหรับผู้ที่มีอายุ 20ปี ขึ้นไปมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรมและการใช้ภาษารุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ย้ำ!!เตือนแล้วนะครับ!!ถ้าพร้อมยอมรับได้
**คำเตือน!! ใครไม่ชอบนิยายแนวทำร้ายจิตใจเนื้อมีความรุนแรงดาร์คๆ ทีไรท์แต่งขึ้นมาเองตามจินตนาการเชิญกดออกไม่อ่านได้ไม่ว่าแต่ขออย่ารีพอร์ตกันพอถ้าจะรีพอร์ตรบกวนรีพอร์ตนิยายที่COPPYไรท์จะดีมากๆ -/\-ขอความกรุณาด้วยนะครับ!! **
**ใครไม่ชอบแนวนี้บรรยายเลือดๆ เนื้อๆ โรคจิตวิปริตกดข้ามไม่อ่านได้เลยอย่ารีพอร์ตกันเป็นพอฮับขอบคุณล่วงหน้าคนอ่านทุกคนเลิฟๆ **
>>>คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้กับรูปภาพ<<
1.เรื่องที่แต่งขึ้นไม่ได้เกี่ยวข้องไรกับชีวิตจริงในปัจจุบันทันด่วนเลยครับสถานที่ต่างๆ ชื่อตัวละครแต่งขึ้นโดยความเพ้อระดับx2ของไรท์เตอร์เน้อ *รูปภาพที่นำมาประกอบเพื่อให้อรรถรสมากขึ้นเท่านั้น
2.รูปภาพที่นำมาประกอบไม่ได้เกี่ยวข้องไรกับชีวิตจริงของเจ้าของรูปภาพเลยครับ!!ย้ำ!!ว่าไม่เกี่ยวเลยเป็นเพียงแค่นำมาประกอบในฟิคนิยายเท่านั้น!!โปรดใช้จักรยานปั่นให้ดีๆ ครับ *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับผู้อ่านที่ดีของไรท์
3.เคดิตรูปภาพ>>Cd.www.google.co.thขอบคุณพี่กลูเกิลมากๆ ครับที่ทำให้มีรูปภาพประกอบ
ส่วนชื่อคนcastนี้ขอบคุณพี่Cd.www.dek-d.com >ที่ให้ข้อมูลศึกษาเลือกมาเป็นอิมเมจของตัวละคร ชื่อสถานที่มีอยู่จริงแต่ตัวละครเนื้อเรื่องชื่อสถานที่เพิ่มเติมเข้ามาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานที่มีอยู่จริงเป็นเพียงเเค่ผู้แต่งจินตนาการเพิ่มเติมเข้ามาเท่านั้นส่วนสถานที่เราอิงจากที่จริงมาบางส่วนบางส่วนก็ตั้งเอานะครับไม่เกี่ยวข้องกับในชีวิตจริงเน้อ
**เพิ่มเติมสำคัญมากเรื่องนี้ยูโตะขอร้องและขอความเห็นใจอย่างแรง**
ห้ามcoppy ผลงานเรานะครับถึงจะเป็นนักแต่งมือใหม่ยังซิงๆ อยู่ก็เถอะเผื่อจะเพ้อออกมาได้แต่ละคำนี้กับคิดบทของเรื่องนี้ได้บางครั้งสมองแทบกระจุยเลยครับขอความเห็นใจด้วยนะครับQwQ คิดเองเพ้อเองยังจะภูมิใจในผลงานตัวเองมากกว่าไปcoppyความคิดผลงานคนอื่นเน้อจะหาว่ายูโตะเรื่องมากก็ไม่ได้นะครับเพราะนี้ก็ผลงานเรานี่เนาะเป็นใครก็ไม่ปลื้มหรอกครับที่เห็นผลงานตัวเองไปโผล่แอบอ้างเป็นของคนอื่น
หากพบเห็นนิยายของไรท์ไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับการอนุญาตผิดลิขสิทธิ์ที่ใดสามารถติดต่อไรท์โดยตรงที่เพจได้เลยนะ
https://web.facebook.com/THppa99/?ref=pages_you_manage
-----------------
บทนำ
"ฮึก...ฮึก.."
"ข่าวสภาพอากาศ พยากรณ์วันนี้ค่ะ ตอนนี้คาดว่าจะมีฝนตกร้อยล่ะ80ของพื้นที่ค่ะ ขอให้ทุกคนพกร่มติดตัวไปด้วยนะคะ"
"ต่อไปกับข่าวหลักประจำวันค่ะ วันนี้เวลา 19.00น. ตำรวจไปพบศพหญิงสาวโดยไม่ทราบชื่อที่ตรอกมืดในโซลศพถูกยัดใส่กระเป๋าลากค่ะเนื่องจากสภาพศพเละละเอียดปนกันจนแยกไม่ออกว่าส่วนไหนเป็นส่วนไหน มีเพียงหลักฐานเป็นเสื้อผ้าที่เจ้าหน้าที่คาดการณ์เอาว่าเป็นผู้หญิง คดีนี้เป็นคดีที่10แล้วค่ะที่ยังไม่ทราบตัวฆาตกรแถมเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายล้วนจะเป็นผู้หญิงส่วนมาก ฆาตกรเป็นคนที่ฉลาดมากเขาลงมือก่อเหตุได้ไม่ผิดพลาดเลยสักครั้งค่ะจนถึงตอนนี้เจ้าหน้าที่ยังตามสืบหาหลักฐานไม่คืบหน้าไปไหนสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คนเป็นอย่างมาก ช่วงนี้ขอให้ทุกคนดูแลตัวเองด้วยนะคะโดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเราค่ะอย่าไปไหนคนเดียวช่วงนี้ ไว้เจ้าหน้าที่คืบหน้ายังไงต่อดิฉันจะมารายงานค่ะ คิมแจรายงานค่ะ"
"รายการต่อไป...."
'
'
'
"หึ...หึ.... ผลงานฉันนี่น่าประทับใจจริงๆเลยน๊าออกข่าวดังไปทั่ว..."
"ฮึก...แกต้องการอะไร!!ไอ้สัสเดรัจฉาน!! ฮึก..."
หญิงสาวผมสั้นประบ่าตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยหยดน้ำตาคราบเลือดเปรอะเต็มแก้มบวมช้ำสีม่วงปนเขียวเธอตะเบ่งเสียงตะคอกใส่คนด้านหน้าด้วยสีหน้าอย่างคนอดกลั้นปนหวาดกลัว สายตาที่สั่นระริกมีสะอื้นปนมาตลอด
"หื้มยังมีแรงพูดได้อีกหรอเนี่ยอึดจริงๆเลยน๊า...สงสัยเราเบามือเกินไปสินะ.."
บุคคลที่โดนหญิงสาวผมสั้นประบ่าตะเบ่งเสียงใส่ค่อยๆหันกลับมามองหญิงสาวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มวิปริตสุดๆ ที่ตอนแรกเขากำลังดูข่าวในโทรทัศน์หญิงสาวพยายามดิ้นทุรนทุรายออกจากเก้าอี้ไม้ที่ตนนั่งอยู่ซึ่งเธอก็รู้ดีว่าไม่น่ามีทางที่เธอจะหลุดออกจากสภาพแบบนี้ได้เชือกรัดมัดแขนทั้งสองตึงกับแขนเก้าอี้อย่างแน่นรวมถึงขาทั้งสองข้างเธอที่มันรัดซะชนิดว่าเชือกรัดเนื้อหนังจนเลือดเธอซิบออกมาตามเส้นเชือกได้ความเจ็บได้เข้ามาเยื้อนเธออีกครั้งหลังจากสติทุกอย่างเธอกลับมาปกติหายจากสภาวะช็อค ร่างกายเจ็บปวดไปทุกอย่างเหมือนมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
"ทำไมมึงต้องทำยังงี้ไอ้สารเลวโรคจิตมึงมันต้องไม่ตายดีแน่!!"
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!ไอ้!..."
หวืด... ผั๊วะ!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!"
ก่อนที่หญิงสาวจะพูดถ้อยคำต่อไปถึงกับต้องหยุดพูดต่อกลับกลายเป็นเสียงหวีดร้องของเธอสุดเสียงกับสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับกรี๊ดร้องออกมาท่อนเหล็กยาวพอดีมือของบุคคลด้านหน้าหญิงสาวได้หวดเข้ากับใบหน้าเธอแรงมากชนิดว่าหน้าหันไปอีกด้าน สัมผัสของผิวเหล็กเย็นกระทบเข้ากับสันกรามข้างขวาของเธอจนทำให้ได้ยินเสียงคล้ายว่ากระดูกกรามหักสะท้อนก้องไปทั่วหูภาพด้านหน้าเบลอทันทีด้วยความเจ็บปวดเกินจะต้านทานของเธอ
"อึก..อึก..อั๊ก แคร่ก..แคร่ก!"
ไม่ทันที่เธอจะได้ปรับโฟกัสกับภาพตรงด้านหน้าข่มความเจ็บไว้สุดใจ ท่อนเหล็กก็ฟาดเข้ามาอีกทีแต่ไม่ใช่ที่หน้าเธอเป็นที่ท้องของเธอจนเธอถึงกับสำลักเลือดสีแดงสดออกมาเปรอะเปรื้อนเต็มไปหมดในบริเวณนั้น
ชายปริศนาถือท่อนเหล็กที่เต็มไปด้วยเลือดที่มันถูกอาบด้วยเลือดหญิงสาวปากดีที่นั่งเก้าอี้ตรงด้านหน้าเขาในตอนนี้สภาพหล่อนเหมือนคนจะตายแล้วไม่ตายเเหล่ตาเหม่อลอยเพราะเลือดยังคงกระอักไหลออกมาทางปากเธอไม่ขาดสายกลิ่นคาวของเลือดอบอวนไปทั่วบริเวณนี้
"เฮ้..อย่าพึ่งตายสิยังสนุกไม่พอเลยไหนตอนแรกยังเห่าได้อยู่เลยหื้ม.."
เขายกท่อนเหล็กยาวไปวางไว้ตรงหัวหญิงสาว ภาพตรงหน้าเขานี่ถือได้ว่ามันวิเศษมากจริงๆศิลปะเลือดสีสดๆเขามีความฝันสูงสุดที่จะทำผลงานให้ใกล้เคียงแจ็คเดอะริปเปอร์เลยนะแต่งเเต้มไปทั่วตัวหญิงสาวไหนจะทั่วพื้นที่เขาเหยียบอยู่เขามองดูมันด้วยสีหน้าอิ่มเอมเกินจะบรรยายว่าวิปริตขนาดไหนกับสถานะการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
"อ๊า...แบบนี้สิที่ฉันต้องการ คิก..คิก..รู้สึกดีสุดๆ!! หึ..หึ. ฮ่าๆๆ!"
ชายปริศนาปล่อยท่อนเหล็กออกจากมือก่อนเเตะเลือดมาเสยผมตัวเองลูบไล้หน้าตัวเองอย่างหลงใหลระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างคนคลั่ง
"อึก..แคร่ก!..ฮึก..แก.มันน..ไอ้โร..คจิ..ต อึก!..ไ..ป..ตา..ย..ซะ..ไอ้..ชั่..ว..น่าสม..เพ..ช เหอะ!"
หญิงสาวในตอนแรกดูเหมือนเธอจะสติหลุดไปสักพักก็กลับมาพูดเยาะชายปริศนาด้วยน้ำเสียงประติดปะต่อคำหายใจลำบากเพราะความเจ็บจุกใช้สายตามองชายปริศนาด้วยความสมเพซคนด้านหน้ากับความวิปริตผิดมนุษย์ของเขา
ชายปริศนาค่อยๆหุบปากหัวเราะลงจากที่ตอนแรกสีหน้าเขายังคงยิ้มแย้มมีความสุขกลับกลายเป็นใบหน้าเรียบตึงสายตาเย็นยะเยือกไร้แววขี้เล่นเหมือนตอนแรกเป็นสายตาที่อำมหิตแทน
"หึ น่าสมเพชงั้นรึ!?"
หญิงสาวผมสั้นประบ่าเธอถึงกับต้องเบิกตาอย่างกว้างหัวใจเต้นระรัวอย่างเร็วหายใจติดขัดพยายามดิ้นทุรนทุรายอีกครั้งถึงจะไม่มีแรงแล้วกับสิ่งที่เขาทำชายปริสนาไม่รอช้าพุ่งเข้าไปหาเธอใช้มือซ้ายบีบกรามของเธออย่างเเรงจนได้ยินเสียงดังกึกก่อนจะใช้มือเปล่าข้างขวาซึ้งเขาถอดถุงมือหนังดำทิ้งไปก่อนหน้านั้นออกแรงควักกระชากลูกกระตาข้างขวาของเธออย่างอำมหิตเลือดเย็น
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"
เสียงหวีดร้องปานหมูโดนเข้าโรงเชือดหวีดออกมาอย่างโหยหวนน้ำตาของลูกตาข้างซ้ายหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสายหญิงสาวดิ้นชักกระตุกเป็นระยะมือจิกกับแขนเก้าอี้จนเล็บแตกทิ่มนิ้วเนื้อตัวสั่นไหวราวกับเกิดแผ่นดินไหว
"รู้รึป่าวว่ากูเป็นคนที่เกลียดคำที่คนมักพูดว่าสมเพชน่ะห๊ะ!!!"
"ดี!!ร้องให้มันดังกว่านี้เอาอีก!! ฮ่าๆๆๆ!!"
เคว๊ก!! ฉั๊วะ!! กระฉูดด!!
ชายหนุ่มแผดเสียงหัวเราะอย่างคลั่งจนในที่สุดเขาก็ควักลูกตาข้างนั้นได้ออกมาสำเร็จจนเลือดสดๆพุ่งโดนหน้าเขาเต็มๆ ลูกตาทรงสวยพร้อมเยื้อสายเอ็นต่างๆตอนนี้ได้อยู่ในมือเขาแล้ว ภาพตรงด้านหน้าเขาตอนนี้ช่างเอน็จอนาจหญิงสาวที่เขาควักลูกตาออกดิ้นทุรนทุรายตาข้างที่ไม่ได้ควักเบิกชี้ขึ้นด้านบนกับตรงช่องทางนั้นมันโล่งเป็นรูโป๋เต็มไปด้วยเอ็นเนื้อเต็มตุ๊บๆเป็นจังหวะเลือดไหลรั่วไม่ขาดสาย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด..อึก!อึก!!"
ความรู้สึกนี้เกินกว่าหญิงสาวอย่างเธอจะรับไหวแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายเธอนี้เริ่มจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแล้วแต่มันกลับกลายเป็นชาเเทน เธอยังคงคิดในใจทำไมตัวเธอถึงไม่ตายสักทีทำไมมันต้องมาทรมานเธอ ตอนนี้สภาพเธอไม่ต่างจากตายไปแล้วเธอหรี่ตาที่ยังเหลืออยู่ข้างนึงของเธอมองดูคนอำมหิตข้างหน้า
นี่มันเกินคำว่าฆาตกรทั่วไปแล้ว ไอ้โรคจิตนี่มันเป็นซาตานในร่างมนุษย์ชัดๆ
"ลูกตาสวยดีนะปกติผมคงเก็บสะสมแล้วอ่ะน่ะ..แต่กูไม่ชอบตาที่มันดูถูกกูหรอก!"
ในสายตาตอนแรกของเขาจ้องมองดูลูกตาในมือเขาอย่างกับเห็นเพชรเม็ดงามแต่ก็ต้องแปรเปลี่ยนเป็นสายตาที่ไร้อารมณ์เยือกเย็นทันทีปล่อยลูกตาตกลงพื้นก่อนจะใช้เท้าเขาขยี้จนเละด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
"เอาล่ะอุ่นเครื่องกันมามากกพอล่ะต่อไปก็ลงมือจริงได้แล้วนะ"
"อะ..อะไรนะ!นี่มึงยังไม่พอใจอีกหรอ!ฆ่ากูให้ตายๆไปสักทีสิว่ะไอ้บัดสบ!!"
หญิงสาวถึงกับเหมือนตัวเองหยุดหายใจอีกครั้งเมื่อได้ยินคำนั้นหลุดออกมาจากปากชายปริศนาคนนั้น
"ผมจะไม่ฉีดยาชาให้เหมือนตอนแรกหรอกนะรอบนี้ขอสดเลยแล้วกันได้อารมณ์ดี"
ชายปริศนาฉีกรอยยิ้มมาให้ก่อนจะเดินหายไปในความมืดสักพักก่อนจะเข็นรถเครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆออกมาซึ่งมันคืออุปกรณ์ทรมานมนุษย์อย่างสมบูรณ์แบบยังไงล่ะ
"มะ..ไม่...ไม่.ไม่เอาฆ่ากูสักทีได้โปรดด!!ฆ่ากูซะ!"
หญิงสาวส่ายหน้าพลันวันกับสิ่งที่ตัวเองได้ยินจากมัจจุราชน้ำตาไหลพลั่งพรูออกมาไม่ขาดสายไหนจะเลือดที่ไม่หยุดอีกเธอขยับตัวแถบไม่ได้ เธอคงต้องตายด้วยการถูกทรมาน
"หึ..หึ..ชู่ว..ผมรับรองว่าเธอต้องสนุกกับมันแน่ คิก คิก"
"อึก! แกมันฆาตกรที่จับนักโทษมาทรมานสินะแกน่ะ! อึก! กูรู้นะว่ามึงเป็นใครถึงมึงจะปิดหน้าด้วยหน้ากากสกปรกนั่นก็เถอะ!"
ชายปริศนาถึงกับหยุดชะงักเล็กน้อยมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเฉยชาแสร้งทำสีหน้าตื่นตกใจว่าเธอรู้ได้ไงสักพักก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเเสยะมุมปาก
"ยังไงความลับของผมก็ยังเป็นความลับต่อไปละนะครับ หึ หึ"
"เอาล่ะอุปกรณ์เครื่องผมพร้อมล่ะนะเราเริ่มกันเถอะ!อยากจะรังสรรผลงานอย่างคุณแล้วสิ!"
ตรื๊น! ตรื๊น!
เสียงเปิดเครื่องเลื้อยไฟฟ้าดังขึ้น "เอาล่ะเริ่มตัดตรงไหนก่อนดีน๊า.."
"ไม่..ไม่อย่าเข้ามานะแกมันไม่ใช่คน!!!..อย่าาาาน๊าาาา!!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวยังคงดังไปทั่วกึงก้องในราตรีนี้ที่ฝนยังคงตกลงมาบดบังเสียงอันน่าหดหู่เวทนานี้ไว้
--------------------
จำนวน: 80 ตอน END
สถานะ: ยังไม่จบ (เริ่มเขียน)
Guest
