“เธอกับพ่อแม่เธอหลอกฉัน” เสียงเขาเข้มห้วน ดวงตาแววโรจน์จากความโกรธที่ถูกหลอก
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่พรีมค่ะ พรีมขอร้องท่านเองค่ะ พรีมอยากสบาย อยากมีชีวิตที่ดีเลยสวมรอยเป็นปริมค่ะ” พรวิภาแก้ตัว หล่อนยอมรับผิดไว้คนเดียว “คุณพ่อคุณแม่ไม่ยอม พรีมก็ดื้อรั้นอยากมา พรีมผิดเองค่ะท่านชีค”
“อยากสบายงั้นเหรอ” น้ำเสียงเขายังคงเช่นเดิม “ต่อไปนี้อย่าคิดเลยว่าตัวเองจะสบาย ฉันไม่เลี้ยงคนที่หลอกลวงฉันให้สุขสบายแน่นอน ฉันจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่เธอหวังไว้”
ใบหน้าจาฟาห์ตอนนี้น่ากลัว แต่ไม่เท่ากับเรื่องที่เขาทำต่อจากนี้ มือใหญ่กระชากแขนเล็ก ก่อนจะเหวี่ยงร่างอรชรไปบนเตียง
“เธอเสนอตัวเป็นผู้หญิงบนเตียงของฉัน เธอไม่ผิดหวังแน่ ฉันจะสนองเธอให้ถึงใจ” ปากพูดมือก็กระชากชุดสวยจนขาดติดมือ “แควก...แควก”
“ไม่ค่ะท่านชีค...ไม่” คำร้องห้ามดูไร้ประโยชน์ ตอนนี้เขากำลังลงทัณฑ์หล่อนตามอารมณ์คุกรุ่นในจิตใจ โดยที่พรวิภาไม่อาจห้ามปรามหรือระงับการกระทำของเขาได้เลย
ชีคจาฟาห์
พรวิภา
Guest
