ที่แท้ศิษย์พี่ดีกับข้าถึงเพียงนี้ 言为定

สวัสดีค่ะ >< ไม่ได้เปิดเรื่องใหม่นานเลย ฮ่าาา

เนื่องจากว่าช่วงนี้ติดนิยายจีนและซีรี่ส์จีน(เช่น ปรมา... แค่กๆ)

แล้วก็กำลังอินกับแนวผู้ฝึกตน+วาย+แนวทำเควสหรือแบบโดนระบบบังคับไรงี้

ประกอบกับเล็งว่าอยากเขียนสายต่างโลกเก็บเวลแบบเพลินๆ สักเรื่องมาพักใหญ่แล้ว

วันดีคืนดีมันก็อดไม่ได้จริงๆ ที่จะจับมาเขียนสักหน่อย แพ้ใจตัวเอง 555

เรื่องนี้ก็จะเขียนแบบชิลๆ ไม่ได้มีแผนจะเปิดขายเร็วๆ นี้ค่ะ 

ว่าจะเขียนเรื่อยๆ ไปก่อนจ้าอย่าเพิ่มถามเล่มนะ 5555

ถ้าอ่านแล้วชอบก็แวะคอมเม้นท์กันบ้างสักนิดนะคะ 

คนเขียนเป็นพวกมีกำลังใจตามแรงคอมเม้นท์ 

ถ้าเงียบกริ๊บอาจจะหมดแรงเขียนแล้วดองก่อนนะ เหงาาา เอื้ออออ 

อย่างไรก็ตาม จะพยายามเขียนให้อยากเม้นท์กันเยอะๆ ค่ะ >w<

เนื่องจากผู้เขียนวางธีมเรื่องเป็นแฟนตาซีมากกว่าจีนโบราณแท้ๆ ภาษาที่ใช้ก็จะก้ำกึ่งนะคะ 

ไม่เน้นความสวยงามมากเท่าไร ปนภาษาปัจจุบันด้วย

แต่ถ้าจุดไหนใช้คำทับศัพท์จีนผิดพลาด แจ้งได้เลยค่ะ 

ทางนี้พยายามรีเสิร์ชตลอดแต่ก็ไม่ได้เป๊ะมาก อาจมีพลาดๆ มั่วๆ 

เจอตรงไหนก็บอกกันได้นะคะ จะได้รู้แล้วแก้ไขค่ะ

----------------------------------------

ลำดับขั้นของผู้ฝึกตนในเรื่องเพื่อความเข้าใจง่ายๆ 

-----> ตื่นรู้ (มี15ขั้นปราณ)​ ปราณเริ่มต้นแต่ละคนไม่เท่ากัน 

พวกที่มีปราณชั้น8ขึ้นไปตั้งแต่เข้าสำนักนับว่ามีพรสวรรค์สูง 

คนทั่วไปในขั้นตื่นรู้มักอยู่ช่วงปราณขั้น3-5เป็นส่วนใหญ่ 

อายุขัยจะยืนยาวกว่ามนุษย์ธรรมดาเล็กน้อย เฉลี่ยประมาณ 100 ปี

-----> พลิกผัน (มีต้น กลาง ปลาย)​ 

ศิษย์โดดเด่นส่วนใหญ่มักจะอยู่ขั้นนี้ อายุขัยโดยประมาณ 300 ปี

-----> สรรค์สร้าง (มีต้น กลาง ปลาย)​ อาจารย์ส่วนใหญ่จะอยู่ขั้นกลาง-ปลาย

-----> ล่วงรู้ฟ้าดิน (มีต้น กลาง ปลาย)​ 

อาจารย์เจ้ายอดเขา/เจ้าสำนักส่วนใหญ่​ ร่างกายเทียบเท่าปี้กู่ ไม่จำเป็นต้องกินดื่มหรือนอนหลับ

-----> บรรพกาล (มีต้น กลาง ปลาย)​

-----> เร้นสวรรค์ (สูงสุด สามารถขึ้นชั้นเป็นเซียนบนสวรรค์ได้แล้ว) อายุขัยราว 3000 ปี

--------------------------------------------

        เจิ้งอี้เหยียนเป็นเพียงตัวประกอบหน้าโง่ชั้นลิ่วล้อซึ่งชอบรนหาที่ตายผู้หนึ่ง ขนาดในเนื้อเรื่องสี่ล้านห้าแสนคำของ 'ตำนานรักจิ้งจอกมาร' ยังมีการกล่าวถึงเพียงสามครั้งถ้วนจากจำนวน38เล่มจบ แต่ละครั้งปรากฏตัวไม่ถึงหนึ่งร้อยตัวอักษร ล้วนแล้วถูกพระเอกข่มขวัญบ้าง จ้องด้วยสายตากดดันจนต้องวิ่งหนีบ้าง ครั้งสุดท้ายที่มีบทคือถูกพระเอกที่เติมเงินอัพเวลกลับมาระเบิดพลังกระเด็นลงบ่อปลาถูกตอดจนตาย อนาถจนไม่รู้ว่าจะอนาถกว่านี้ได้อย่างไรแล้ว

        เหตุใดเขาถึงเข้ามาอยู่ในนิยายขายดีที่ถูกสร้างเป็นเกมจีบสาวแนวเดินเรื่องทำภารกิจ ตัวเขาก็สุดจะรู้ แต่ไอ้ที่ถึงกับมาอยู่ในร่างของ 'ศิษย์พี่ตัวโคตรประกอบที่กระจอกกว่าศิษย์น้องพระเอก' แบบนี้นี่... ที่จริงก็ดีเหมือนกันนะ 

        ไม่ต้องเป็นพระเอก(ที่มักถูกกลั่นแกล้ง) ไม่ต้องเป็นตัวร้าย (ศูนย์รวมความแค้น) ถึงเวลาก็ค่อยชิ่งหนีไม่อยู่ให้โดนถีบตกบ่อปลาตายก็พอแล้วนี่! 

        ทว่าแผนการปลีกวิเวกสู่ชีวิตกินๆ นอนๆ ยังไม่ทันร่างได้ครบถ้วนดี ก็มีป้ายข้อความชวนสะพรึงเด้งขึ้นมาก่อน

        'ภารกิจหลัก : จบโหมดเนื้อเรื่อง' 

        หัวข้อเควสสั้นมาก คำอธิบายสั้นมาก ทว่าในความสั้นนั้นมีข้อความลึกซึ้งเขียนอยู่ด้วย 

        'หากตัวละครหลักไม่สามารถจบโหมดเนื้อเรื่องได้ ท่านจะถูกส่งกลับโลกเดิม' 

        สรุปง่ายๆ พระเอกตาย เขาตายตาม ฟัคเถอะท่าน!!!