“เดี๋ยว…”
หมับ
“อะไร…” เสียงเข้มต่ำเรียกไว้ก่อนที่ฉันจะเดินออกไปจากห้องของเขา ฉันหมุนตัวไปมองทางครามแต่ก็ต้องชะงักและอ้าปากที่กำลังจะถามเขาค้างไว้ ทันทีที่หน้าอกรับรู้ถึงฝ่ามือหนาอุ่นร้อนที่กำลังจับหน้าอกของฉันเอาไว้โดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ทั้งฉันและครามเราสบสายตากันนิ่งไปหลายนาที แต่เหมือนครามจะได้สติก่อนเขาเลยดึงมือหนาออกแล้วบอกด้วยเสียงเรียบนิ่งทันที
“ฉันจะจับแขน แต่เธอดันหันมาซะก่อน” ฉันที่กะพริบตาปริบๆ มองครามอยู่พยักหน้าหงึกหงัก เม้มริมฝีปากเล็กน้อย แล้วรีบหันไปมองอย่างอื่นในห้องเขาแทน
มันเป็นอุบัติเหตุสินะ เอาเถอะ ฉันไม่อยากโวยวายอะไรหรอก เขาก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย แต่ทำไมหัวใจถึงเต้นระรัวและรู้สึกหน้าร้อนผ่าวแบบนี้ล่ะ...
#ฟองคราม
แอบแปะอีกเรื่อง จะมาอัปอีกทีหลังจบทุกเรื่องก่อนเน้อออ
ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักที่คอยติดตาม และสนับสนุนมากๆเลยน้า 🖤
*รูปเป็นแค่อิมเมจตัวละคร ขออนุญาตเจ้าของรูปด้วยนะคะ
คำเตือน! นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป
*อาจมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรง เรื่องเพศ และการใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสม
**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557
ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต
หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537
Guest
