เควิน x ตะวันฉาย
——————————————-
เขาเป็นเหมือนเจ้าชายที่สง่างาม ส่วนเธอเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาที่ก้าวเข้ามาเป็นนางบำเรอของเขา
เขาเลี้ยงดูและส่งเสียเธอในตอนเด็ก หญิงสาวที่เขาเอ็นดูเติบใหญ่เป็นสาวงามสะพรั่ง
แม้ใจห้ามไม่ให้รักเพราะอดีตที่ทำร้ายเขา ทำให้เขาฝังใจและเห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายความใคร่
แต่ในที่สุดเขาก็ทนแรงตัณหาไม่ไหว คนหนึ่งรักหมดหัวใจ แต่อีกคนกลับใจร้ายอย่างที่เธอไม่เคยคาดคิด
ผลตอบแทนมันเหมือนยาพิษที่ฝังอยู่บนเข็มเย็บผ้าของเจ้าหญิงนิทรา และเธอไม่ใช่เจ้าหญิง แต่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาคนนึง
————————————
2ชั่วโมงผ่านไป ตะวันฉายที่อยู่กับความเงียบมาพักใหญ่ๆแล้ว แถมตอนนี้ก็ไม่มีอะไรห่อหุ้มร่างกายของเธอเลย หญิงสาวคิดว่าอีกคนคงหมดอารมณ์กับเธอแล้ว และเพื่อความแน่ใจ ตะวันฉายลองก้มดูลอดช่องประตูอีกครั้งและก็พบว่าไม่มีคนใจร้ายอยู่แล้ว เธอจึงค่อยๆเปิดล็อคประตูแล้วก้าวขาออกไป และทันใดนั้นตะวันฉายก็ต้องแทบจะปิดกลับเมื่อเห็นเควินนั่งอ่านหนังสือรอเธออยู่บนเตียง เขาเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธเธอหรือเปล่า
“2ชั่วโมง นึกว่าตายอยู่ในนั้นซะแล้ว..”
“......” ตะวันฉายเตรียมปิดประตู เขาปิดหนังสือวางมันไว้บนเตียงแล้วเดินลงมาอย่างไม่รีบร้อน
“ถ้าเธอปิดอีก คราวนี้ฉันจะไม่นั่งรอแล้ว เธอคิดว่าเจ้าของบ้านจะไม่มีกุญแจบ้านตัวเองรึไง?” เควินเลิกคิ้วถามพลางชูกุญแจในมือหมุนมันไปมา ตะวันฉายยืนนิ่ง เขาแกล้งให้เธอเปลือยอยู่ในนั้น 2 ชั่วโมง ทั้งที่สามารถไขเข้ามาได้ เล่นกับใจเธอ ให้เธออดทนหนาวสั่นอยู่ในนั้น ให้เธอกลัวราวกับหนูติดจั่นที่เกรงว่าราชสีย์จะมาตะครุบเธอตอนไหน น้ำตาที่พึ่งหยุดไหลไปเพราะความเหนื่อยล้า และร่างกายอ่อนแรงลง มันกลับไหลออกมาอีกรอบเพราะเขาเห็นเธอเป็นเพียงของเล่นชิ้นหนึ่ง..
เควินเดินเข้ามาหาอีกฝ่ายที่ยืนนิ่ง คราวนี้ไม่มีท่าทางขัดขืนเหมือนรอบก่อน เธอเหมือนจะยอมจำนนแก่เขาจนได้..
“สนุกหรือคะ?” ตะวันฉายก้มหน้ามองพื้น เธอไม่ได้สบตาเขา ไม่อยากมองหน้าคนที่เห็นความทุกข์ของเธอเป็นเรื่องสนุก
“อะไร?”
“คุณใจร้ายกับคนที่คุณรักแบบนี้เหรอคะ”
“ฉันบอกตอนไหนว่าฉันรักเธอ...” เควินไม่ได้โกหก เขาเคยรักเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้.. คิดว่าตะวันฉายคือคนคนนั้นแต่ก็ไม่ใช่ สุดท้ายมันก็ไม่เคยมีความรักจริงๆอยู่ในนั้น หัวใจของเขามันด้านชาเกินกว่าจะรักใครลงอีกแล้ว
“ฉายได้ยิน.. ที่คุณละเมอเมื่อคืนก่อน”
“งั้นเหรอคะ? งั้นเราก็คงเป็นคนที่เกลียดกัน”
“หมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่า ฉายเกลียดคุณเหมือนกัน เกลียด!” เธอเดินเข้ามาหาเขาที่หยุดนิ่ง มือเรียวฟาดลงไปบนใบหน้าคมจนมันขึ้นรอยฝ่ามือ เควินตกตะลึง โดนร่างบางตบเป็นครั้งที่เท่าไหร่เขาเลิกที่จะนับไปแล้ว แต่มันจะไม่มีครั้งหน้าอีกแน่ๆ
————————————
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ อยากจะไปไหนก็ไป ไปให้พ้นหน้าฉัน!” เขายังตะคอกไม่หยุดเมื่อเธอยังคงฝืนคำสั่งเขา
“ฉายอยากทำแผลให้คุณ”
“ไม่ต้อง ออกไป!”
“แต่เลือดคุณมันยังไหลอยู่เลยนะคะ” ในที่สุดตะวันฉายก็เดินถึงตัวเขาจนได้ มือเรียวเอื้อมแตะไปที่แผล แต่ถูกเขาปัดออกอย่างไม่ใยดี
“อย่ามาจับ ฉันรังเกียจ”
“คุณเควิน.. ฉายไม่ได้จะไปกับเขา เราบังเอิญเจอกัน..” เธอพยายามอธิบาย
“ฉันไม่ได้อยากรู้ ต่อไปนี้อย่าให้ฉันเห็นหน้าถ้าไม่จำเป็น ดูแลตัวเองให้ดี เพราะมีลูกของฉันอยู่ในท้องของเธอ ห้ามไปมั่วกับใครระหว่างท้องลูกให้ฉัน เพราะถ้าเด็กเป็นอะไรไป ฉันเอาเธอตายแน่! แล้วนับจากพรุ่งนี้ก็ย้ายไปอยู่ที่ห้องคนใช้หลังบ้าน อาหารก็กินแบบเดิม ห้ามอด และห้ามปล่อยตัวให้โทรม ไปตรวจครรภ์ทุก2อาทิตย์ ฉันจะให้คนพาเธอไปเอง อยู่ที่นี่จนกว่าจะคลอด แล้วจะไสหัวไปไหนก็เชิญ เพราะฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีกแล้ว” เควินพูด เขาต้องการตัดเธอออกจากชีวิตจริงๆสักที ในเมื่อเขาทำเธอท้อง เขาจะเลี้ยงลูกเอง เควินจะไม่มีวันให้ลูกไปกับแม่อย่างตะวันฉายเด็ดขาด ต่อให้เขาต้องเลิกรากับนารา เขาก็จะเลี้ยงลูกคนเดียว คนอย่างตะวันฉายจะไม่มีสิทธิ์ในความเป็นแม่อีกตลอดไป!
—————————————-
คำเตือน!
ดราม่าเข้มข้นเหมือนเดิมน้า เพราะฉะนั้น เตรียมผ้าเช็ดหน้ากันไว้ให้พร้อมด้วยจ้า
แวะมาเปิดเรื่องให้จ้า และจะบอกว่า ดราม่าหนักมากกกก เหมือนเดิมจ้า
สามารถซื้อเป็นรูปแบบ ebook ได้ใน meb นะคะ ราคาถูกกว่าเติมเหรียญน้า ตอนนี้มีโปรโมชั่นราคาเพียง 179 บาทเท่านั้นค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
Littlemarimo/มารี
ขอบคุณที่สนับสนุนนิยายไรท์นะคะ
สามารถแจ้งปัญหาต่างๆในการอ่านนิยายหรือ ติชม
ติดตามนิยายไรท์เรื่องอื่นๆ ได้ที่แฟนเพจ writer-littlemarimo
https://www.facebook.com/writerlittlemarimo
Guest
