เสียงร้องครางขอความช่วยเหลือจากเธอดังออกมา เธอเป็นคนแรกที่คนอย่างเขาต้องร้องขอความปราณี ร่างใหญ่นอนแผ่ลงไปบนที่นอนอีกครั้งราวกับคนหมดเรี่ยวหมดแรง พร้อมกับใช้สายตาจากดวงตาสีสวยที่เธอชื่นชอบส่งไปวิงวอนขอความเมตตาจากเธอ
“ทรมานหรือคะลอเรนซ์...”
หญิงสาวเอี้ยวตัวมาถามคนที่นอนแผ่หราอยู่ปลายเท้าเธอด้วยท่าทีผยองเหมือนคนมีชัย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในเวลานี้ลอเรนโซ่ เซเลบัสผู้จองหองจะมานอนสยบอยู่แทบเท้าเธอ
“ที่สุดเลยแหละจ้ะ...ที่รัก...ได้โปรดช่วยผมที...อย่าปล่อยให้ผมขาดใจตายไปตรงนี้นะทูนหัว”
“แต่ฉันว่าทำแบบนี้ก็สนุกดีนะคะ แค่เลียๆ แบบนี้ก็พอแล้วมั้งคะลอเรนซ์...”
“ผมไม่สนุกกับคุณด้วยนะยาหยี แต่ถ้าคุณเห็นว่ามันสนุกผมก็จะเล่นด้วย อย่ามาร้องขอความปราณีจากผมเชียวนะทูนหัว...”