ปึกกกก
"โอ๊ยย"อะไรกันนี่
“Damn!!!!!!”
“…..”อะไรของตานี่
“Why don't you look where you're going (ทำไมไม่รู้จักมอง)” อาว ชนฉันก่อนแล้วยังว่าฉันว่าทำไมไม่รู้จักมองอีก
“บ้าป่าวว่ะ! You bumped into me.(คุณเดินชนฉันก่อน) ”โอ้ยเจ็บชิบ
“เธอพูดว่าอะไรนะ”อาวพูดไทยได้นิหว่าฉันค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะตอบกลับไปว่า
“ฉันพูดว่า ‘นายน่ะบ้าป่าวว่ะ’”เฮ้ยยย….นี่มันไอบ้ากามที่อยู่ให้ห้องน้ำวันนั้นนี่หว่า
“เธอ!”
“…”เวรแล้วไง
“หึ หึ”หัวเราะบ้าอะไรของมัน
“หัวเราะไร?”
“นี่ไหนๆวันนั้นเธอก็ศึกษาทฎษดีของฉันแล้ว…เราลองมาปฎิบัติดูไหม”หะ ปฎิบัติบ้าบออะไร ?
“…”
“ถ้าเงียบแสดงว่าตกลง”เฮ้ยยย
“อย่าเข้ามานะ!! ฉันกับนายเราไม่เคยรู้จักและไม่เคยเจอกันนายจะทำแบบนี้ไม่ได้”
“เธอแน่ใจเหรอว่าเราไม่เคยเจอกัน?”
c'soon
***จากใจนักเขียน***
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน รี่เป็นนักเขียนใหม่นะคะ เพิ่งเขียนเรื่องแรกง่า (อาจจะไม่เพอร์เฟคนะคะ)การแต่งนิยายเรื่องนี้จึงมาจากแรงบันดาลใจล้วนๆคือชอบอ่านนิยายมากกกกค่ะและส่วนตัวรี่ประกวดความสามารถจนชนะ(ฟลุ๊ก)แล้วได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศประเทศหนึ่งมีความสุขมาก สนุกมาก แต่ไม่สามารถไปอยู่นานกว่านี้ได้ (เลยแต่งลงนิยายแทน55) สุดท้ายขอบคุณนักอ่านทุกท่านมากค่ะที่สละเวลาอันมีค่ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ รี่จะตั้งใจแต่งที่สุดนะคะ
Guest
