รัก | หนัก | หน่วง

สวัสดีครับผมชื่อคิน ผมมีอะไรจะบอก 

ผมมันเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุด 

คนเลว... 

คนทรยศ... 

นั่นแหล่ะคือผม... 

งงใช่มั้ยครับว่าทำไมผมถึงด่าตัวเองแบบนั้น ลองฟังดูแล้วคุณจะรู้ว่าผมสมควรโดนด่าแค่ไหน 

ผมเลวที่แอบมีสัมพันธ์กับคนที่มีเจ้าของเขาชื่อพี่เมฆครับผมแอบชอบเขาตั้งแต่ม.4 แต่นั่นยังไม่หนักเท่ากับที่ผมทรยศพี่ชายผมด้วย 

ใช่ครับ 

เพราะพี่เมฆคือแฟนของพี่เคพี่ชายผมเอง 

ผมรู้ทุกอย่างว่ามันไม่ควรมันไม่ถูกต้อง 

แต่ทำยังไงดี... 

ผมรักเขา… 

ยิ่งนานวันผมก็ยิ่งรักเขามากขึ้นเขาคือรักครั้งแรกของผม แต่ผมก็เสียอะไรหลายอย่างให้กับคำว่ารักครั้งแรก 

เสียตัวตน 

เสียคน 

เสียใจ 

มันทรมานนะที่ต้องเห็นเขายิ้ม หัวเราะ กอดหอมใครอีกคนทั้งๆ ที่ตัวเขาเองก็ทำแบบนี้กับผม 

บางครั้งผมก็อยากมีตัวตนขึ้นมาบ้าง 

คุณเข้าใจผมมั้ย?... 

part คิน+เมฆ 

“งั้นพี่ก็เลือกมา…พี่จะเลือกใคร” ผมผละออกจ้องพี่เมฆทั้งน้ำตา 

“พี่…” พี่เมฆลำบากใจ 

“ทำไม?” ผมถามเสียงสั่น 

“พี่รักคินนะ…รักมาก…แต่พี่ก็รักเคเหมือนกันเคเขาไม่ผิด…” 

“งั้นผมผิดสินะ!” 

“คิน! ...มีเหตุผลหน่อยสิ” 

“ต้องเป็นผมป่าววะที่ต้องพูดคำนั้น! ..? พี่แม่งชั่ว! ...โคตรชั่ว!” ผมปาดน้ำตาเดินมาหยิบกระเป๋า 

“คิน! ...เดี๋ยวก่อน” 

“อย่ามาจับ!!!” ผมสะบัดมือออกจ้องพี่เมฆอย่างแข็งกร้าว 

part : เค+เมฆ 

"มึงไปไหนมา!" 

"อะไรวะเคอย่าหาเรื่องได้ป่ะ" 

"หาเรื่องเชี่ยไรวันนี้มึงไม่มีซ้อมแถมบอกกูว่าปวดหัวอยากนอนแล้วนี่อะไรกูมารอมึงที่ห้องตั้งสามชั่วโมงละนะ" 

"กูก็มีธุระบ้างมั้ยวะ" 

"ก็บอกกูดิทำไมมึงต้องโกหก" 

"กูเปล่าเลยเค...กูไม่ได้โกหกอะไรมึงเลยเป็นมึงนั่นแหล่ะที่ชอบจับผิด" 

ปัง! 

ประตูห้องน้ำปิดลงพร้อมกับอุณหภูมิในใจผมที่กำลังใกล้จุดเดือด 

มันมีความลับกับผม 

มันโกหก 

คบมาจะเข้า7ปีอยู่แล้วแม่งทำไมจะไม่รู้ ที่ผ่านมาก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นมาตลอดแต่นี่มันชักจะเกินไปแล้ว 

ความอดทนผมใกล้จะหมดแล้ว 

สวัสดีค่า 🙏 เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว รักจริง หนักจริง หน่วงจริง 

ฝากติดตามด้วยค่ะ 

(อ่านฟรี!!!!!!!!!..)แก้ไขตอนที่ลงไว้ 60 % จะอัพเป็น 100% และติดเหรียญค่ะ