เพื่อนกันฉันรักเธอ

เพื่อนกันฉันรักเธอ

ยูซอง&ชมพู

บทนำ

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของนักเรียนชั้นม.6ซึ้งเป็นปีสุดท้ายของฉันแล้ววันนี้ทุกคนดูสดใสมากก็แน่ล่ะค่ะหลังจากที่ไม่เจอกันตั้งหลายเดือนมีเรื่องให้เม้าส์กันเยอะ5555+

.

.

.

.

ก่อนอื่นแนะนำตัวก่อนนะคะฉันชื่อชมพู นิสัยรักความยุติธรรม เป็นคนตรงๆค่ะ จริงใจพูดจาขวานผ่าซาก แต่ไม่ใช่คนหยาบคายนะคะ เป็นคนค่อนข้างโลกสวยนิดนึงค่ะได้นิสัยแม่มา5555

ในครอบครัวฉันเป็นลูกคนเดียวค่ะแม่ของฉันเป็นซิงเกิลมัม ส่วนพ่อแยกทางกับแม่ตั้งแต่ฉันเกิดแล้วค่ะแม่เล่าให้ฟังว่า พ่อกับแม่เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน มัธยมจนถึงเรียนมหาลัยท่านทั้งสองก็เรียนด้วยกันมาตลอด พ่อกับแม่สนิทกันมากไปไหนทำอะไรด้วยกันแบบเพื่อนสนิทคนนึงแม่บอกว่า ...

เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้น วันกินเลี้ยงเรียนจบรับปริญญาของทั้งสองวันนั้นทั้งสองเมาหนักมากจึงเผลอมีอะไรกันโดยไม่ได้ตั้งใจ พอหลังจากนั้นแม่ก็ตั้งท้อง แม่บอกว่าตอนนั้นพ่อเครียดมากเพราะพ่อกำลังจะแต่งงานกับแฟนของพ่อที่คบกันมานานอีก1อาทิตย์

พ่อบอกแม่ว่าจะยกเลิกการแต่งงานเพื่อมารับผิดชอบและแต่งงานกับแม่แต่แม่ไม่ขอรับความรับผิดชอบตรงนั้นเพราะแม่ก็เห็นใจพ่อท่านทั้งสองจึงตกลงกันว่าจะช่วยกันเลี้ยงดูลูกเป็นเพื่อนกันโดยทำหน้าที่แค่พ่อกับแม่ก็พอแล้ว แม่บอกกับพ่อว่าความเป็นเพื่อนจะทำให้เราอยู่ด้วยกันยืนยาวกว่าถ้าเราเป็นคนรักกันฉันอาจจะเสียเพื่อนที่ดีแบบแกไป ท่านทั้งสองเลยตกลงกันได้ด้วยดี

โห....ดราม่าซะยาวเชียว 😄😄😄

ณ อาคารเฟื่องฟ้า

ฉันเดินมาจนถึงชั้น3อาคารนี้มี3ชั้นมีแค่ม.6เท่านั้นฉันมีเพื่อนอยู่2คนค่ะสนิทกันมาตั้งแต่ม.ต้นมันชื่อ ปลานิล มันเป็นเงียบๆค่ะเรียบร้อยแต่ก้แอบแรดหน่อยๆ แต่นางสวยค่ะเป็นดาวร.รแถมเรียนได้ท็อปที่1ตลอดส่วนฉันแค่ผ่านก็พอใจแล้วค่ะ😂😂😂

การที่ฉันสนิทกับปลานิลเพื่อนคนอื่นๆก็คิดว่าฉันเรียนเก่งชอบให้ฉ้นสอนการบ้าน บางทีก็ให้ไปช่วยติว แต่ฉันก็ปฏิเสธตลอดเพราะฉัน ก็เรียนไม่ค่อยเก่งเลยถูกมองว่าหยิ่งเพื่อนบางคนก็เลยหมั่นไส้ฉันทั้งคู่มาก (จริงๆกูไม่ได้หยิ่งกูโง่) 😂😂😂

แต่ปลานิลนางหยิ่งจริงค่ะ นางเป็นคนถือตัวมากเพราะที่บ้านนางสอนมาแบบนั้น แต่สาเหตุที่เรามาเป็นเพื่อนกันได้เพราะ เพราะตอนม.1 ปลานิลอ่านหนังสืออดหลับอดนอนจนหน้ามืดเป็นลมแต่ก็ไม่มีใครอยากช่วยเพราะมีแต่คนหมั่นไส้มัน ฉันเดินผ่านมาพอดีก็เลยวิ่งเข้าไปช่วยพอหลังจากนั้นเราก็เลยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอดแต่เพื่อนอีกคนไม่ขอพูดถึงแล้วกันเพราะตอนนี้เราไม่ได้สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ฉันเดินใกล้ถึงห้องเรียนแล้วคิดว่าปลานิลมันน่าจะมาแล้ว

" โอ้ะ !!? ....นี่ทำบ้าอะไรของนาย" ฉันเดินเข้าห้องเรียนจู่ๆก็มีคนมาขัดขาฉันหน้าทิ่มเกือบล้มแต่ยังไม่ทันจะล้มเขาก็เอามามือมาคว้าแขนฉันไว้ฉันโมโหมากหันไปหาคนที่แกล้งฉันเขาคนนั้นก็คือ...ยูซอง เพื่อนสมัยม.ต้นที่ฉันไม่อยากจะพูดถึงมัน

ยูซอง : ก็แค่อยากทักทายเพื่อนเก่า

ชมพู : แต่ฉันไม่ได้อยากคุยกับนาย

ยูซอง : โอ้ยยย พูดแบบนี้ฉันเสียใจนะ☺☺

ชมพู : เรื่องของนายไม่ใช่เรื่องของฉันหลบไป (รำคาญไอ้บ้านี่จริงๆชอบกวนประสาทอยู่เรื่อย)

ยูซองยิ้มให้ฉันแล้วเดินจากไป.