[18+] รักไร้.."พรมแดน"
10
ตอน
2.7K
เข้าชม
42
ถูกใจ
2
ความคิดเห็น
2
เพิ่มลงคลัง

คุณเคยเชื่อเรื่องวิญญาณไหมคะ ฉันไม่ใช่คนที่งมงายในเรื่องแบบนั้น ไม่เคยคิดจะเชื่อเลย แต่พอวันนึงมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวฉัน มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือฉันไม่ได้อยู่คนเดียวแน่ๆ แต่.. มันคือจุดเปลี่ยนชิวิตฉัน สิ่งที่ไม่มีไม่ใช่ว่าไม่มี สิ่งที่ไม่เห็นไม่ใช่ว่าไม่มีจริง มันเริ่มตั้งแต่..

ย้อนไป 3 ปีก่อน

ณ สวนสาธารณะ 15:20 น.

"ฮัลโหลลลลลล~"เสียงใสๆของเพื่อนสาว ตาล แสนสนิทของฉันได้ดังขึ้นมาทำให้ทุกสายตาได้หันไปมองเธอ

"วีนา~ ดูนาฬิกาสิ๊"สิ้นเสียงฉันเพื่อนสนิทอีกคนที่นั่งข้างม้านั่งได้มองนาฬิกาตัวเองทันที

"15 โมง 20 แล้ววววว"เสียงหวานๆของยัย วีนา ได้พูดขึ้นมาทำให้คนตรงหน้าที่มาสายต้องยิ้มเขินๆออกมา

"พอดีรถติดดดด"

"วันนี้วันหยุด"ฉันพูดพลางมองเพื่อนสนิทตรงหน้าทันที

"ความจริงรถชนกัน!"

"ได้ข่าวว่าบ้านมึงห่างจากนี้ไปโลเดียวเองไหมยัยตัวดีเอ้ยยย~!"สิ้นเสียงฉันมือหนาๆของฉันก็ได้เขกหัวยัยตาลทันที

"โอ้ยยย มึงงง ก็แบบบบบบบบ"

"แบบ?"

"ก็แบบบบบ"

"ถ้ามึงยังแบบอีกรอบขากูได้ฟาดหน้ามึงแน่!"ฉันพูดพลางยกขาขึ้นมาเตะไปที่เพื่อนสนิทข้างหน้าฉันทันที

"โอ้วว ช้าก่อนแม่ยอดยายี ขาเจ้าช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก!"สิ้นเสียงตาลได้จับขาฉันไว้ทันที

"เหอะๆๆๆๆๆๆ"

"เราจะไปกันรึยังงง เค้าอยากเที่ยววว"วีนาได้พูดขึ้นมาพลางควงแขนฉันสองคนไว้ทันทีและลากออกมาจากสวนสาธารณะทันที

"น้องคนเล็กวีนาเราอยากไปไหนค้าาาา"ตาลได้ถามขึ้นพลางลูบหูเพื่อนอีกคนเบาๆ

"เค้าอยากไปดูหนังงง"วีนาพูดออกมาพลางกระชับแขนทันทีเพื่อที่จะเกาะพวกเราได้แน่นๆ

"ดีเลย ไอ้เม ฉันอยากดูอเวนเจอ.."

"ตอนจบไอรอนแมนตาย"ฉันพูดออกมาทำให้เพื่อนสนิทตัวดีของฉันได้ทำตาโตทันที

"ไอ้ เมล่อน! มึงสปอยหนังกูไอ้สัสสสส"สิ้นเสียงยัยเพื่อนตัวดีก็ได้ตีแขนฉันทันที

เปี๊ยะ!

"กูเจ็บอีสัสสส"

"สมสัส!"

"ทุกคนอ่าาา ไปกันเถอะวีอยากดูหนังงงง"

"ถ้าไม่ติดว่าวีห้ามนะมึงโดนกูแน่ไอ้เม! กูแค่ไม่อยากหยาบคาบต่อหน้าเพื่อนวีเท่านั้นแหละ!"

"ไหน ไหนเธอไปอยู่ที่ไหนมา~"

"ไหนพ่อง!!"

.

.

.

.

.

.

22:00 น.

"ฮ..ฮึกกก..ฮืออออ"

"ไอ้สัสตาล มึงร้องไห้เพื่ออออ?"

"อ่ะ ทิชชู่นะตาล อย่าร้องสิ"

"ข..ขอบใจนะวี..มึงง..ฮึกกก..ฟื้ดดดด"สิ้นเสียงเพื่อนรักก็ได้สั่งน้ำมูกแรงๆออกมาทันที

"ฮ..ฮึก..อ่ะ..คืนTT"

"... เพื่อนวีเกรงใจจังเลยเพื่อนตาลT.T"

"ถามจริง กูอุสาต์สปอยว่าไอรอนแมนตายมึงแล้วมึงก็ยังร้องไห้อีกหรอ!"

"ม..มันเศร้า..ฮืออออออออออออออออออออออออออออ..ไอรอนแมนนนนนนนนนน"

"กูล่ะอยากเป็นเดอะฮัคมากเลยตอนนี้"

"ทำไมอ่ะเม"เพื่อนวีถามออกมาพลางเอียงคอสงสัย

"กูจะได้อัดอีตาลให้ยับเลย!"

"555 งั้นเดี๋ยววีกลับก่อนนะพอดีพ่อไลน์มาตามแล้วอ่าาา ไว้เจอกันที่มหาลัยนะะ"

"ไม่ไปผับด้วยกันก่อนอ่อ"ฉันถามคนตรงหน้าที่ได้แต่ยิ้มตอบแล้วส่ายหน้าเบาๆ

"วันนี้คงไม่ได้อ่าา"

"งั้นไม่เป็นไรกลับดีๆนะะ"

"งื้ออ งันวีกลับก่อนนะเม ฝากตาลด้วยนะะ"

"ได้เลยย กลับดีๆนะวี"สิ้นเสียงฉันก็ได้โบกมือให้คนตรงหน้าที่กำลังโบกมือลาเดินออกจากห้างไป

"ฮ..ฮึกกก..มึงงง"

"ไม่เป็นไรไอ้สัส ไปกินเหล้าย้อมใจกันป่ะ"

"ไอรอนแมนกู..ฮือออ"

"กูว่าไปศรีธันยาเลยดีกว่า-.-"

.

.

.

.

.

ณ ผับxx 23:00

ตื๊ดดดด

"แฮ่กๆ อีเมล่อนเอ้ยยยยย แม่งเพลงมันส์มากกกกก"ตาลพูดออกมาพลางกลับมานั่งที่โต๊ะทันทีด้วยความหอบเหนื่อย

"ถ้ามึงมีผัวนี่ผัวมึงต้องล่ามโซ่มึงไว้เลยนะเนี่ย เต้นแรงยังกับหมา"

"มึงว่ากูเป็นหมาหรอ!"

"นี่มึงยังไม่รู้ตัวอีกหรอไอ้ควายยย"

"มึงหัวเราะอะไรไอ้สัส!"สิ้นเสียงตาลก็ได้ชี้มาที่ข้างๆฉันทันที

"ใครหัวเราะอะไรมึงตาล มึงชี้อะไรเนี่ย"ฉันถามเพื่อนสนิทตรงหน้าที่กอดอกไม่พอใจ

"แม่งเอ้ย รู้งี้น่าจะบอกๆไปเลยดีกว่าแม่ง"ตาลบ่นงุบงิบเบาๆทำให้ฉันสงสัยทันที

"มึงเมา?"

"มึงมันโง่อ่ะเม"

"เอ้าาา กูผิดไรรร โดนด่าเฉยยย"ฉันพูดพลางส่ายหน้างงๆพลางกำลังจะยกแก้วเหล้าที่อยู่กลางโต๊ะมายกดื่มทันที

เพล้ง!

"เอ้า หล่นได้ไงว่ะ"ฉันพูดพลางเกาหัวงงๆทันทีเมื่อเห็นแก้วตรงหน้าได้ถูกเลื่อนไปตกโต๊ะเอง ท่าทางแม่งจะเริ่มดื่มเยอะจนเลอะเลือนแล้วนะเนี่ย

"มึงทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าแก้วมันโดนเท้ากูจะทำยังไงไอ้สัส!"ตาลพูดออกมาพลางส่ายหน้าไม่พอใจออกมา

"โทษๆพอดีกูไม่ได้ตั้งใจ กูคงเมาแล้วแหละ"สิ้นเสียงฉันก็ได้ตีหัวตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติออกมา

"กูไม่ได้ว่ามึง"

"อ้าว แล้วมึงว่าใคร"

"คนที่นั่งข้างๆมึง"

"บ้าบอ"ฉันพูดพลางมองข้างๆฉันที่ว่างเปล่า

"เออ กูมันบ้าเองที่ดันเห็นอะไรพวกนี้ แม่งเอ้ย"ตาลพูดพลางยกเหล้าดื่มรัวๆมันทำให้ฉันงงทันที

"อะไรว่ะเนี่ย"ฉันพูดอย่างไม่เข้าใจพลางขอแก้วใหม่ทันที

"มึง ถามจริงนะ"ตาลทำหน้าจริงจังพูดออกมาพลางวางเเก้วเหล้าบนโต๊ะทันที

"อะไรอ่ะ"

"ช่วงนี้มีรู้สึกแปลกไหม"

"ยังไงอ่ะ"

"ก็แบบเหมือนมีคนตามหรืออยู่ข้างๆตลอดอ่ะ"

"........."

"ที่มึงเงียบแบบนี้.."

"มันไม่มีอะไรทั้งนั้นอ่ะตาล ทุกอย่างมันเป็นวิทยาศาสตร์ทั้งนั้น"ฉันพูดพลางรินเหล้าแก้วใหม่และยกดื่มทันที

"กูยังไม่ได้ถามอะไรเลยนะ เมล่อน มึงรู้สึกใช่ไหม"

"..."สิ้นเสียงเพื่อนสนิทฉันก็ได้ปริปากเงียบและหลับตาถอนหายใจเบาๆ

"อืม ใช่..."

"มึงรู้สึกยังไง"

"เวลาที่แบบกูนอนคนเดียวเวลาที่สกายไม่อยู่เหมือนมีคนมานอนข้างๆกูอ่ะ บางทีกูรู้สึกถึงลมหายใจข้างๆคอกูเองเลย.."

"เม มึงฟังกูนะ.."

"อืม...กูฟังอยู่"

"กูรู้ว่ามึงไม่ได้อยู่คนเดียว และมึงก็ไม่ได้คิดไปเองด้วย มีคนที่ไม่ใช่คนอยู่กับมึงรวมถึง.."

"ถ..ถึง?"

"ตอนนี้ด้วย.."

.

.

.

 

แบล็ค อายุ 24 ปี (บูรพา ศิลาเจริญภักดี)

"กูไม่มีที่ไป และกูก็จะไม่ไปไหน กูจะอยู่แค่กับมึงคนเดียว"

 

เมล่อน อายุ 22 ปี (เมริณี ราชวณี)

"เอาจริงๆป่ะอีพี่ ถ้าอีพี่รับน้องได้จริง น้องบอกเลยว่าอีพี่จะรับทุกอย่างที่เลวร้ายบนโลกนี้ได้แล้วอ่ะอีพี่"

 

ตาล อายุ 22 ปี (นาฎสลา นัญฎาวิน)

"กูไม่น่าเกิดมาเจอพวกมึงเลยจริงๆ"

 

ที อายุ 24 ปี (ทรีพัฒน์ วงศ์ภูมิวลิน)

"กูอาจเสี้ยนตีนใครๆ เเต่รู้ม่ะกูอยากเสี้ยนมึงที่สุด"

 

วีนา อายุ 22 ปี (วีรยา กิตตินายา)

"อะไรๆ.. มันห้ามไม่ได้หรอกนะเพื่อนรัก"

 

สกาย อายุ 20 ปี (อัครภูมิ สลาภักษิ)

"ผมว่าพี่รู้คำตอบนะครับพี่เมล่อน"

.

.

.

.

#แนะนำตัวละคร

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว