The Photograph ภาพถ่ายเชื่อมรัก

แช๊ะ !

เสียงลั่นชัตเตอร์ในมือของหญิงชาวเอเชียคนหนึ่ง เธอกำลังก้าวเท้าออกไปข้างหน้าอย่างช้าๆนิ้วชี้ของเธอวางอยู่ตรงตำแหน้งปุ่มชัตเตอร์เลงสายตาไปยังมุมที่ต้องการก่อนที่เธอลั่นชัตเตอร์ในมืออีกครั้ง

แช๊ะ !

ขณะที่เธอกำลังเดินอยู่ท่ามกลางบรรดาตึกเก่าแก่มากมายภายในตรอกซอกซอยแห่งหนึ่งในเมืองเบอร์มิ่งแฮม เธอเดินเตร่ไปตามถนนในซอยเล็กๆแสงไฟสลัวๆจากหลอดไฟตามร้านอาหารค่อยๆสว่างไสวขึ้นถึงแม้นี้จะเป็นเวลาเพียงห้าโมงเย็นเท่านั้น เธอกดปุ่มลั่นชัตเตอร์อีกครั้งขณะที่ผู้คนเดินผ่านเธอไป

เธอกำลังเดินอยู่บนไหล่ทางเดินติดกับตลิ่งคูคลองน้ำเล็กๆบริเวณนี้เต็มไปด้วยร้านอาหารมากมายเธอสะดุดตาเข้ากับร้านอาหารร้านหนึ่งที่ดูสวยโดดเด่นที่สุดในระแวกนี้มีความพิเศษด้วยรูปทรงของห้องอาหารถูกออกแบบมาอย่างดีด้วยรูปทรงโดมกระจกใสเด่นตระหง่านมันยื่นออกมาจากปากทางเดินติดกับบริเวณหน้าร้านคล้ายกับลูกบอลที่ถูกหั่นเป็นครึ่งวงกลมและปิดฝาครอบเอาไว้ยังไงอย่างงั้น

ภายใต้โดมกระจกใสคู่รักวัยทำงานต่างนั่งรับประทานอาหารพวกเขาพูดคุยแลกเปลี่ยนบทสนทนากัน แสงไฟสีเหลืองสว่างนวลตาเปร่งแสงรอดมาจากโคมไฟหลอดไส้ภายในโดม

มองจากมุมนี้ของเธอมันช่างเป็นร้านอาหารที่ดูเก๋ไก๋น่าค้นหามากเลยทีเดียวเธอไม่รอช้าที่จะแอบลั่นชัตเตอร์เก็บภาพบรรยากาศอันแสนอบอุ่นนี้ไว้อีกครั้ง

“ที่นี่สวยจัง”

เธอพึมพำกับความคิด

ขณะกวาดสายตามองออกไปโดยรอบเธอเผลอหยักยิ้มอย่างไม่รู้ตัว เป็นความรู้สึกอิ่มเอมใจเธอถูกเติมเต็มไปด้วยมนต์สเน่ห์ของบรรยากาศที่แปลกใหม่ล้อมรอบนี้ด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้มือของเธอจะเริ่มชามากแล้วก็ตามเธอสอดมือเข้ากับกระเป๋าของเสื้อโค๊ทราคาแพง ร่างกายของเธอรู้สึกชาเล็กน้อยจากอากาศที่หนาวเย็นแบบนี้ เธอค่อยๆเดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อย ปล่อยสายลมหนาวกระทบใบหน้า เธอเดินผ่านร้านอาหารเหล่านั้นไปก่อนจะก้าวท้าวอย่างช้าๆขึ้นไปบนสะพานเหล็กขนาดเล็ก ที่ถูกวางพาดไว้สำหรับเดินใช้สัญจรเดินข้ามคลองนั่นเอง เธอลั่นชัตเตอร์ในมือขณะมีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาการถ่ายภาพคือความสุขที่แท้จริงของเธอ

“เอ๊ะ ที่นี่ก็มีด้วยหน่ะหรอ!”

สายตาของเธอสะดุดไปยังซี่เหล็กของสะพานที่มีแม่กุญแจหลากสีขนาดเล็กน่ารักถูกล็อคเกี่ยวคล้องกันอยู่เป็นคู่ๆดูคล้ายกับสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของประเทศเกาหลี ที่มักจะมีคู่รักนิยมมาคล้องกุญแจคู่ร่วมกัน เธอไม่พลาดที่หยิบกล้องในมือขึ้นมาถ่ายภาพนี้ไว้ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกหิวมากแล้วก็ตาม

ใช่แล้ว !

เธอกำลังเดินตามทางแผนที่ในกูเกิ้ลแมพที่นำทางเธอไปยังร้านอาหารอิตาลีแห่งหนึ่งในย่านนี้ เมื่อถ่ายภาพกุญแจคู่นี้เรียบร้อยแล้ว ท้องของเธอเริ่มส่งเสียง เธอจึงต้องรีบเร่งฝีเท้าด้วยความรวดเร็วสัญญาณความหิวจากเสียงท้องที่กำลังร้องตะโกนร้องดัง ขณะที่เสียงแจ้งเตือนของกูเกิ้ลแมพดังขึ้นเป็นระยะๆ ระยะทางอีก300เมตรก่อนจะเลี้ยวขวาไปยังทางเดินเล็กๆในซอยอีก 100 เมตร เมื่อเธอเดินมาถึงยังร้านอาหารแห่งนี้แล้ว เธอใช้มือดันเปิดประตูกระจกออก ก่อนจะมองหาที่นั่ง บริกรชายวัยรุ่นผมสีทองเดินมาต้อนรับเธอ เขานำเธอตรงไปยังโต๊ะที่ยังว่างอยู่ บริกรส่งเมนูอาหารให้กับเธอ

เธอสั่งอาหาร บริกรจดรับออเดอร์ก่อนจะที่เขาเดินจากไป ขณะที่เธอนั่งไขว่ห้างขารออาหารอยู่นั้นเธอหยิบกล้องขึ้นมาส่งรูปถ่ายของเธอส่งผ่านระบบไวไฟของกล้องเชื่อมต่อกับสมาร์ทโฟนของเธอ เธอกดเลือกดูรูปถ่ายอย่างสบายอารมณ์ก่อนจะสะดุดเข้ากับภาพภาพหนึ่ง

พระเจ้า !!

เธอพูดโพร่งอย่างลืมตัว

ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดปาก ตาเบิกกว้าง หันซ้ายหันขวา เธอมองผู้คนรอบข้างภาพที่เธอเห็นมันทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ ตกใจ อย่างน่าขนลุก นั่นคือภาพที่เธอถ่ายติดชายชาวเอเชียคนหนึ่งบริเวณสะพานเหล็กท่าเดินนั้นที่เพิ่งเดินผ่านมา เขาช่างสง่างาม เขาสวมโค๊ทสีดำ กางเกงยีนส์ตัวซีดโชว์ข้อเท้า ร้องเท้าผ้าใบสีขาวสุดเท่ เขาสูงถึง 180น่าจะได้ สะพายกระเป๋าเป้ ราวกับนายแบบ และ ใช่ !!! ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญเลยหากเขาไม่ได้สวมหมวกใบนั้น !! หมวกใบนั้นนั่นเองที่เธอจดจำมันได้เป็นอย่างดี เขา!! เป็นเขาจริงๆด้วยๆ

เธอใช้นิ้วซูมไปยังหมวกใบนั้นก่อนจะเลื่อนมายังใบหน้าของเขา หัวใจของเธอเต้นเสียงดังแทบจะทะลุออกจากทรวงอก เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกดีใจ ตื้นตันใจ เธอรีบกดอัปโหลดผลงานของเธอรวมถึงรูปภาพนั้นด้วยที่ถ่ายติดเขาชายปริศนาคนนั้น เธออัปโหลดมันลงไปในช่องโซเชียลของเธอและเธอหวังว่าจะพบกับช่องทางติดต่อเขาในไม่ช้านี้จากระบบเซิร์ทการตรวจจับใบหน้า พร้อมกับแคปชั่นยากเกินกว่าใครจะเข้าใจได้

Old Building อิโมจิรูปตึก

Shadow อิโมจิรูปทรงกลมสีดำ

Who อิโมจิรูปผู้ชาย

แฮชแท็กเกี่ยวกับรูปภาพ งาน ต่างๆทั้งหมดเช็คอินย่านที่เธออยู่

…………

ฟรังช่างภาพอิสระสาวสวยไฟแรงวัย 26 ด้วยอาชีพช่างภาพที่เธอรักของเธอนี้เองมันกลับนำพาให้เธอได้มาพบกับชายหนุ่มรูปงามวัย 29 ชายปริศนาผู้หนึ่งผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนเจ้าของธุรกิจรายใหญ่ที่สุดในประเทศใต้หวัน เขาคือคนที่เธอตามหาและเธอคือคนที่เขาตกหลุมรักเมื่อ 12 ปีที่แล้ว

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักแม้แต่ชื่อกันเลยด้วยซ้ำ

“

ความรักมันคงเป็นเรื่องน่าพิศวง

การตกหลุมรักใครสักคนนั้น บางครั้งมันก็อยู่เหนือเหตุผล

เหนือความเข้าใจ

ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่มีวันหาคำตอบได้

ความบังเอิญไม่เคยมีอยู่จริงและความรักมักไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

นิยามของรักย่อมไร้พรมแดน ไร้กฎเกณฑ์ ไร้ชนชั้น

และมันมักอยู่เหนือกาลเวลา

”