“ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำกับฉันอย่างนี้เลย หากว่าฉันทำให้ดลเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันจะชดใช้ให้ แต่อย่าทำอย่างนี้ ได้โปรดเถอะนะ อึก!!....”
“หากเธอผิดอย่างนั้นหรือ!!?? .... ฮึ!! นี่ก็แสดงว่าเธอยังไม่ยอมรับล่ะสินะว่าตัวเธอผิดเต็มประตู ที่ทำให้น้องชายของฉันเป็นถึงขนาดนี้ ตอนแรกฉันก็กะว่าจะให้เธอชดใช้บาปกรรม ที่เธอทำไว้กับน้องชายของฉันด้วยวิธีอื่นอยู่หรอกนะ แต่เห็นอย่างนี้แล้ว ให้ชดใช้ด้วยวิธีอื่นมันคงจะเบาไปสำหรับเธอ”
“ป้านวลศรีบอกว่าคุณไม่ให้ฉันไปดูแลดลแล้ว แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรอย่างงั้นหรือคะ??”
“ก็ไม่ต้องทำอะไร จนกว่า!!!!...... ”
คณพศพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบก็จริง แต่คนตัวเล็กจับสังเกตได้ ว่าน้ำเสียงของเขานั้นดูนุ่มนวล ไม่แข็งกระด้างเหมือนแต่ก่อนมาก จนเธอรู้สึกแปลกใจ และงงไปกับอาการที่เปลี่ยนไปของเขาอย่างนี้ ทั้งยังให้รู้สึกสงสัยอยู่ในที
“จนกว่าอะไรหรือคะ!!??....”
ดมิสาขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยใครรู้ ไปกับคำพูดที่คนตัวโตพูดค้างๆ คาๆ ไม่จบประโยค
“จนกว่าจะได้รู้ความจริงบางอย่างน่ะสิ”
ขอขอบคุณท่านผู้อ่าน ที่สนับสนุนผลงานและคอยให้กำลังใจกันเสมอมา และหวังว่าจะสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้อย่างนี้ตลอดไป เพื่อจะได้ผลิตผลงานออกมาให้ได้อ่านกันไปเรื่อยๆ
๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐๒๐
Guest
