ป่วนหัวใจเจ้าลูกชายตัวเเสบ

"มาม๊าครับผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ"

"ครับ!! ตั้งใจเรียนนะครับคนดีของม๊า ถ้าสอบได้ที่หนึ่งเดียวม๊าพาไปซื้อของเล่นที่หนูอยากได้ดีไหม"

"เย้!! ดีครับเดียวผมจะสอบได้ที่หนึ่งให้ได้เลย"

นี่มันผ่านไปนานเเค่ไหนเเล้วน่ะที่ฉันต้องเลี้ยงลูกมาโดยลำพัง

ฉันไม่ได้โทษใครหรอกน่ะที่เรื่องมันเป็นเเบบนี้เพราะฉันเป็นคนเลือกเดินออกมาเอง

ความรักช่วงวัยรุ่นน่ะเหรอ!!...มันก็เป็นเเค่ความรักฉาบโฉย ไม่นานก็ต้องจากกันอยู่ดี!!

"สวัสดีค่ะหัวหน้าเรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

"เดียวพรุ่งนี้คุณเตรียมตัวไปนำเสนองานกับผมด้วยน่ะ"

"ได้สิค่ะฉันไม่มีปัญหาอยู่เเล้ว"

#เเล้วโลกก็โคจรให้เรามาพบกันอีกครั้ง

"ทำไมโลกมันทั้งเเคบทั้งกลมเเบบนี้ว่ะ"