คำโปรย
หญิงสาวผู้ซึ่งไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตตัวเองได้ ถูกผู้เป็นพ่อกับแม่นำไปขายเพื่อใช้หนี้ให้กับมาเฟียหนุ่มหล่อ ผู้ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ การได้เจอกับเขานำเธอไปพบเจอกับเรื่องที่ไม่คาดคิด
..........
“คุณชิน! อย่าเล่นอะไรบ้า ๆ อย่างนี้นะฉันไม่สนุกด้วย” ฉันถลึงตามองเขาก่อนจะเอียงหน้าหนี วางสายตาไว้ที่ผนังห้องแทน
“แต่ฉันสนุก สายตาเธอมีไว้มองฉันเท่านั้น ส่วนมือนุ่ม ๆ นี่ก็มีไว้ให้ฉันจับคนเดียวเท่านั้น ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามจับ โดยเฉพาะไอ้หมอนั่น” เขาเน้นเสียงเมื่อกล่าวถึงบุคคลที่สาม
“คุณคิดมากไปเอง ทั้งที่มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ลูกน้องคุณคงจะรายงานหมดทุกเรื่องเลยสินะ ยังดีที่ไม่ตามเข้าไปในห้องน้ำด้วย”
“น้ำผึ้ง หันมามองตาฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่! ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” ฉันยังคงดื้อไม่ยอมทำตามคำสั่งนายซาตานร้ายคนนั้น
“ดื้ออย่างนี้ต้องโดนลงโทษ หึ ๆ”
“ว้าย! ยะ...หยุดนะ”