กาลครั้งหนึ่ง...ถึงรัก

“ข้ารักท่านพี่ รักจนรู้สึกว่าหากวันหนึ่งเราไม่มีกันและกัน ข้าจะอยู่อย่างไร"
เมื่อความประทับใจในวัยเด็ก ยังคงตราตรึงใจทั้งสองเนิ่นนานนับยี่สิบปี ท่ามกลางสมรภูมิรบและการปกครองที่วุ่นวาย รักแรกพบของแอริสและองศาถูกรื้อฟื้นให้ตื่นมาจากหัวใจคนทั้งสองจนกลางเป็นคู่แท้...คู่ชีวิต
รักที่อาจไม่หวาน ไม่ซึ้ง แต่ตราตรึงถึงหัวใจ นาน...ตราบฟ้าและดินมลาย
กาลครั้งหนึ่งเรามีความรัก จนถึงกาลบัดนี้ ที่รักให้เรามาสานต่อเพื่อเป็นคู่และหนึ่งเดียวของกันและกัน
................................
"ข้าไม่ได้เป็นกบฏนะ ข้าหนีมาอีกทีและเจอสำเภาลำนี้"
หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงสั่น แอริสจดจ้องมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิจารณา
ชายหนุ่มไม่เอ่ยถามอะไรอีก ทิ้งนางไว้ตรงนั้น ส่วนตัวก็ออกไปยืนเหม่อลอยที่หน้าต่างด้วยความสงสัย
...นางมีลักษณะตรงตามที่พระมารดาแอบสงสาสน์ลับมาเล่าให้ฟังถึงคู่หมั้นที่หมายตาไว้ เหตุใดนางจึงมาอยู่กลางทะเลเช่นนี้
"เจ้าชื่ออะไร?"
เสียงทุ้มหันมาเอ่ยถาม องศารีบตอบด้วยความหวาดกลัว
"องศา ข้าชื่อองศา"
ภายใต้ผ้าคลุมใบหน้าสีดำ ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ เพราะชื่อของนางคือการยืนยันว่า.. "เป็นคนเดียวกันกับที่พระมารดาทรงตรัสเล่าให้ฟัง"
สองปีแล้วกับการแฝงตัวอยู่เหนือน่านน้ำเพื่อเป็นสายลับจัดการพวกกบฏก่อนขึ้นครองราชย์ นี่ก็ใกล้เวลามากแล้วที่จะเปิดเผยตัวตน หากแต่แอริส กลับต้องมาสะดุดเมื่อต้องมาเจอหญิงสาวที่กลางทะเลอย่างเป็นปริศนา
"ทะ...ท่าน ท่านอย่าทำอะไรข้าเลยนะ สงสารข้าเถิด"
องศาที่หวาดระแวงจัดเพราะรู้กิตติศัพท์ของเหล่าโจรสลัดอลัชเชียดีว่านอกจากจิตใจโหดเหี้ยมแล้ว พวกเขายังชอบรังแกข่มแหงสตรีอีกด้วย ยิ่งมาอยู่ในสถานการณ์จริงทำให้องศารู้สึกว่าคิดผิดไม่น้อยที่กระโดดลงมาจากสำเภาลำแรก
"ข้ายังไม่ทันคิดจะทำอะไรเจ้า แต่ยิ่งเจ้าพูดมันยิ่งทำให้ข้าคิด"
แอริสเอ่ยยียวน องศากัดปากตัวอย่างเจ็บใจ