*POMPAM*
“ย้ายไปอยู่คอนโดของพี่ก่อน..ละกัน ซื้อไว้เมื่อเดือนที่แล้ว เจ้าของคอนโดเป็นเพื่อนสนิทพี่เองไว้ใจพวกมันได้ ถ้าพี่จัดการเรื่องที่บ้านจบพอมค่อยกับมา ”
“เอางั้นก็ได้...ค่ะ”
ฉันทำหน้างอแงใส่พี่จิน ฉันชื่อพอมแพมนะ อายุ 22 ปี นี่ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันต้องแบกกระเป๋าออกจากบ้าน รอบที่ 7 ของปีสินะ เฮ้ออออ เบื่อเว้ยจะมีความสุขเรื่องครอบครัวแบบชาวบ้านเขาไม่ได้รึไง เป็นคนสวยที่มีกรรมนี่ลำบากจริง
“เก็บของเสร็จรึยัง….”
“ค่าาา….”
หลังจากที่พ่อแม่และพี่ชายของฉันประสบอุบัติเหตุคุณแม่ของพี่จินก็รับฉันมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ส่งฉันเรียนเมืองนอกจนฉันเรียนจบคุณแม่ของพี่จินก็เสียชีวิต นั้นแหละคะ เรื่องบ้าๆก็เกิดขึ้นในชีวิตฉันหลังจากที่คุณ
แม่เสียไปไม่นาน
“เอาไปด้วยไม่ได้สินะ….” ฉันกันไปถอนหายใจแรงๆให้กับ แสตนดี้ สามีของฉัน
“งั้นขอเอาตุ๊กตาซันจิ แท่งไฟกับผ้าเชียร์ไปด้วยละ อันนี้หวงสุด ”
นี่ก็ความสุขและรอยของฉันเองค่ะ แต่ก็ยิ้มไม่ได้นาน อยู่ๆคุณพ่อก็พูดว่าถึงเรื่องเวลาที่ฉันจะทดแทนบุญคุณท่านแล้ว ท่านพยายามจะลากฉันขึ้นเตียงไงคะ 7 ปีผ่านมาจบลงภายในพริบตาเดียว คนที่ฉันเรียกว่าพ่อมาถึง 7 ปีอยู่ๆก็กลายเป็นคนแบบนั้น แต่โชคยังดี ที่พี่จินยังเข้าใจและคอยปกป้องฉันมาโดยตลอด
“ต้องการแม่บ้าน หรือเพื่อนรึป่าว”
“ไม่คะ...ขออยู่คนเดียวดีกว่า”
ฉันเข้าใจพี่จินนะคะเขาปกป้องฉันจน ทะเลาะกับพ่ออยู่บ่อยๆ เราอายุห่างกันไม่กีปีเองคะเราเลยสนิทกันพอสมควร
“นี่...เอาบัตรพี่ไปใช้ก่อนมั้ยบัตรเราโดนพ่อยึดไปไม่ใช่หรอ ”
พี่จินพูดพลางยื่นบัตรเครดิตให้ฉัน นั้นสิค่ะตอนนี้ฉันเหลือแต่ตัวเงินไม่มีติดตัวสักบาท
“ขอใบเดียวพอคะ...อาทิตย์นี้พักผ่อนยาว มีตารางงานถ่ายแบบอาทิตย์หน้า พอมจะนอนยาวเลยคงไม่ได้ออกไปไหน ”
ฉันหยิบบัตรเครดิตจากมือพี่จินมาเก็บในกระเป๋าตัง
“พักผ่อนด้วยนะคะอย่าอยู่แต่ในห้องซ้อมล่ะ ”
“รู้แล้ว…. พักผ่อนเผื่อด้วย”
พี่จินตอบพรางลูบหัวฉันไปด้วย
นั้นไงพูดแบบนี้จะไม่พักใช่มั้ย พี่จินเป็นศิลปินคะ บอยแบนด์ชื่อดังเลยแหละ
“เหอะๆ พอถึงคอนโดแล้วโทรมาด้วยเข้าใจมั้ย ไปเถอะคนรถรอนานแล้ว”
“รับทราบ เจ้าคะ ”
ปรึ่ก !!!เสียงปิดประตูรถ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกชะหน่อยจะนั่งเศร้าทำไมวะ แต่ปกติก็ไปนอนโรงแรมนะ แต่รอบนี้พี่จินคงจะให้ฉันอยู่นานเลยยกคอนโดให้ เกรงใจพี่จินนะคะแต่นี่น่าจะเป็นทางที่ดีแล้ว
เวลาผ่านไป
“ถึงแล้วครับ”
ฉันก้าวขาลงจากรถ อยากขึ้นไปหนุนหมอนและที่นอนนุ่มๆจะแย่ เหนื่อยจัง(^^) สมกับเป็นพี่จินเรียกซื้อทำเรคอนโดได้ดีมาก คอนโดสุดหรูใจกลางกรุงเทพมหานคร โห!! คงแพงน่าดูเห็นบรรยากาสรอบๆแล้วถูกใจฉันมากเลยคะ คนไม่ก็ไม่ค่อยพลุกพล่านด้วย เป็นส่วนตัวดี
“ชอบจังต้นไม้เยอะดี เอา 10 ดาวไปเลย”
ฉันไม่ได้อวยเกินไปนะคะ ที่นี่บรรยากาสเหมือนบ้านเลย รู้สึกอบอุ่นไรและสดชื้นไปในตัวงี้
“ขอบคุณครับ” เสียงใครวะน่าขนลุกทำลายอารมณ์ชะมัด “พอมแพมใช่มั้ยคคะ”
“คะ”
ดูท่าตาหัวทองนี่คงเป็นเพื่อนพี่จินแหง คนหล่อๆ ก็มักจะคบเพื่อนที่หล่อๆสินะ ขอแสกนหน่อยระกันร่างกายสูงโปร่ง 185-187 เซนเห็นจะได้มั้งใบหน้าหล่อใด้รูป ผมสีทอง ผิวขาว ปากอมชมพู ตาสองชั้น ใหล่กว้างดีจังสเปกฉันชัดๆ หล่อง่ะ อย่านะพอมแพมแค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่
“ตามมาสิ”
รูปร่างหน้าตาอะตรงสเปก แต่นิสัยความคิดคงไปกันไม่รอด ฉันยิ้มกว้างๆให้ตาหัวทองนี่จนเหงือกแห้ง แต่ตานี่กลับทำหน้าชาใส่ฉัน จะยิ้มตอบก็ไม่มี คงหยิ่งไม่น้อย กล้าเย็นขาใส่คนสวยอย่างพอมแพมได้ยังไงยะรสนิยมไม่ดีแหง
“เดินเร็วเป็นบ้า ใจคอจะไม่ให้พนักงานมาช่วยฉันหิ้วกระเป๋าเลยใช่มั้ย ”
ฉันบ่นพึมพำมือสองข้างก็รากกระเป๋าใบเท่าบ้านเดินตามตานี่ไป เห็นแผ่นหลังและไหล่กว้างๆของตานี่อยากปาของบางอย่างใส่จริงๆ คงไปพลาดแน่ตัวยักษ์ขนาดนี้
“ลดเหลือ 3 ดาว ก็พอแล้ว ไอ้หัวทอ….ah”
อยู่ๆตาหัวทอง ก็หยุดเดินไปชะเฉยๆ ทำให้หน้าสวยๆของฉันมุดเข้าไปกลางแผ่นหลังของตานั้นอย่างจัง แต่หมอนี่ตัวหอมละมัด ไม่เคยใด้กลิ่นแบบนี้มาก่อนเลยยยย หอมจังเลยค่ะ
“ขอโทษค่ะ” จะใด้ยินที่ฉันบ่นมั้ยนะ
“ 3 ดาวงั้นหรอ หึ ” เข้าพูดทั้งที่ยังหันหลังให้ฉันอยู่
ใด้ยินที่พูดก็ดี ฉันไม่น่าให้ 10 ดาวตั้งแต่เเรกตั้งหากล่ะ ไม่มีพนักงานโผ่หัวมาถือกระเป๋าช่วยฉันสักคน แถมเจ้าของที่นี่ยังไม่มารยาทอีก ฉันเหงื่อท่วมไปตัวหมดแล้ว
“พี่แค่แกล้งเล่นๆ เอง ทำไมโมโหง่ายขนาดนี้ ”
แกล้งเล่นๆมันใช่เวลามั้ยไอ้หัวทองนี่วอนชะแล้ว คิดว่าหันกับมายิ้มแห้งๆให้ฉันแล้วคิดว่าฉันจะใจเย็นหรอ
“วางกระเป๋าไว้ตรงแหละ เราไปกันเถอะ”
“.....”
แล้วเค้าก็ยื่นมือมาคว้ามือฉันแล้วเดินเดินนำไปทางลิปทันที ไม่มีมารยาทจริงๆ ฉันที่ถูกรากเข้าไปในลิป สถานการณ์แบบนี้ทำให้ฉันคิดว่าอยู่
จะไว้ใจใด้จริงๆหรอแต่พี่จินก็พูดงั้นนะ ถึงจะหล่อก็เหอะ
“ปล่อยมือได้แล้วค่ะ”
ฉันไม่ได้รู้สึเจ็บอะไรหรอกค่ะแต่ ที่ตานี่อยู่ๆมาจับมือฉัน มันไม่ใช่แล้ว
เค้าผละมือออก ตอนนี้เราอยู่ในลิป กันสองคน ในนี้ร้อนจัง หอบมาจากเมื่อกี้ด้วยเหนื่อยย ใด้ก็ยืนข้างๆตานี่ เห็นใด้ชัดเลยฉันสูงแค่อกเค้าเอง
ตริ่ง
ประตูลิปเปิดชะที อึดอัดจะตาย แต่ฉันก็ยังชอบบรรยากาศที่นี่อยู่ดีเพียงแค่ไม่ปลื้มมารยาทเจ้าของคอนโด แค่นั้นเอง
“ชั้นนี้ มีแค่ 3 ห้อง ห้องเธอ” เค้าชี้นิ้วไปที่ไปที่ประตู มุมซ้ายสุด “นี่คีการ์ด”
“ค่ะ”
ฉันหยิบตีการ์ดจากมือเค้าแต่เค้าก็จับแน่นไม่ยอมปล่อย
“นี่คุณ….”
“พี่อยู่ห้องข้างๆ ต้องการอะไรเรียกพี่ได้นะ”
มือเค้าที่ยังไม่ยอมปล่อยคีการ์ดชะทีอยู่ดึงคีการ์ดแรงๆ ทำร่างบางของฉันเสียหลักหน้าสวยๆของฉันไปปะทะกับแฝงอกของเค้าเต็มแรงเค้าก้มหน้าลงมามองฉันเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่หัวเราะ งงป่ะ
“ได้ยินรึป่าวคลับ”
เพี๊ยะ
แขนอีกข้างของฉันที่ยังว่างซัดเข้าไปที่หน้าหล่อๆของไอ้หัวทองแรงพอสมควร เค้าปล่อยมือจากคีการ์ดแล้วจับปากตัวเองทันที โดนปากสินะ ถ้าไม่เกรงใจฉันต่อยเบ้าตาไปแล้วเห็นแก่หน้าหล่อๆแค่ตบก็พอค่ะสองเท้าของฉันก้าวถอยห่างจากหมอนี่ทันที
“....ah”
“พี่จินไม่บอกหรอค่ะว่าฉันเป็นมวยนะ”
คนที่ยืนเกร็งจ้องฉันไม่วางตา คงโมโหแน่ๆ ดีจะได้ไม่ต้องมายุ้งกับฉันอีก รีบวิ่งเข้าห้องดีกว่าค่ะ ดูท่าเริ่มจะไม่ปลอดภัยแล้ว
ปัง!!!
ฉันแกล้งปิดประตูเสียงดัง ปิดใส่หน้าหล่อๆของไอ้หัวทองนั้นแหละค่ะ
“สงใสไม่เคยโดนผู้หญิงตบ อึ้งไปเลยนะนั้น”
พูดคนเดียวอย่างสะใจเล็กๆ ฮ่าๆ ฉันมองไปรอบ คอนโดหรูหราห้องพร้อมอยู่จริงๆ เลยอารมณ์ฉันเปลี่ยนไปทันทีปิดประตูลง
-----///------////------------////---------------////-----------
นิยายเรื่องแต่งขึ้นโดยจินตนาการของผู้เขียนบุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องใดๆทั้งสิ้น ผู้เขียนนำมาประกอบ เพื่อความบันเทิงและเพิ่มความสนุกของผู้อ่านเท่านั้น
ฝากกดไลท์ เขียนคอมเม้นต์กันด้วยนะะะะะะะ สั้นๆก็ยังดีคนเขียนจะได้มีกำลังใจ 😊
ขอบคุณค่ะ
Guest
