รักร้ายของนามเเวมไพร์

บทนำ

ฉันผู้หญิงที่ใครต่อใครก็ให้นิยามว่า"นางฟ้า". หึหึ ;) เพราะอะไรนะหรอ?

ก็ฉัน เเองเจิ้ล ผู้ที่ทำดี  คิดดี พูดดี ประพฤติดีอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม โดยไม่ได้หวังผลตอบเเทนใดๆ....

เพล้ง! มีจริงหรอ?  เสียงเเจกันใบหยกราคาเเสนเเพงฟาดลงไปที่ศรีษะ ของ บุคคลที่ถูกมัดพันธการไว้กับเก้าอี้อย่างเเน่นหนา ในห้องโถงสุดหรู ประดับด้วยของราคาเเพงหูฉี่ ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์อันเก่าเเก่ มรดกตกทอดจนมาสู่ลูกสาวคนเล็กอย่างฉัน

"อ่า...นายนี่เเส่ไม่เข้าเรื่่องจริงๆ" ฉันเหยียดยิ้มพร้อมกับ ถือปลายมีดไล้วน ไปตามส่วนต่างๆที่น่าหวาดเสียว ก่อนที่นายเเวมพ์ จะพูดออกมาว่า

"อ่ะ.. ฟาดมาได้  เธอสินะเเองเจิ้ล" เสียงเยือกเย็กจากร่างสูงเอื้อนเอ่ยออกมา อย่างไม่หวาดกลัว

"ญาติ ก็ไม่ใช่ เเก เป็น ใคร!"

"..."

"ถ้าอยากรู้ก็เอามีด. มาปักที่หัวใจผมสื" ร่างสูงพูดออกมาอย่างเย้ยหยันคนร่างบางเเต่ทว่า

ฉึบ!!

"หึ อย่าคืดว่าฉันไม่กล้า"

-------------------------