นายช่าง

“เธอชอบฉันงั้นเหรอ?”

เขาเลิกคิ้วกระดกสูงตั้งคำถาม

แป้งร่ำไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร...มันใช่ และใช่มากๆ หล่อนชอบเขา

ลำคอเรียวระหงกลืนน้ำลายเอื๊อกลงไป แล้วผงกหน้าอย่างลืมอายในนาทีนี้

คำตอบที่รีดเค้นอยากได้ ทำให้เขาตัวชา ยะเยียบเย็น ก่อนจะอาบอุ่นละมุนละไมร้อนรุ่ม

ไม่มีคำถาม ไม่ต้องการฟังอะไรอีกแล้ว

ใบหน้าร้อนซุกไซ้ลงไปที่ซอกคอขาวผ่อง กลิ่นของความไร้เดียงสาแสนซื่อ ชวนให้ลุ่มหลงงงงวยอย่างเหลือเกิน

“นะ...นายช่าง...นายช่างขา...อ่ะ...อ๊า...”

หล่อนแหงนเงยหน้า ขยับจะหนี แต่กลับถูกตรึงด้วยลมหายใจอุ่นร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านเข้ามาควบคุมทุกอย่าง

สติสัมปชัญญะ โบกบินหายไปพร้อมกับปลายจมูกที่ลากลมหายใจร้อนรุ่มระบายไปทั่วลำคอ ขึ้นมาซุกไซ้งับลงไปติ่งหู วนมาจูบที่แก้ม ตวัดลิ้นเปียกไล้เลีย

“อ่ะ...อ๊า...นายช่าง...”

เขาสร้างความสยิวอย่างไม่เคยพานพบมาก่อน

ร่างของหล่อนสั่นเทา มือเขาไปแกะกระดุมเสื้อ ถอดมันออกง่ายๆ ง่ายเสียจนหล่อนตกใจ

พยายามจะปัดป้องแต่มือน้อยกลับไร้เรี่ยวแรงเต็มที ไม่นานนัก ทั้งร่างก็ถูกปอกเปลื้องจนเหลือเพียงกายเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ที่ถูกตวัดช้อนเข้าไปในอ้อมแขน แล้วพาไปวางลงบนเตียงนอน

เตียงที่เธอนอนกลิ้งนอนเกลือกฝันหวานเมื่อตอนกลางวัน นึกถึงบทรักร้อนฉ่าระหว่างเธอกับเขาบนเตียงหลังนี้

ใครจะคิดเล่า...วาสนาอันน่าตลก จะตกลงมาถึงเธอจริงๆ

สีหน้าแววตาของอัศวินในยามนี้ ดูหื่นกระหายจนเธอหวั่นหวาด แต่ปากและจมูกที่ไซ้ซุกลงมาบนผิวเนื้อนุ่มเนียนได้ขับไล่ความกริ่งเกรงนั้นให้หายไป เหลือไว้เพียงแค่ความอยากรู้ อยากลอง ที่ถูกชักจูงลอยล่องตาม ดังติดปีกโผผินบินขึ้นไปสู่อีกหน้าประสบการณ์หนึ่งของวัยสาว ที่กระหายใคร่รู้จนตัวซี้ตัวสั่น

ติดตามผลงานนักเขียน ได้ที่เฟส...https://www.facebook.com/Ploy59

ติด