=pc=# ขนมไทยแสนหวาน
พุทธศักราช 2484
ร้านขนมไทย วารินทร์ เจ้าของร้านคือ
นาย วารินทร์ ภัชรภิรมย์
การพบเจอด้วยการไม่ทราบฐานันดร
การพบเจอด้วยพรหมลิขิต
การพบเจอด้วย..ความรัก
คำโปรย...
“อ้าว คุณรินทร์มาทำอะไรแถวนี้ครับ”วิศรุตแสร้งทำเป็นเข้ามาทักหนุ่มร่างบางที่กำลังจับจ่ายซื้อวัตถุดิบเพื่อนำไปทำขนม
“คุณวิศรุต..กรุณาอย่าเรียกชื่อเล่นผมครับ ผมไม่ชอบ”เมื่อได้ยินเสียงทักทายจึงหยุดชงักก่อนจะหันไปสบตากับผู้ทักซึ่งหลายวันมานี้ดูเหมือนว่าความบังเอิญที่เจอกับเขาจะบ่อยเหลือเกิน
“เอ่อ ขอโทษครับ แล้วคุณวารินทร์มาทำอะไรแถวนี้ครับ”วิศรุตเสียงสลดแต่ก็ไม่วายที่จะถามคำถามเดิม
“ที่ตลาด..ถ้าไม่ให้ผมมาซื้อของจะให้ผมมาทำอะไรหรอครับ”วารินทร์ตอบกลับอย่างไม่สบอารมย์
อะไรกันผู้ชายคนนี้ตื้ออยู่ได้!
=br=
“.....”
“ขอตัวนะครับเดี๋ยวจะซื้อของไม่ทัน..ไปครับป้าน้อม”ว่าพลางพยักหน้ากับนางน้อมก่อนจะออกเดินไปร้านที่ขายไข่
“คุณรินทร์ทำไมพูดแบบนั้นกับเขาล่ะคะ”นางน้อมเอ่ยถามขณะเดิน
“ช่างเขาเถอะครับ”มือเรียวสวยหยิบจับไข่เป็ดอย่างเบามือก่อนจะบอกแม่ค้าว่าเขาซื้อสองร้อยลูกพร้อมไข่ไก่อีกหนึ่งร้อยลูก
“เดี๋ยวสิ่ครับคุณวารินทร์! ผมช่วย!”
“ไม่ต้อง!”
=br=
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับตัวละครใดๆในเนื้อเรื่อง
เนื้อหาสอดแทรกเนื้อหาทางด้านขนมไทยหรือเรื่องต่างๆเล็กน้อยอาจไม่ตรงเป๊ะแค่พอคล่าวๆให้เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างสระสรวย อย่าซีเรียสกันนะคะ
อาจมีคำราชาศัพท์หรือคำพูดสมัยเก่าแค่พอหอมปากหอมคออาจไม่ละเอียดยิบแค่พออ่านแล้วได้ feel ที่ดีเพียงเท่านั้น อย่าซีเรียสนะคะอ่านเพลินๆ
feelgood มั้ย? ไม่รู้ติดตามเอานะค้าาา
ติดแท็ก #ขนมไทยแสนหวาน ในทวิตเตอร์กันได้นะคะ**
รูปภาพ cr.google