เมื่อต้องแต่งงานกับคนที่เกลียด เมื่อต้องร่วมหอกับคนที่ชัง นางแทบขาดใจ หากทว่าสัมผัสอันเร่าร้อนจากบุรุษผู้นั้นกลับทำให้นางกอดเขาแน่น อีกทั้งยังครางเสียงตลอดค่ำคืน นางเกลียดตัวเองเหลือเกิน
ตัวอย่าง
“ปล่อยข้า! ” เสียงหวานสั่งเฉียบขาด
“หึๆ ร้ายเสียจริงนะแม่เสือน้อย ครานี้ข้าเป็นผัวเจ้าแล้ว อย่างไรเสียเราต้องนอนร่วมเตียงกัน เจ้าจะดิ้นไปไย”
ลูสซิยุสมองภรรยาที่กำลังดีดดิ้นสุดฤทธิ์ในอ้อมแขน นางมิเคยชอบเขาแม้เพียงนิดเขารู้ดี ทุกครั้งที่พบกันนางมักใช้วาจาเสียดแทงใจดำเขาเสมอ ทำให้เขาเกลียดขี้หน้านางไม่แพ้กัน
กระนั้นโชคชะตาก็เล่นตลกให้มายาเป็นภรรยาเขา ช่างน่าขัน หากไม่เพราะเขาเกรงใจที่ปรึกษาพระราชาเช่นบิดานาง มีหรือเขาจะยอมแต่งงานกับนาง
“ข้ามิเคยอยากเป็นเมียท่าน! ข้าจะกลับบ้าน” มายารู้ว่าประโยคหลังเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ทว่านางรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
“หืม…กลับบ้านหรือ” ลูสซิยุสเลิกคิ้วหนาข้างหนึ่ง “บ้านเจ้าก็คือบ้านข้า เจ้าจะกลับไปที่ใดกัน”
“ข้าก็กลับบ้านเดิมของข้าไง ท่านปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! ”
“บ้านเจ้าอยู่ตรงนี้ มามะ มาเป็นเมียข้าเถิด ข้าอยากเต็มทนแล้ว”
อาจเป็นเพราะฤทธิ์สุราด้วยกระมัง เพียงสัมผัสรูปร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าอารมณ์กำหนัดแตกตื่นเสียจนร่างกายแกร่งสั่นสะท้าน แม้เขาไม่เคยนึกชอบมายามาก่อน แต่ยามนี้รูปร่างที่มีทรวดทรงโค้งเว้าเย้ายวนตรงหน้าช่างเชิญชวนให้เขาสัมผัสมันยิ่งนัก
เรือนกายอรชรเริ่มสั่นเทา ดวงตาคู่สวยสั่นระริก ความหวาดกลัวต่อลูสซิยุสแล่นเข้ามาในใจ แม้จะดิ้นสุดแรงเกิดก็ไม่อาจหนีพ้นเงื้อมมือชายหนุ่ม
มายาแทบสติแตก นางไม่อยากเป็นของเขา นางรังเกียจเขา เหตุใดชีวิตของนางต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ นางทั้งกลัวทั้งเกลียดบุรุษผู้เป็นสามี
“ปล่อยข้าเถิด ข้ายังไม่พร้อมนอนกับท่าน”
เมื่อเห็นว่าลูสซิยุสโน้มใบหน้าคมคายลงมาใกล้ มายาจึงเปลี่ยนจากท่าทีแข็งกร้าวกลายเป็นอ้อนวอนเขาแทน
“แต่ข้าพร้อมยิ่งนัก ข้าอยากเห็นเรือนร่างขาวๆ ของเจ้าเต็มที เมียจ๋า”
ราวกับลูสซิยุสควบคุมสติสัมปชัญญะอันเหลือน้อยของตัวเองไม่อยู่อีกต่อไป ฝ่ามือใหญ่หนากระด้างกำลังป้วนเปี้ยนตรงสะโพกกลมมน โดยมิสนใจว่านางยินยอมหรือไม่ จมูกโด่งซุกไซ้บนแก้มเนียนใส กลิ่นหอมบนตัวนางยิ่งขับให้อารมณ์ของเขากระเจิดกระเจิง
หมายเหตุ
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่และตัวละครเป็นเพียงสมมติขึ้นเท่านั้น ไม่ได้มีอยู่จริง
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แคปเจอร์ หรือเผยแพร่ต่อสาธารณชน โดยมิได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้แต่ง นามปากกา
ฟลาเวีย
หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
Guest
